Voorbereid zijn

Onderweg naar Sint Annaland, maken we ondermeer een tussenstop op Neeltje Jans. We hebben vandaag weer dat past bij een bezoek aan de Stormvloedkering. De hemel tooit zich met diverse tinten grijs en de wind, zeker op deze open vlakte laat zich niet onbetaamd. Als we de camper parkeren naast een enorme pilaar wordt ineens duidelijk waarom het zo waait. Boven ons hoofd draait, met machtige slagen, een enorme ventilator en er staan er nog veel meer, geen wonder. 

Te voet gaan we verder. Dit is alweer het derde bezoek aan de stormvloedkering. De eerste keer stond hier nog niets, kwam je via een noodbrug op het werkeiland Neeltje Lans. De pijlers werden toen net één voor één gebouwd. Met een bus zijn we toen door het droogdok tussen deze betonnen kolossen door gereden. Mijn fascinatie voor de stormvloedkering is daar begonnen. 

Nu dus weer terug Door de wind, nog lang geen storm, zien we de de meeuwen met één enkele slag van hun vleugels het pad voor ons vrijmaken en zien we de eerste schuimkoppen die het immense bouwwerk geselen. We snuiven de zilte zeelucht op en zien het water onder ons doorstromen. Bij elke wisseling van het tij passeert hier zo’n 900 miljoen kubieke meter water de schuiven. Doordat de snelheid ligt op zo'n 16 kilometer per uur waren er bij de bouw destijds rigoureuze maatregelen nodig. Maar ik drijf door merk ik, we maken wat foto’s, snuiven zoals gezegd de lucht op en laten ons nogmaals imponeren. Daarna gaan we op het gemak door naar onze eindbestemming van vandaag.

Ondanks dat we op het gemak reizen, vandaar ook de optie ‘snelwegen vermijden’, laat dat niet onverlet dat sommige mede-weggebruikers het nog rustiger aan doen. Zo komen we in de buurt van Bruinisse achter een taxibusje. Blijkbaar voldeed deze aan de eerder genoemde criteria. Want op de eerstvolgende rotonde ging Petra hem buitenom voorbij. Max zou trots geweest op deze inhaalactie en was er géén gridstraf achteraf nodig van de stewards. Het zou dus zomaar kunnen dat er bij de volgende GP twee primeurs zijn. Én de eerste vrouwelijke coureur, én de eerste camper op de grid. 

Sint Annaland, een charmant plaatsje aan de kust, nog uitpuffend van alle zomergasten, is ons eindpunt van vandaag. We staan (weer) op een minicamping annex pluktuin, annex theeterras. Het is hier heerlijk rustig en vlak aan de boulevard vinden we een terrasje. Er staan een viertal Puch brommers, mét hoog stuur, gestald. Puur nostalgie. We vinden een plekje onder de luifel, want af en toe spettert het een beetje. Niet echt de moeite waard behalve als je stil zit. We genieten van de rust, het koude biertje en het portie bitterballen die overduidelijk vers zijn bereid. 

Terug naar de camper lopen we via het centrum. De schaarse winkels zijn gesloten, het is tenslotte woensdagmiddag. Getuige het bord ‘Schaatsen VERKOOP, Slijpen” maakt Sint-Annaland zich al op voor de winter. Je kunt maar vast voorbereid zijn.