Halle Stavanger, dáág Stavanger

Een nieuwe dag een nieuwe bestemming. Bij Egersund pikken we de kust met de Noordzee weer op. Weer volgen we de Fv44, onze trouwe metgezel tot nu toe. Terwijl de zon kiekeboe speelt met de bewolking vergapen wij ons aan de vergezichten over zee.

Het is hier, zeker vergeleken met wat we tot nu toe gezien hebben, behoorlijk vlak. Wat ook opvalt is dat de velden hier bezaaid liggen met enorme keien. Sommige boeren hebben de moeite genomen om de stenen op te ruimen. De stenen liggen dan ofwel op een hoop, terwijl anderen daar complete muren van hebben gemaakt. Deze ruw gebouwde muren verdelen de velden als een soort patchwork deken.

We rijden door naar Stavanger om, na al het “natuurgeweld” wat stadse cultuur op te snuiven. Na tig parkeerplaatsen te hebben gezien, en links moeten laten liggen, moeten we helaas constateren dat Stavanger camper onvriendelijk is. Op geen van de parkeerplaatsen waren onze campers welkom. We drinken koffie achter een benzinestation en legen onze toilet daar en laten Stavanger voor wat het is.

We draaien de neus in de richting Lauvvik. Even wordt de voortgang belemmerd door een trekker met een klotsende giertank. We doen er verstandig aan om wat afstand te houden. Want het vulluik staat open en regelmatig klotst de stinkende massa uit de tank. Maar gelukkig vindt hij al snel z’n bestemming en kunnen wij weer odeurloos verder.

Bij Lauvvik nemen we de pont. De zon heeft voor vandaag de strijd met de bewolking verloren en er verschijnen golven op het water van Lysefjord. We zetten ons schrap voor de overtocht naar Oanes. Op de pont is het motto er kunnen veel makke schapen in een hok, en we passen allemaal op de boot. Zo kort op elkaar heb je ook minder last van de deining. Je hebt er simpelweg de ruimte niet voor.

De camperplek direct naast de aanlegsteiger is gevuld, voor ons geen plek in deze “herberg”. Het is inmiddels wel gaan spetteren, we gebruiken de lunch dus ín de camper. Via één van de vele App’s die ons ter beschikking staan vinden we een heel mooie plek bij Lysefjord Hytegrend (Levikvegen). We staan op een groene plek iets boven het fjord.

Nog voor drieën is het weer droog. De wandelschoenen gaan weer aan en, voor de zekerheid, de jas aan. We gaan op weg naar het meertje genaamd Eikelitjodna. Het is serieus klimmen en klauteren en al snel gaan de jassen uit. De inspanning doet de interne temperatuur snel oplopen. Het is wel zaak om ook achterom te kijken en niet alleen te zoeken naar de volgende plek waar je je voet neerzet. Het uitzicht over de fjord wordt namelijk per afgelegde meter beter.

Eénmaal terug bij de campers terug nemen we er een lekker biertje op, gezeten buiten aan de picknicktafel. De lucht toont nog diverse tinten grijs. Maar op de één of andere manier past dat uitstekend bij de ambiance hier.De rust is hier weldadig, hoe anders zou dat in Stavanger zijn geweest. Het heeft gewoon zo moeten zijn.