Halfvol

Vandaag vertrekken weer uit Wasserfall. De bedoeling is om de Citroën-dealer in Brilon even met een bezoek te vereren. Tijdens de laatste rit begon een waarschuwingslampje te branden. Om de computer uit te laten lezen willen we dus langs de dealer. Maar als we de diesel aanslingeren zijn alle lampjes normaal en besluiten we om het bezoek over te slaan en richting Arnsberg te gaan.

We slingeren weer door het Sauerlandse heuvelgebied en genieten van het uitzicht. Maar toch brand het lampje in onze gedachten, maar gelukkig niet op het dashboard. Na een tevergeefse tussenstop bij een bäckerei, wegens personeelsgebrek gesloten, willen we weer door. Petra draait de sleutel om en …. er brandt geen enkel lampje. Alles blijft dood.

Pas na een langdurig gevecht van Harold eerst met z’n multimeter (het ding wilde niets meten) en daarna met de accu, krijgen we toch de camper weer aan de praat. Al brandt nu wel weer het waarschuwingslampje. Nu zetten we wél koers naar de Citroën dealer in Brilon.

Daar treffen we een zeer bereidwillige garagehouder. Binnen no-time stond de camper binnen aan de diagnose-apparatuur. Om een lang verhaal kort te maken hij vond wel twee “oude” storingen, maar kon deze niet reproduceren. De motor liep weer goed, zonder storingen. Dus twee tientjes en twee koude biertjes (Texels Skuumkoppe, als dank) later reden we weer weg.

We besluiten de rit naar Arnsberg uit te stellen en zoeken een camperplaats in Brilon. De lunch bestaat uit verse broodjes, eiersalade en tonijnsalade gehaald bij de op loopafstand liggende Aldi. Ondertussen heb ik ook nog geprobeerd om een mede-camperaar te helpen met de stroomzuil.

Sommige mensen nemen niet de moeite om eerst de instructies te lezen en beginnen zomaar ergens. Terwijl notabene de instructies ook nog in het Nederlands beschikbaar zijn. Uiteindelijk deed hij het bijna voortkomen alsof het mijn schuld was. Tja, wat je wilt, maaruh ik heb wél stroom. Ik laat de man in spanning achter, de spanning die op z’n stroomkabel ontbreekt.

Daarna verkennen we de binnenstad. Het lijkt een heel leuk plaatsje. Helaas wordt ons het zicht op alle mooie geveltjes ontnomen door de vele, vele kermis- en vreet- of drinkkraampjes. Morgen start hier de kermis en het is er een drukte van belang. Daardoor is ook veel van de middenstand gesloten. Uiteindelijk besluiten we te eten bij de imbiss Sonja’s Extra Wurst. Dat klinkt vreemder dan het uiteindelijk is. Maar de friet met respectievelijk schnitzel, braadworst, currywurst of frikandel (de Duitse variant) is er goed en dat is voldoende.

We sluiten deze turbulente dag af met een bak koffie en een brok chocola als troost voedsel. Ondanks alle voorspellingen is het vandaag de hele dag droog gebleven en hebben we ook nog lekker buiten kunnen zitten. Zo is het glas toch nog halfvol.