Geschiedenisles

Na de inspanningen van gisteren vandaag een dag van bezinning, rust en cultuur. Na de ochtendwandeling van Peet en mij, komen de eReaders weer op tafel en nemen we het er nog even van. Het lukt me zelfs om even te “pseudo” lezen, tenminste te oordelen aan het zacht snurkend geluid dat ik voortbracht. 

Vanmiddag staat een bezoek aan het koninklijk paleis op het programma, het Iolanipaleis. Naast een stukje cultuur ook ‘n kleine geschiedenisles. Zo weet ik nu dat de eerste koning van ‘the big Island’ verantwoordelijk is voor de vorming van het huidige Hawaii, de “samensmelting” van de eilandengroep. Dat de daarop volgende koningen alom gerespecteerd werden door leiders en royalty over de hele wereld. Tragisch is daarbij dat James Cook door zijn bezoek uiteindelijk 80% van de lokale bevolking uitroeide door de introductie van o.a. mazelen en pokken. Een ziekte waartegen de bewoners niet waren opgewassen. Ook opvallend vond ik dat, toen er geen nazaten binnen het koningshuis meer waren er een nieuwe koning gekozen werd. Tenslotte is het koningshuis de das omgedaan door enkele rijke buitenstaanders die in ‘n nieuwe grondwet de rechten van het koningshuis afnam. Dit maakte, op zijn beurt, de weg vrij voor Amerika om over te gaan tot de annexatie van Hawaii. Iets waarvoor Clinton tijdens zijn regeerperiode officieel z’n excuus heeft aangeboden. 

Zo dit is, in ‘n notendop, de geschiedenis van Hawaii. Nu over onze eigen ervaringen tijdens ons bezoek. Na ‘n korte introductie kregen we allemaal hoesjes uitgereikt die je over je schoenen moest doen, ‘n koptelefoon en ‘n apparaatje voor de audiotour. Voordeel van zo’n audiotour is de serene rust die dit geeft. Iedereen is immers geconcentreerd aan het luisteren en volgt nauwgezet de instructies op. Synchroon gaan de hoofden naar links naar het portret van de koning en naar rechts voor de bijzondere vaas. 

Twee verdiepingen telt het paleis en in de lift naar de volgende verdieping ging ik de mist in met de etagenummering. Het lampje ‘1’ wilde niet aangaan, nummer twee wel. Pas later realiseerde ik me dat in Amerika de begane grond altijd met ‘1’ wordt aangeduid, de ‘B’ staat voor basement (kelder). Het was in ieder geval ‘n indrukwekkende tour die, zeker in combinatie met de geschiedenis van het koningshuis, de moeite waard was. 

Daarna gingen we weer de hitte in. Hoewel de absolute temperatuur niet hoger was dan gisteren voelde het veel warmer aan. Dus ging het van schaduwplek, naar schaduwplek richting Chinatown. Daar had Pris ‘n eettentje ontdekt waar we gingen lunchen. 

We zaten in ‘n ietwat kleurloze ruimte, waar het restaurant het duidelijk niet van de ambiance moest hebben. Er was één toilet, die zowel door de mannen als door de vrouwen moest worden gebruikt. De deur rond de deurkruk zag zwart van de vele handen die de deur open of dicht hadden gedaan. En dat terwijl er bij de wastafel een fles douchegel (!) stond om je handen te wassen. 

De menukaart was een geplastificeerde fotokaart met daarop de te maken keuzes en ‘n onderschrift. Omdat we niet echt wijs werden van de menukaart, lieten we de bestelling over aan Pris. Ze bestelde allerlei Dim Sum hapjes, die in het Chinees werden genoteerd. Ondertussen waren de glazen gevuld met water en stond er ‘n pot thee op tafel. Wat er klaar was werd op tafel gezet en door Pris “ondertiteld”, er kon gegeten worden. Nadat ik ‘n vork had bemachtigd, eten met stokjes is niet aan mij besteed, kon ik ook aan de slag. Spijtig was wel dat het niet helemaal naar de smaak was van Popco en Anne, waar de rest wél smakelijk zat te eten. 

Na de lunch zochten Popco en Anne de rust van ons appartement op terwijl Peet, Pris en ik de koelte van het zwembad opzochten. Wij drieën sluiten de dag af met ‘n bezoek aan de bioscoop.