Bewaren voor morgen

Het mag de oplettende lezer niet zijn ontgaan, maar ook vandaag starten we de dag met een ovenvers croissantje. Af te halen bij de food-truck bij de ingang van de camping. Daarna maken we ons klaar voor vertrek, zien onze buurman vertrekken met het elektrasnoer nog verbonden aan het stroomkastje en nemen ons voor dát voorbeeld maar niet te volgen.

Zo langzaam als gister namiddag de camping vol druppelde, zo snel loopt hij nu weer leeg. We zien camper, na camper aan ons voorbij trekken. Gelukkig niemand met een elektrakastje achter z’n camper aan slepend.

Wij hebben onze zinnen gezet op een bezoekje aan Château-Chalon. De gemeente telde op 1 januari 2020, 140 inwoners(!) en is door Les Plus Beaux Villages de France erkend als een van de mooiste dorpen van Frankrijk. Het heeft een oppervlakte van 10,17 km² en ligt tussen de 254 - 563 m hoog. Vanaf de camping was de rots met daarop het plaatsje al te zien.

Met de camper in de bergversnelling klimmen we naar het dorp. De komende anderhalf uur dwalen we door een andere tijd zo lijkt het. Ook hier zijn vele authentieke eigenschappen bewaard gebleven en dan dat uitzicht over de vallei. Ongelofelijk!

Op een schaduwrijk terrasje achter weer zo’n karakteristiek pandje drinken we onze cappuccino’s. Ze smaken zelfs zo goed dat we er nog één bestellen. Bij het afrekenen merk je dan weer wel dat je op een toeristische plek bent. We zijn zeventien euro kwijt voor vier cappuccino’s kwijt en bij de tweede bak kregen we niet eens een koekje! Maar hé, wat een ervaring.

Dan gaat het verder. We rijden richting Cromary. We hebben daar een leuke, maar vooral kleine camping gevonden. Omdat het weekend is hebben we gisteren wél via de email contact gehad of er nog plaats is. Gelukkig was dat zo en ze houden tot 16:00 de plek voor ons vast. Technisch gezien hebben we dus niet gereserveerd, maar het is ook niet echt op de bonnefooi. Overigens maar goed ook want het bordje ‘complet’ staat al aan de weg als we aankomen

We schommelen weer door het fraaie, geaccidenteerde, Franse land. Onderweg schampen we Besaçon, heel even moeten we terug naar de 50 km/u ten teken dat we toch binnen de bebouwde kom zijn geweest. Maar al snel wordt het weer groen, weids en heuvelachtig.

Rond tweeën komen we aan bij de camping en worden begroet met een wel erg Nederlands klinkend “Goedemiddag”. De Belgische eigenaar onthaalt ons bijzonder gastvrij en al snel ontspint er zich een levendig gesprek. We krijgen een heerlijk plekje toegewezen. Weer staan we kort bij de oevers van een riviertje. Het is overigens de Ognon.

Ook wordt meteen het ontbijt geregeld. Voor de broodbestellingen hangt er een soort vogelhuisje. Achter het deurtje vind je twee vakjes, één met blanco bonnetjes én één met ingevulde. Zo simpel kan het zijn.

Als we staan, wordt de meegenomen baguette aangesproken, trekken we een fles wijn open en komt er Franse kaas op tafel. Het is, voor ons, lunchtijd. Heerlijk onder de luifel doen we ons tegoed aan al het lekkers. Daarna gaan de voetjes omhoog en nemen we onze rust, slechts onderbroken door het wandelingetje met Mo. Voor de tweede keer deze vakantie blijven we hier een tweede nacht staan. Het plekje voelt goed, het sanitair is uitstekend en, niet onbelangrijk, er is hier een gemarkeerde wandeling. Die bewaren we voor morgen.