The day before

Deze dag staat in het teken van het aanstaande vertrek. We staan vandaag niet al te laat op, de strak blauwe lucht beloofd dat het een warme dag gaat worden. Dus gelijk na het ontbijt gaan Petra en ik op pad voor de noodzakelijke boodschappen. De super in Montecatini Terme is vandaag niet zo druk als de vorige keer, toen we er op zondag waren.

We zijn dus redelijk snel bij de kassa. Daar komt er een kink in de kabel. Het stokbrood dat we bij ons hebben heeft geen barcode en kan dus niet gescand worden. Na wat onduidelijk heen en weer gedoe, komt er een vrouwtje met een pasje. Dit geeft de caissière de gelegenheid om de prijs handmatig in te toetsen. Ondertussen heeft zij echter wel, per ongeluk, de druiven twee keer gescand. Gelukkig heeft Petra het in de gaten en met handen en voeten weet ze het de vrouw kenbaar te maken. Weer een hoop gedoe, en weer de vrouw met het pasje. Deze was duidelijk “not-amused” met de gang van zaken, want de dame achter de kassa kreeg een vernietigende blik, zoals alleen Italiaanse vrouwen dat kunnen.

Nadat we, eindelijk, de kassa achter ons hebben gelaten laden we de boodschappen in de bus en gaan naar de camping. Het plan is om de auto helemaal in te pakken en de vouwwagen inklapklaar te maken. Vanavond, wanneer het weer wat afkoeld, klappen we de vouwwagen dan in, zodat we vannacht met z’n drieën slapen in de Quecha-tent die Pris de afgelopen week heeft gebruikt.

Het is inmiddels knap warm, dus we doen het kalm aan en rond het middaguur is de bus klaar en staat de vouwwagen met de slikranden omhoog te wachten op het moment dat we hem/haar gaan inklappen. Om af te koelen trekken we de zwemkleding aan en gaan we naar het bovenste, het nieuwste, zwembad. Doordat het hoog ligt heb je daar het meeste ‘plezier’ van het briesje dat er staat. We plonzen dus eerst heerlijk in het verkoelende water en zoeken daarna een drietal vrije ligstoelen op, in de schaduw, en vleien ons neer.

Prisca wil eigenlijk ook lezen, ik had wel mijn boek meegenomen, en vraagt of Petra ook d’r boek wil hebben. Ze vertrekt naar onze plek en komt terug met een tas vol. Leeswerk voor hen beide, wat te snoepen voor ons allemaal en een portemonnee om eventueel wat drinken te halen. Ze had echt overal aan gedacht, we vonden het helemaal geweldig. Trouwens over de hele vakantie zijn we hartstikke trots op onze dochter. Ze heeft zich prima vermaakt en is heel prettig gezelschap geweest gedurende de afgelopen weken.

Na het afkoelen, lezen, bier/sangria/cola drinken was het tijd om weer naar beneden te gaan. We kleden ons alvast aan en zo rond zevenen, het is nu koel genoeg, klappen we de vouwwagen in. Daarna gaan we op pad om te gaan eten.

Vlak buiten de camping hebben we een restaurantje gezien dat er leuk uitziet, en volgens de verhalen is het er goed eten. We lopen naar het restaurantje en krijgen een tafeltje. De man, waarvan we vermoeden dat hij de eigenaar is, is een echte gastheer. In zeer redelijk engels legt hij uit dat er ook een aantal zaken buiten de kaart om te krijgen zijn en hij begint zijn opsomming. Het gaat allemaal wel erg snel, maar Petra ontdekt in deze waterval van gerechten iets lekkers. Een soort van crepe’s met vulling en kaas uit de oven (een soort caneloni). Pris en ik nemen een pizza. Bovendien nemen Petra en ik nog een Salate Caprese.

Bij de salade krijgen we al door dat de lovende kritieken op de camping niet voor niets zijn. Zelfs iets eenvoudigs als een Salate Caprese, blijkt toch een heuse kunst te zijn. Kortom hij is onovertroffen. Ook de Pizza’s en het gerecht van Petra zijn bijzonder smaakvol. We besluiten, het is immers de laatste avond, om ook een toetje te nemen. De dames een Creme Brulée en ondergetekende een tiramishu. Het behoeft geen uitleg dat ook dit uitstekend smaakte. Samen met de halve liter wijn, het water en de cola waren we rond E60,-- klaar. Helemaal goed dus.

Terug op de camping verdwijnt Prisca naar een vriendinnetje, uitgerekend op de laatste dag maken ze kennis met elkaar, en wij verdwijnen naar de tent. Nog wat laatste dingen opruimen, wat lezen en alvast afscheid nemen van de buren. Rond 23:00u verdwijnen we gedrieën in de tent om te gaan slapen. Het wordt een zware dag morgen.