Doodstil

Vandaag, zondag, alweer de vijfde dag hier op de camping ‘De Sproakstee’ in de Lutte. Het is hier rustig op de camping, errug rustig. Je zou bijna zeggen, doodstil. We halen met z’n vieren dan ook de gemiddelde leeftijd van de campinggasten flink omlaag.

Dat was gisteren ook het geval toen René, Jenny en Petra Weerselo bezochten. Daar was een soort van Zwarte Markt, maar dan voor 60-plussers. Eigenlijk een Grijze Markt dus. Op tafeltjes, binnen en buiten, stonden allerhande meuk opgesteld die elders waarschijnlijk de container in zou verdwijnen.

Hoewel het dus erg rustig is op de camping kan ik wel het genoegen putten uit het observeren van anderen. Gistermiddag bijvoorbeeld, arriveerde er een camperaar. Die naast werd geplaatst. De kop van het veld hier kent namelijk een onderlaag van aangestampt puin en is dus prima geschikt voor het plaatsen van campers. Waar het niet zo geschikt voor is, is het gebruiken van haringen, bijvoorbeeld om je luifel vast te zetten.

Onze buurman heeft dat aan den lijve mogen ondervinden. Haring na haring sloeg hij krom en geen van de haringen wilde vergenoeg de grond in om de luifel te zekeren. Keer op keer probeert hij het opnieuw. Met verschillende haringen, met verschillende hamers, maar telkens op dezelfde plek! Klaarblijkelijk komt het, zelfs na een kwartier hameren, om het iets verderop (hoe groot kan zo’n steen zijn) te proberen.

Uiteindelijk haalt hij uit de auto van de zaak, die ook mee is, een vuistje (een moker in handzaam formaat) en een steenbeitel. Hiermee maakt hij ruimte voor een haring en een einde aan het gehamer. Inmiddels is Bouw- en Woningtoezicht van de gemeente Losser al gealarmeerd dat er in de Lutte illegale hei-werkzaamheden plaatsvinden.

Vandaag is het René die, onbedoeld voor het vermaak zorgt. Als hij terugkomt van z’n rondje fietsen zien we hem eerst zitten in z’n stoel onder de bomen, achter de tent. Even later zien we hem verkassen naar de voorkant van de tent om Jenny te vergezellen onder de luifel. Hij zit nauwelijks of hij is alweer onderweg met z’n stoel naar z’n vaste stekkie achter de tent. Maar wie nu dacht dat het hierbij bleef, heeft het mis. Nog een keer verhuist René, ditmaal neemt hij plaats tussen de bomen. Het is alsof hij stoelendans doet met zichzelf, hij heeft al gewonnen maar de muziek in z’n hoofd wil niet stoppen.

Dan krijgen we een berichtje van Marleen; de kist wordt gesloten, het warme weer en de lange wachttijd maken dat Johan niet meer toonbaar is. We gaan hem dus niet meer zien. Maar in onze gedachten blijft z’n beeltenis gebrand staan, dat vergeten we nooit.

Vanmiddag hebben we Enschede onveilig gemaakt. Hoofdzakelijk waren we hierheen om de Decathlon met een bezoek te vereren, maar het bleek dat veel winkels in het centrum open waren. Het was gezellig druk en na de nodige winkels te hebben bekeken, en de mensen die ze bezoeken hebben we ons bezoek afgesloten bij Moeke. Met een koel glas drinken en een bord nacho’s met pulled pork is het er goed toeven. Daarna lekker met de benen omhoog, in de schaduw op camping na genieten van het lekkere weer.