Koko Head Trail
Blijf op de hoogte en volg Paul
05 Augustus 2019 | Verenigde Staten, Honolulu
Tijd om weer actief bezig te zijn. Vandaag gaan we de Koko Head Trail lopen. Een wandelpad over een smalspoorbaan naar de top. Wat ik nog niet wist was dat de top op 368 meter ligt en dat het pad een constante hellingshoek heeft van ca. 30 tot 45 graden.
Het is 10:15, de buitentemperatuur is net geen 30 gr. Celsius en vol afgrijzen aanschouw ik het pad dat we moeten lopen. Vele zijn ons al voor geweest en komen druipend van het zweet, de mond half open, weer naar beneden. We staan aan de voet van de rails, waarvan de bielzen de trap vormen. De tekst van het bord ietsje terug flitst ineens door m’n hoofd:
“TRAMLINE IS STEEP AND NOT MAINTAINED
If you proceed, be aware! If you trip or fall you could seriously injured or killed”.
Wie ooit gelopen heeft over de bielzen van een spoorbaan weet dat deze altijd nét iets te ver van elkaar liggen om comfortabel te lopen. Voeg daarbij het steile helling, de temperatuur én het feit dat hier en daar bielzen ontbreken, dan is het duidelijk dat dit geen pad voor doetjes is.
Op circa één derde van het pad wil Petra ‘n beest uit haar shirt wegslaan. Het blijkt ‘n wesp te zijn die als repercussie haar angel in haar vinger achterlaat. Met ‘n pompje wordt de angel eruit gezogen. Maar dat maakt de steek niet minder pijnlijk. De combinatie van extreme inspanning en de pijn zorgt ervoor dat Peet bij het opstaan ietwat onvast op d’r benen staat. Dat is wat mij betreft het teken om samen met haar weer bergafwaarts te gaan om geen onnodige risico’s te nemen. Én, eerlijk is eerlijk, ik had het plan om de top te halen al ‘n meters terug laten varen.
Dus, drie kwartier na vertrek zijn wij weer bij de auto. Op ‘n picknickbank in de schaduw en de wind wachten we op de jongelui, terwijl de zitting van de bank donker kleurt van ons zweet. Nog een keer drie kwartier later zijn ook Anne, Popco en Prisca beneden. Na te hebben uitgepuft rijden we naar Kailua-Konu. Waar we bij de Kona Brewster Company, gezeten aan het water onze lunch gebruiken.
Tenslotte zijn we neergestreken op Kaiona Beach. Was het Ala Moana Beach Park al schitterend dit plekje overtreft dat nog eens. Een schaduwrijk plekje direct aan het hagelwitte strand. Waar, als je stil zit, hele kleine witte zandkrabbetjes aan je voeten uit het zand kruipen, en als kleine tanks over het strand racen op jacht naar insecten. De stilte wordt slechts onderbroken door het ruisen van de zee.
Na het afspoelen van het zweet nemen we in alle rust en stilte alles is ons op. De blauwe zee, het breken van de golven en de blauwe hemel met hier en daar wat plukjes wit. In de verte dreigt slecht weer, maar de wind is ons gunstig gezind.
Nadat Popco heeft aangegeven dat hij het genoeg vindt, kleden we ons om. Als we de kleedruimte uitkomen is de lucht plotsklaps helemaal grijs. Pris maant ons haast te maken, want hieruit kan ineens veel water uit komen vallen. We hebben nauwelijks de spullen in de auto liggen of het gaat los. Over ‘n goede timing gesproken. Na een lekkere douche zijn we het zand en het zout weer kwijt en kunnen de beentjes omhoog.
-
06 Augustus 2019 - 05:53
Harold:
Dat was een flinke tocht, knap van jullie dat je hem getrotseerd hebt. De foto's zijn prachtig, je krijg trek in pizza ;) Heel veel plezier samen xxx Groetjes Harold en Marielle -
06 Augustus 2019 - 08:57
Marleen:
Super om te zien hoe jullie genieten
Gaaf om ( geprobeerd te hebben) de top van de berg te hebben bereikt, door de jongelui, ondanks de omstandigheden. Verstandig Peet en Paul om terug te keren. Veiligheid en gezondheid boven alles. Mooie foto's, echt genieten die stranden -
06 Augustus 2019 - 12:38
Cees Sleven:
De beschrijving van de Koko Head Trail is mooi Paul, al ben ik zelf niet zo’n loper. Gelukkig zijn er voldoende locaties ter ontspanning volop aanwezig, aan de foto’s te zien de één nog mooier dan de ander! Geniet er maar met volle teugen van! Groet! -
07 Augustus 2019 - 14:49
Rene:
Het lopen van zo’n moeilijk pad is al lastig onder Nederlandse omstandigheden, laat staan onder Hawaïaanse omstandigheden waar temperatuur en luchtvochtigheid een extra last vormen. De reden om terug te gaan was minder leuk, maar de beslissing om dat te doen de enig juiste. Volgens de verhalen en de foto’s vermaken jullie je prima. Ga zo door.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
