Compleet

Vanochtend kroop er een liedje van Kraftwerk in m’n hoofd: “Fahren, fahren auf der Autobahn”. Dat is precies wat we vandaag gaan doen. Geheel tegen onze gewoonte in gaan we er vandaag voor zitten. Het doel: een camperplaats in Denemarken, zo’n 572 km verder. Even voor negenen scheurt het geluid van onze diesel de stilte in stukken in Ankum. En hoewel we dachten kort bij de snelweg te zitten, bepaalt het algoritme van ene heer G. Maps anders. We duiken eerst nog binnendoor, met als hoogtepunt een kruip-door-sluip-door paadje waar we nauwelijks op passen. Maar dan zien we eindelijk die Einz, de snelweg richting Bremen, en verder.

Over de rit kan ik kort zijn, we begonnen grijs, hebben wat regen gehad (niet heel veel), net zoals het verkeer. De drukte viel reuze mee en we schieten lekker op. Een paar sanitaire stops voor onze Mochi en een klein uitstapje vanaf de snelweg voor een laatste tankbeurt voor de grens met Denemarken. Het gaat allemaal zeer voorspoedig.

Met nog 55 km resterend verlaten we de snelweg. We snijden zo de ‘lus’ die de weg maakt richting Århus af, vermijden de drukte daar én komen we bij onze gehoopte overnachtingsplek die weer kort bij de snelweg ligt richting Hirtshals. Het zonnetje laat zich af en toe zien en de airco in de camper gaat uiteindelijk toch aan.

Stiekem, en in alle stilte, heb ik weer de vingers gekruist. Met de camperplek van vandaag had ik via de mail contact gezocht, maar niet gekregen. Een plek met maar drie plaatsen …, zou dat wel goed komen.

Maar als we aankomen verdwijnen de twijfels als sneeuw voor de zon. We worden heel gastvrij ontvangen en weten al snel dat hij morgenochtend waarschijnlijk niet bijtijds aanspreekbaar is, hij heeft een whisky-proeverij vanavond. Er is plenty space, en hij wijst ons de pipowagen met toilet, tweedehands winkeltje én de brievenbus voor de enveloppe met geld. De ‘digger’ staat nog op de camperplaats, maar die haalt ‘ie zo weg. Daarna maakt hij geen herrie meer. Geweldig toch.

Als de camper staat, het stroom is aangesloten, lopen we gewapend met fototoestel en mobiele telefoon terug naar de pipowagen. Dit moeten we vastleggen. De vrouw des huizes komt net thuis en ook zij is bijzonder vriendelijk en gastvrij. We hebben weer een mooi plekje gevonden. En Harold en Mariëlle? Die rijden ondertussen al in de buurt van Hamburg. Die zien we morgen en dan zijn we (eindelijk) compleet.