Kadootjes

Het is nog fris als we Voss Golf achter ons laten. We hadden nog een stukje “achtbaan” tegoed. Waarna we de E16 weer oppakken. We kronkelen door de vallei, begeleid door het woest stromende water pal naast de weg. De wit glinsterende bergen wijzen ons al van ver de weg. Zelfs de lucht is woest, maar biedt net genoeg ruimte voor de zon om af en toe naar ons te knipogen. Het woeste water naast ons wordt gevoed vanaf de bergen. We passeren talloze watervallen in alle soorten en maten.

We rijden eerst naar Gudvangen. Daar parkeren we onze camper. Er is een grote parkeerplaats waar je “héél gemakkelijk” via Easypark kunt afrekenen. Dát kan ofwel via een App, ofwel via een speciaal telefoonnummer. Oh ja, er staat ook nog een servicenummer op het bord. Het speciale telefoonnummer blijkt niet in gebruik, het servicenummer geeft alleen een vervelend electronisch deuntje te horen en jij blijft in de wachtstand.

Dan maar de App downloaden. Oh, dan moet ik ook nog een account aanmaken, én een testbetaling doen van €0,01 voor de automatische incasso. Enfin, de App is gedownload, het account aangemaakt én de incasso is goedgekeurd. Nu alleen nog “even” de parkeerplaats regelen.

Helaas toont de kaart van de App hier geen parkeergelegenheid en als ik het nummer van de parkeerplaats invul krijg ik er één in Wassenaar te zien. Een passerende jongedame adviseert het gewoon te laten “Er staan toch geen camera’s”. Met fikse tegenzin, maar ‘bezwijkend’ onder de ‘groepsdruk’, staak ik mijn pogingen en stap in bij Harold en Mariëlle. Voor mijn geestesoog zie allerlei rampspoed passeren (een fikse boete, een wielklem of, erger nog, weggesleept worden).

We rijden via twee lange tunnels door naar Flåm. Thuisbasis niet alleen van de Flåmbana, een van de steilste spoorwegen ter wereld, met een stijging van 865,5 meter over 20 kilometer lengte. Maar ook van de The Future of The Fjords, 's werelds eerste volledig elektrische, emissievrije catamaran is. Kijkers van Railaway hebben het schip wellicht gezien. Wij in ieder geval wel.

We boeken hiervoor een viertal kaarten en doden de tijd met een bak koffie en bekijken onze medepassagiers. Er zit van alles tussen, luidruchtige Yanks, ingetogen Koreanen, maar vooral veel Insta-types. Van die lui die overal selfies maken voor hun Instagram story. Ruim voordat er ingescheept kan worden staat er al een hele rij. Nog steeds vanachter onze koffie zien we de rij groeien.

Dan is het zover, geruisloos kiezen we het ruime sop. Hoewel vele kiezen om het wonder van de fjord vanuit de warme kajuit te volgen, kiezen wij ervoor om buiten op het dek te blijven. Doordat de zon hier en daar een gaatje vindt in de bewolking, speelt het licht een prachtig spel met het water en de rotsen om ons heen. Ik ga niet in herhaling vallen met alle superlatieven die al eerder zijn gebruikt. Maar denk aan steile, ruige rotsen gelardeerd met het felste, verse groen die het schip lijken te willen verzwelgen en dan kun je waarschijnlijk zelf het beeld wel invullen.

Na twee uur varen komt het uur van de waarheid. We zijn terug in Gudvangen. Na het ontschepen moeten we een klein stukje lopen naar de (not so) Easypark parkeerplaats. Het zicht op de plek waar we de camper hebben achtergelaten wordt aan het zicht onttrokken door een aantal andere campers. Met ingehouden adem loop ik door. Nog een camper, nog één, en daar staat ‘ie dan. Geen wielklem of bekeuring. Maar wel blakend in de zon. We pakken eerst de stoelen achteruit om heerlijk in de zon onze lunch te gebruiken.

Nadat we in Flåm de camper van Harold en Mariëlle hebben opgepikt rijden we door naar Aurlandsvangen, Lunde Camping is de plek waar we rest van de middag, in de korte broek, buiten zitten. Om de dag af te sluiten bij Vangsgaarden GastroPub, waar we heerlijk eten. Het zoveelste kadootje vandaag.