Soms zit het mee en soms …

Je hebt wel eens van die dagen. Wij hadden er vandaag één. We werden wakker door het geluid van Buienradar, er werd regen verwacht. Dus snel opgestaan om te zorgen dat Mo was uitgelaten voor die tijd. Dát betekende dat de hele ‘opstartcyclus’ ineens in een soort stroomversnelling kwam. We reden daardoor even voor negenen de camping af.

De blik was gericht op de Source du Dessoubre, gelegen bij het welbekende plaatsje Consolation-Maisonnettes. Onderweg was het ruitenwisser aan, ruitenwisser uit. Het was niet droog, maar het regende ook niet. In Vercel werd gestopt bij de Carrefour. Na de boodschappen hebben we daar voor de deur ook nog de was gedaan én gedroogd.

Er was daar namelijk een soort FEBO maar dan met wasmachines en een droger. Voor een paar euro kon je daar de boel weer schoon krijgen. Dus Peet even snel een wasje gedraaid. Dát ging vlot, maar het drogen van de was had iets meer voeten in de aarde (lees tijd). Zo hebben we daar ruim een uur doorgebracht. Dat was iets langer dan verwacht.

Daarna rijden we naar de Source du Dessoubre in Consolation-Maisonnettes (nog nooit van gehoord). DeDessoubreis een rivier in het departement Doubs die, uiteindelijk, uitkomt in de Saône. De rit erheen was weer prachtig en avontuurlijk, we zitten hier in ‘heuvelachtig’ gebied. Dát betekent veel stijgen en dalen met af en toe een haarspeldbocht. Met name het laatste stukje was ‘avontuurlijk’.

GoogleMaps leidde ons naar de parkeerplaats van een voormalige auberge. Een pand dat duidelijk z’n beste tijd al gehad had en al tijden buiten gebruik was.

Bij het uitstappen zagen we boven ons een dame uit het struweel komen getooid met wandelstokken (type Nordic walking), ze zag er verhit uit. Dus wij weer vol in ‘expeditie’-modus en in volledig uitrusting en bepakking om de barre tocht aan te vallen. De eerste meters gingen behoorlijk stijl omhoog en, en dat was nog wel het lastigste, het pad was overwoekerd met onkruid en brandnetel.

Na ons zo’n 15-tal meters omhoog te hebben geworsteld naar de eerste bocht, volgde ….. HELEMAAL NIETS!! Door het struikgewas konden we het water onder een rots vandaan zien komen en dat was het. Deze expeditie was dus nog korter dan die naar de Cascade de l'Audeux.

Maar niet getreurd, stroomafwaarts aan de andere kant van de weg zagen we ook een pad. Misschien vinden we hier het moois dat Google ons beloofde. Wat volgde was een gelijksoortig pad, maar nu naar beneden en wat glibberig van de regen. Tussen de struiken door gloorde af en toe iets van een uitzicht op het ruisende water. We druipen af en gaan terug naar de camper.

Dan maar naar de camping die we voor vandaag in gedachten hadden. Camping Le cul de la lune in Morteau. We moeten daarvoor een stukje terug op onze route en even na 13:30 staan we voor de gesloten poort van de camping. In viltstift geschreven op de paal van het hek zien we dat we vanaf 16:00 welkom zijn. Change of plans.

We besluiten om die tijd te benutten om het Bassin du Doubs, vlakbij in Villiers-Le-lac, te bezoeken. Ook een vondst via Google. Dus Maps ingesteld op de juiste bestemming en gaan-met-die-banaan. Was de route naar de Source ‘avontuurlijk’, de laatste kilometers van deze rit overtroffen dat makkelijk. Steil, slecht wegdek en zo smal dat we een fietster die voor ons uit omhoog reed niet eens konden inhalen.

Eenmaal boven hadden we een prachtig uitzicht op een bocht, maar geen enkele plek om de camper te parkeren. Deze weg was duidelijk niet voor ons bedoeld (vandaar die vijandige blik van die fietster). We zetten de camper midden op de weg (dat is niet zo moeilijk) stil, schieten naar buiten om wat foto’s te maken. Nog voordat de eenzame fietster, kromgebogen over haar stuur ons weer inhaalt rijden, we weer door.

De wachttijd voor de camping is ondertussen teruggebracht tot amper een uur. Maar in dat uur kunnen we ook nog iets zuidelijker gaan en op Camping Municipal Le Champaloux in Lods ons geluk te beproeven. Door het ‘heuvelachtige’ karakter van dit gebied is de snelste route niet altijd een rechte lijn tussen twee punten. Tot onze verbazing rijden we een groot gedeelte van onze route van vandaag weer terug. Telkens die hoop, “hier waren we nog niet geweest. Oh, nee toch wel”. De verwarring wordt groter en groter.

Maar dan, eindelijk, buigen we af. We gaan eerst flink omhoog en dalen vervolgens af naar Lods, een alleraardigst plaatsje,zo lijkt het. Twee keer moeten we via het trottoir rijden om tegenliggers voorbij te laten maar dan komen we bij de oevers van de Loue. Aan de overkant ligt een authentieke camping Municipal waar, jawel, de originele details bewaard zijn gebleven. We hebben een heerlijk plekje met zicht op de rivier en beloven onszelf morgen een rondje te maken door het stadje. Vandaag lukt niet meer, het is inmiddels gaan regenen. Na een heerlijke douche trekken we ons terug in de geborgenheid van onze camper. Soms zit het mee en soms …..