De plannen wijzigen weer

Vroeg ging de wekker vandaag, Petra mopperde al meteen dat de wekker te hard stond. Stilletjes, om niet (nog) meer herrie te maken, maake ik me klaar voor vertrek en om 6:15 ging ik op het fietsje op pad naar Epe. Het was bijna fris op de fiets, zo was het afgekoeld, ik kon lekker doortrappen en kon om 6:36 inklokken.

Terwijl in een ge-airconditionde ruimte de voorlaatste dag voor mijn vakantie doorbracht, werd het buiten warmer en warmer. De gebruikelijke lunchwandeling laat ik vandaag daarom achterwege. Aan belangstelling heb ik vandaag geen gebrek, één-voor-één komen de collega’s allemaal even informeren hoe het nu met me gaat.

Rond drieën is het tijd om de camping op te zoeken. Tussen de landerijen door, vol in zon, zoek ik met m’n fiets de weg terug. Ondanks de warmte en de lange broek die ik aanheb, is het toch goed te doen. Wel drink ik in dat kwartiertje fietsen ruim 400 cc water uit m’n bidon.

Als ik op de camping aankom, tref ik daar een verhit gezelschap, in een kringetje gezeten met de voeten in een kinderbadje (met dank aan de A.C.-tion in Nunspeet). Zelfs Troy heeft het warm en hij heeft een plekje gevonden onder de camper. Hij heeft het zo warm dat het gewoon opvalt hoeveel water hij drinkt. Na zelf ook nog even wat gedronken te hebben én de lange broek voor een korte te hebben ingewisseld rijden we naar Elburg.

Daar scoor ik nog een T-shirt en een korte broek en belanden we uiteindelijk op het terras van restaurant De Herberg, aan de haven. Daar wordt het vloeistof-gehalte weer aangevuld en drink ik een toepasselijk biertje; “Zwaar leven”. In de schaduw en, af-en-toe, met een heel licht briesje bestuderen we de verhitte voorbijgangers in al hun potsierlijke uitdossingen. Hoewel uitzonderingen de regel bevestigen, kunnen we ons hart ophalen aan de foute outfits die voorbij komen paraderen.

Omdat we toch al zitten, en het terras voller en voller raakt het geen vaak een teken is dat de kwaliteit wel goed is, vragen we de menukaart en blijven we nog even plakken voor een hapje en nóg een drankje. Het geheel toppen we af met een ijsje-to-go aan de ijscounter en lopen terug naar de auto.

Op de camping is het nog onveranderd warm en dat leidt tot weer een verandering van de plannen. Niet zaterdag vertrekken we hier, maar vrijdag gaan we de camping verlaten. We zoeken toch nog de koelte van ons huis op, repareren de fietsendrager en kijken en passant nog even de Formule Een race. Om niet op het heetst van de dag te moeten opbreken ga ik daarom vrijdag niet op de fiets naar het werk, maar met de Mini van Anne en Popco zodat zij bijtijds weg kunnen en ik rechtstreeks naar huis kan na de werkdag.

Maar zover is het nog niet, terwijl de zon langzaam achter de horizon verdwijnt en het donkerder wordt blijft de zo gehoopte verkoeling achterwege. Bij het licht van de nieuwe ledverlichting onder de luifel (werkt super, Harold!), drinken we nog wat en wordt er een spelletje gedaan. Als het dan tijd voor bed is, is het nog steeds erg warm en vooral Petra heeft er last van. Terwijl ik pogingen doe om te gaan slapen, draait, zucht en puft Petra naast me. Klagend dat het echt te warm is wordt echt elk raam dat open kan opengezet. Het belooft een zware nacht te worden.