Héél ontspannen

De rit van gisteren én de wetenschap dat we bijtijds op de volgende camping willen/moeten zijn, maakte dat we, na heerlijk te hebben gegeten al snel ons bed opzoeken. Op de camping waar we het weekend willen doorbrengen is de receptie tussen 11:00 en 15:00 gesloten. Omdat we niet voor een gesloten receptie willen komen staan en we (binnendoor) twee uur onderweg zijn moeten we bijtijds rijden.

Bij het opstaan zie ik nog een stukje regenboog en de weersvoorspelling voor Bispingen is: regen om 11:00. Maar als we eenmaal rijden breekt de lucht open en drijven de brokstukken langzaam uit elkaar, telkens meer blauw blootleggendWe rijden door een zeer gemoedelijk landschap. Door uitgestrekte bossen en een Duitse variant op het coulissenlandschap, een favoriet van mij. Dan een lang lint van dorpjes. Bij het verlaten van het één staat op het bord ‘einde bebouwde kom’ het volgende dorp al aangekondigd. Begeleidt door de zon die regelmatig zich laat zien is dit een heel andere rit dan gisteren.

Ondanks dat we, met ca. nog een half uur te gaan, worden geconfronteerd met een bijzonder smal weggetje, dat waarschijnlijk vroeger geasfalteerd was geweest, met aan weerszijden grintstroken gelardeerd met flinke plassen. Alsof we de optie “vermijd asfaltwegen” hebben aan staan. Maar het deert de voortgang van onze reis nauwelijks zodat we om 10:30 bij de receptie staan van ons weekendverblijf, camping Moorcamp in Warmsen.

Een heerlijke, old fashioned camping. Een ander, passender woord kan ik er niet voor vinden. Het oude deel van het sanitair stamt nog uit de zeventiger jaren. Toen groen nog een hele normale kleur was voor een wc pot. Maar zo schoon, je kunt er van de vloer eten. We hebben de keuze tussen een plek achter de haag of één op een soort terp. Deze laatste heeft ook een tegelplateau én een soort picknicktafel. Unaniem kiezen we deze plek, maar pas nadat ik gehoord heb dat ze hier WLAN hebben, het is tenslotte weer een Formule Een weekend en al bij het uitstappen had ik gezien dat ik nauwelijks bereik heb hier.

We zitten midden in de bossen. Dus zodra de camper waterpas staat en aangesloten op het net gaan we even een stukje lopen met Mo. Terwijl de lucht langzaam betrekt en het ‘rommelt’ in de verte, lopen we een stukje. Eenmaal terug begin het te spetteren. We gebruiken de lunch dus binnen en als we klaar zijn breekt het zonnetje alweer door.

Nadat de afgelopen dagen gevuld waren met heerlijke strandwandelingen en dergelijke is het vandaag heerlijk lui. Lekker in het zonnetje, dat zich af en toe verstopt, terwijl ik me verberg in m’n e-reader. Een koel drankje onder handbereik én, niet te vergeten, weer in de korte broek. Kortom héél ontspannen allemaal.

Ook heel ontspannen is het kijken naar de verrichtingen van andere kampeerders. Achter ons komt nog een Nederlands stel staan. Daar achter staat trouwens ook, sinds vanmiddag een Nederlandse stel. Het hele keuzemoment werd deze, als laatste binnengekomene, natuurlijk ontnomen. Dat schouwspel werd ons dus ook ontnomen. Die plek was beschikbaar en die werd dus bezet.

Onmiddellijk nadat de camper op z’n plek stond, hij was nog druk bezig met het ontwarren en aansluiten van de stroomkabel, of zij stond al bij ‘haar’ Nederlandse buren voor de deur. Volgens mij had ze al een gezellig avondje kaarten of iets dergelijks in gedachten. Tenminste zoiets dacht ik te zien in de manier waarop ze er op af stapte. Maar misschien ging ze gewoon een ‘Edje’ doen.

Ze hebben overigens ook een hondje, een keeshondje, maatje Mochi. Daarvoor komen maar liefst twee (2!) rollen kunststof schapengaas uit de camper en werd er een ren gebouwd waar een Duitse herder jaloers op zou zijn én waar de hele camper ook nog in paste. Er kwam een stretchbedje voor de hond in te staan. Een “mooi” tentkleed maakte het helemaal compleet, geen vieze voeten of poten van dat smerige gras. Zo leuk om dat op afstand te observeren en dan je eigen verhaal te maken.