Gemiste bestemming

Met één oog op het weerbericht en één oog op de bewolkte lucht besluiten we vandaag als reisdag te gebruiken. Een bewolkte dag dus en de eerste dag dat de spijkerbroek aan gaat. Voor ons doen vroeg, 09:00u verlaten we de camperplaats. In eerste instantie brengt onze reis ons door leeggelopen dorpen met dicht gespijkerde huizen. Maar ook op het platteland is het zo links en rechts kommer en kwel. Ook hier zien we verkrotte of zeer slecht onderhouden boerderijen. Waarschijnlijk ligt het ook aan mijn perceptie maar het Oost Duitse geeft mij toch soms een soort onderhuids gevoel. Alsof je voelt wat hier is gebeurd. Gelukkig is dat gevoel er niet altijd en zeker niet alles overheersend. Maar toch.

Tijdens een stop in het bos voor een bak koffie, laten we Mo even uitrazen. Als Mo haar balletje ziet, bestaat er even niets anders op de wereld. Ze legt ‘m voor je voeten en zodra je bukt zet zij een sprint in. Tegen die tijd dat je je arm omhoog hebt om te gooien is ze eigenlijk al buiten bereik. Maar ze vindt het prachtig. Ze laat zich zelfs niet weerhouden door het onweer. Wij horen het ondertussen donderen in Keulen. Nauwelijks zijn we onderweg of de weergoden doen hun best om de watertekorten zo snel mogelijk aan te vullen.

Ondanks de regen is het vervolg van de rit een mooie maar natte rit. We rijden door eindeloos groen en ondanks de regen wordt het een mooie rit. De regen geeft ons in ieder geval de mogelijkheid om de terugreis alvast wat in te korten. Ook al omdat we het lastig hadden om een leuke overnachting te vinden voor een fatsoenlijke prijs. Als je dan toch binnen moet schuilen kan je net zo goed die tijd nuttig besteden.

Het reisdoel van vandaag was een camperplaats midden op de Lünenburger heide. Was, inderdaad toen we na ruim drie honderd kilometer aankwamen op de gevonden bestemming vonden we daar niet de verwachte camperplaats maar stonden we midden in een woonwijk. Hier stak het spook van de digitalisering even z’n kop op. Via linkjes in Apps wordt GoogleMaps aangestuurd en dan is, bijvoorbeeld een kleine typfout voldoende om nooit je bij je bestemming aan te laten komen. Waar je vroeger met het stratenboek op schoot de laatste kilometers navigeerde, neemt nu de elektronica het over.

Maar met behulp van diezelfde elektronica werd net zo snel een nieuwe bestemming gevonden en stonden we vijf minuten later op een prima camping. Hoewel de zuivere speeltijd van deze rit zo’n vier uur was, zijn we met stops voor koffie, lunch en boodschappen toch best al even in touw. Daarom is het lekker dat de camping een klein gezellig restaurant heeft. Reserveringen waren niet nodig, maar we waren blij dat we bijtijds waren gegaan. Binnen no time zat alles vol en werden er gasten noodgedwongen geweigerd. En wij, wij hebben heerlijk gegeten en werden, eenmaal terug in de camper enthousiast door Mo ontvangen. Alsof we jaren weg geweest waren.