Blindemannetje

Vandaag gaan we na het ontbijt, waarvoor Petra en ik verse broodjes uit Vaassen hebben gehaald, bij dezelfde bakker koffie met gebak nuttigen. Dit om de verjaardag van Pris te vieren. Prisca, die op dat moment - Hawaiiaanse tijd - nog niet eens jarig is. Om precies 12:00 sturen we haar een felicitatie.

Daarna gaan we naar bier-lui-lekkerland: Brug bierwinkel in Ermelo. Daar zijn zoveel verschillende bieren te koop dat je er letterlijk en figuurlijk verzuipt. Na een zorgvuldig selectieproces komen we met ‘n mand met bier bij de kassa.

Tijdens de lunch in Harderwijk zit ik met m’n rug zowel naar de open keuken als naar de overige gasten. Terwijl ik dus virtueel blind ben, zitten zij te vertellen over de kokkin. Die vingerlikkend en overal van snoepend de broodjes voor de gasten staat klaar te maken. Ik moet het dus doen met hun commentaar, want uitgebreid achterstevoren te gaan zitten is ook zo wat. Reuze irritant dus.

Naast ons, dus ACHTER mij, zitten ‘n viertal Franstalige backpackers. Ook daarover zitten Popco, Anne en Petra te praten. Ook nu moet ik het doen met hun ooggetuigenverslag en krijg ik er zelf niets van mee. Voor iemand als ik, die graag mensen en hun gedragingen observeert, is dit haast ondragelijk.

Maar ik overleef de lunch, mede geholpen door ‘n heerlijk broodje carpaccio. Hoppend van luifel naar luifel om nog ‘n beetje droog te blijven verdwijnen we naar de auto.

Daarna hebben we ons “vermaakt” met ‘n spelletje Yathzee. De twee jongste onder ons, laten we ze voor het gemak Popco en Anne noemen, verpestte het spelletje door beide maar liefst twee (2!) keer Yathzee te gooien. En ik, zoals met elk dobbelsteen-spel, eindig als laatste met de poedelprijs voor de meeste kruizen.

We brengen de rest van de avond binnen door. Hoewel het inmiddels droog is, trekt de wind aan en is het binnen aangenamer. Ondanks dat het buiten toch nog 20 Gr. Celsius is. Onze interne thermostaat neemt, na de hoge temperaturen, een loopje met ons.

Morgen breken we hier op en gaan we naar huis. De derde en laatste “vakantie”-week neem ik wel op ‘n ander moment op. Door het overlijden van Johan is bij ons de vakantiestemming wel verdwenen. Zeer waarschijnlijk is dit dus al het laatste verslag.