Evergreen

Onze tijd in Drenthe zit er, helaas, weer op. We verruilen deze provincie voor Overijssel. Hemelsbreed zakken we nauwelijks, we gaan vandaag de oversteek maken naar Vollenhove. We passeren dus onderweg de Weerribben en zien de watertoren van Sint Jansklooster zichzelf spiegelen in het water. Vorig jaar stonden Petra en ik hier nog bovenin, ons te vergapen aan het uitzicht. 

Nu blijft de rechtervoet op het gas en zoeven we voort richting Vollenhove. De aankomst hier is alleraardigst, het pittoreske haventje met de kerk en de oude huisjes er omheen. Het is hier, alsof de tijd heeft stilgestaan. Onze campers voelen reusachtig als we laveren door de nauwe, smalle straatjes. 

Tegenover de camping zijn ze druk aan het werk. Aangezien de camperplaats buiten de camping ligt, bekruipt ons meteen het gevoel van: “Ze zullen toch niet …?” Maar er wordt een nieuwe jachthaven aangelegd, de camperplaats is gewoon bereikbaar. Er zijn nog genoeg plaatsen vrij, dus in afwachting van het oké van de receptie zetten we de campers vast neer. Na het akkoord van de receptie, gaat de camper op de blokken en aan het elektra. 

Na de lunch pakken we de fiets om eerst het centrum van Vollenhove te bekijken. Daarna rijden we via het nostalgische mini café ‘de Moespot’ naar Blokzijl. Maar eerst drinken we dus iets in het werkelijk minuscule café de Moespot in het gelijknamige buurtschap. Er is slechts een handvol stoelen en de inrichting, net als de kroegbaas, doet vermoeden dat hier de tijd heeft stilgestaan. Als ook een verloren gewaande dorpsgenoot zich meldt voor een pilsje zijn we in no-time op de hoogte van al het laatste nieuws uit het buurtschap. Al zou soms een ondertiteling wel handig zijn. 

Dan is het tijd om door te fietsen, we willen nog naar Blokzijl. Wat voor Vollenhove geldt, geldt ook voor Blokzijl. Een petieterig havenstadje, waar de originele details bewaard zijn gebleven. We dwalen er even door de tijd en zien hier een fraaie mix van oud en nieuwbouw. Nadat de dames zich beide van een nieuw vest hebben voorzien gaan we weer richting Vollenhove. 

Bij de camper komt de oude kaas (voor Harold jonge kaas), de olijven en plakjes droge worst op tafel. Ik kies, voor deze gelegenheid, voor een rood wijntje. De wind is wat gaan liggen en het schaarse zonnetje maakt het aangenaam om nog buiten te vertoeven. 

Straks doen we lekker “fout” en halen een vette hap, even niet koken. Waarschijnlijk sluiten we de dag af met een potje Hartenjagen. Dat hebben we Harold en Mariëlle deze vakantie geleerd en dat lijkt een evergreen te worden.