Pas op de plaats

Vol goede moed starten we vandaag onze tocht naar het zuiden. Iets later dan gisteren, zo rond 8:40u verlaten we Pappenheim. Weer gaat het vandaag richting snelweg, we willen nog wat meters maken. Even voor München krijgen we te maken met wat vertraging. GoogleMaps waarschuwt ons netjes van te voren en uiteindelijk valt het erg mee.

Nét als we München (bijna) gekromd hebben, ziet Petra het eerste tankstation dat de Oostenrijk vignetten verkoopt. Meteen maar geregeld dus. Koud doen we onze her-intrede op de snelweg of we rijden een woud van opgloeiende remlichten tegemoet. Stau! en niet zo’n beetje ook. We wisselen een paar keer van baan, en komen uiteindelijk op de meest linkse baan het snelste vooruit. Bovendien onze afslag is pas vijf (5!) kilometer verderop.

Later blijkt dat dit de afsplitsing is naar Salzburg en laat dat nu ook dé oorzaak zijn van deze file. Ter hoogte van deze afsplitsing duiken we van de snelweg af. Ons zojuist aangeschafte vignet ten spijt, geven we de navigatie de opdracht ‘vermijd snelwegen’. We vermoeden dat we hier niet zomaar uit zijn. De aanblik van de Umgebung verandert snel.

Tussen statig groen en langs hellende groene vlaktes snellen we naar de horizon. De hellende vlaktes worden stilaan steeds wat hoger, de diesel in het vooronder doet trouw z’n werk. In de buurt van Geretsried aan de oever van de Isar vinden we een parkeerplaats en gebruiken we de lunch. Na een wandelingetje met Mo wordt de motor weer gestart. En verder gaat het weer.

In Seefeld dachten we een mooie camperplaats te hebben gevonden. Maar helaas, we zijn zes (6!) dagen te vroeg. Op een bordje lezen we dat deze op 16 juni geopend gaat worden. We zien een fraaie camperplaats, waar alleen de finishing touch aan ontbreekt, allemaal lege plekken en we kunnen er niet op. Voordat we verdergaan zoeken we eerst naar een overnachtingsplek om niet weer voor de ‘kat-zijn-viool’ op pad te gaan. We vinden Camping Völs en uit telefonisch contact blijkt dat ze plek hebben.

Dus GoogleMaps hierop ingesteld en we gaan weer. Het rijtje pogingen wordt gelukkig steeds korter. Het is zo’n twintig minuten rijden, we zijn er dus zo. Alleen moeten we bij Zirl deKarwendel afdalen. Een kilometerslange afdaling van 16% volgt. Hangend in z’n versnellingsbak, hoog in de toeren terwijl af en toe de remmen wat assistentie verlenen daalt de camper af naar het dal. We hebben het er heelhuids vanaf gebracht. In tegengestelde richting rijdt alles in file achter amechtig hijgende auto’s die duidelijk moeite hebben met de klim.

Het is inmiddels 15:00u als we in Völs gastvrij worden ontvangen op een soort stadscamping. De jongedame is aller charmantst, maar dat kan de torenhoge prijs niet verhullen. We betalen, schrik niet, E86,00 voor twee nachten. Dat is inclusief prachtig sanitair, WiFi en de trein en het vliegveld onder handbereik. Én met de bus ben je in no-time in down-town Innsbruck. Inderdaad twee nachten, we hebben besloten de drukte hier af te wachten even pas op de plaats te maken en maandag verder te gaan.

Na een heerlijk koud biertje en wat toastjes lopen we even naar het centrum van Völs voor wat boodschappen. Nu valt pas echt op dat we volledig zijn ingesloten door hoge, massieve bergen. De bergen die, met hun grillige vormen, het uiterlijk van het plaatsje bepalen. Denk hier niet aan een ordentelijk centrum met de straten er omheen als concentrische cirkels. Hier wordt slechts gebouwd waar het (enigszins) mogelijk is.

Na de boodschappen maken we meteen een wandelingetje met Mo, maar dat mondt bijna uit in serieuze bergwandeling. Met sportschoentjes, (min of meer) “vers” uit de auto is dat een hele tippel. Maar gelukkig doemt daar al de ingang van de camping op. Ondertussen zijn de meeste lege plekken al opgevuld. Nu vissen we een keer niet achter het net.