Weer een nieuwe ervaring

Hoewel vakantie vaak synoniem is voor uitslapen, maken we vandaag graag een uitzondering op die regel. Deels ingegeven door de mogelijke weersverwachtingen (‘mogelijke verwachting’ dat klinkt als een pleonasme), maar ook ingegeven om de meute voor te zijn. We bezoeken vandaag één van de publiekstrekkers van Noorwegen, de Preikestolen (de Preekstoel).

Vandaar dat we even voor zessen het heerlijk warme bed verlaten en ons klaarmaken voor vertrek. Uiteraard doen we dit wel op vakantie tempo. Dat betekent steady, maar niet gehaast. We staan immers slechts zeventien minuten rijden van de parkeerplaats bij de Preikestoelen af, we zijn er dus zo.

Nu moet je weten dat dePreikestolenofPrekestolen(letterlijk: de Preekstoel) een klif is, die 604 meter boven de Lysefjord uitsteekt. De acht kilometer lange wandeling (heen en terug) vergt totaal circa viertal uur voor deze gematigd zware beklimming. Er wordt een hoogteverschil van 500 meter overbrugd en sommige delen zijn behoorlijk steil. Zover de tekst gevonden op Wiki.

Dan de praktijk. Deze klim is serieus hard werken, tenminste voor sommige onder ons. En hoewel de speciaal ingevlogen sherpa’s het pad naar de top hebben opgekalefaterd is er nog steeds geen sprake van een ‘stairway to heaven’. De stappen, treden is een te groot woord, zijn soms (on)behoorlijk groot en de stenen soms glad van de regen. Wat fnuikend is, is dat de klim niet alleen maar omhoog gaat. Soms daal je ook een stuk, zodat de top alleen maar verder weg lijkt te komen liggen.

Ook jammer is dat we na de eerste kilometer een fikse regenbui over ons heen kregen. Het ging zelfs zo hard dat de regenbroek er aan te pas kwam. De bui was kort maar hevig. De regenbroek kon snel weer uit. Omdat we rond 7:30u zijn vertrokken komen we pas aan het einde van de wandeling mensen tegen die op terugweg zijn. We hoeven dus alleen te letten waar de volgende plek is waar we de voet neerzetten. Dát is soms best ‘tricky’.

Op 350m voor de top worden we nogmaals ‘verrast’ door een korte, krachtige bui. We zijn te moe om ons nog druk te maken over natte broekspijpen. Vlak voor de top stopt de regen en breekt voorzichtig de zon door en wordt er steeds meer blauw zichtbaar. Wat we zien, beleven en voelen laat zich met geen pen te beschrijven. Ondanks de laaghangende bewolking is het uitzicht fenomenaal. Al is de sensatie van de hoogte zo kort bij de rand bijna lijfelijk (zeker als je last van hoogtevrees hebt).

We eten wat en Harold Appt (beeldbellen) met Australië, de techniek staat voor niets, en langzaam maar zeker stroomt de top vol. De terugweg bevestigt dat onze keuze vroeg te starten de juiste was. Hele hordes mensen worstelen zich een weg omhoog. We zien van alles langs trekken. En niet iedereen is even goed voorbereid. Mensen die op het vlakke al nauwelijks vooruit komen of op simpele sportschoentjes en alles wat je er nog meer bij kunt verzinnen.

Wij bereiken in ieder geval veilig weer het ‘basecamp’ waar Mariëlle al met de koffie klaar zit. Zij heeft vandaag de verstandige keuze gemaakt om niet mee te gaan. De koffie smaakt geweldig en snel daarna brengt de camper ons naar Jørpeland. We zetten de camper in de haven aan de rand van het water en hebben zo een prachtig uitzicht op het fjord. De douche daarna is goddelijk, net zoals het heerlijke biertje terwijl de voetjes even omhoog gaan. Weer een fantastisch mooie dag, weer een nieuwe ervaring.