Het kan vriezen ...
Door: Paul
Blijf op de hoogte en volg Paul
17 Juli 2011 | Oostenrijk, Abtenau
Het ontwaken van vandaag had iets akeligs. Met kramp in mijn linker kuit schiet ik vanochtend overeind, graaiend naar mijn tenen om die zo snel mogelijk naar me toe te trekken. Meestel is dat afdoende om de kramp te doen verdwijnen en ook nu is dat, gelukkig, het geval. We zijn wakker!
We beginnen de dag met een strak blauwe lucht. De voorspellingen voor vandaag geven temperaturen aan van boven de 35 graden. Gezien de temperatuur en het feit dat het de laatste weken erg druk is geweest besluiten we nog één dagje kalm aan te doen.
Gelukkig staat er vandaag ook een briesje, waardoor het zonnetje wat getemperd wordt. De temperatuurmeter blijft maar oplopen. In de tent halen we bijna de 40 (!) graden. Het is wel weer even wennen, dit soort temperaturen. Prisca laat zich regelmatig in het, onverwarmde, zwembad ploffen en zeurt regelmatig of wij ook eens mee gaan.
Als uiteindelijk de temperatuur op z’n top is gaan we met haar mee naar het badje, echt groot is het niet, en proberen we het water. Dat wil zeggen, Petra stopt haar voeten erin en ik plons er helemaal in. Petra komt niet zo ver en ik vind het na enkele minuten eigenlijk ook wel genoeg. Zelfs de warmte van vandaag heeft klaarblijkelijk het water nog maar nauwelijks opgewarmd. Bovendien maakt datzelfde windje dat het net nog aangenaam maakte nu dat het gewoon koud aanvoelt. Dus weer terug naar de tent om af te drogen.
Inmiddels druppelen de “overnachters” binnen, het merendeel is Nederlander. Hier en daar verlenen we assistentie, caravan op de plek zetten e.d., en maken we een praatje. De camping ontwaakt, maar ook het weer lijkt te ontwaken. Donkere wolken pakken zich samen achter de bergen rondom ons en het zachte briesje neemt duidelijk in kracht toe.
Uiteindelijk begint het zo hard te waaien dat we zelfs besluiten om de luifel van de tent te halen. We staan namelijk precies met de luifel in de wind. Ook wordt de voorkant van de tent voorzien van extra haringen, extra scheerlijnen en uiteindelijk wordt ook de stormband nog aangebracht. Onder al die spankracht lijkt de linkerstok van de vouwwagen het te begeven. Deze stok schuift langzaam in en reduceert daarmee de hoogte van de tent behoorlijk. Dus de lijnen en de haringen weer losgemaakt, de stelschroef van deze buis ook losgemaakt, de buis weer uitgeschoven en weer alle haringen en lijnen vastgemaakt. Nu blijft wel alles staan.
Hoewel de donkerste wolken langs ons heen lijken te waaien blijft de wind aanwakkeren en klappert de stormband “vrolijk” op het dak van de vouwwagen. Nog steeds komen er nieuwe gasten binnen en verlenen we nog een keer assistentie bij een Nederlands stel dat pogingen doet om het grondzeil waarop hun De Waard-tent moet komen te staan, op z’n plek te houden. Vlak voordat zij de laatste scheerlijnen kunnen aanspannen begint het te regenen.
Voordeel van de regen is wel dat daarmee de wind u afneemt, het geklapper van de stormband neemt af. We hebben alles binnen in de tent opgesteld en gaan het eten klaarmaken. Als snel vult de tent zich met de lucht van gebakken kip en pannenkoeken. Uiteindelijk staat de boel zo blauw dat we toch maar een stukje van de rits openzetten.
Deze dag besluiten we met een DvD-tje. De stoelen worden in bioscoop-opstelling neergezet, we zetten koffie en draaien “Night at the museum – 2”. Na afloop besluiten we onder de wol te kruipen, maar niet voordat we een adempauze tussen de regenbuien door gebruiken om nog even te plassen.
We beginnen de dag met een strak blauwe lucht. De voorspellingen voor vandaag geven temperaturen aan van boven de 35 graden. Gezien de temperatuur en het feit dat het de laatste weken erg druk is geweest besluiten we nog één dagje kalm aan te doen.
Gelukkig staat er vandaag ook een briesje, waardoor het zonnetje wat getemperd wordt. De temperatuurmeter blijft maar oplopen. In de tent halen we bijna de 40 (!) graden. Het is wel weer even wennen, dit soort temperaturen. Prisca laat zich regelmatig in het, onverwarmde, zwembad ploffen en zeurt regelmatig of wij ook eens mee gaan.
Als uiteindelijk de temperatuur op z’n top is gaan we met haar mee naar het badje, echt groot is het niet, en proberen we het water. Dat wil zeggen, Petra stopt haar voeten erin en ik plons er helemaal in. Petra komt niet zo ver en ik vind het na enkele minuten eigenlijk ook wel genoeg. Zelfs de warmte van vandaag heeft klaarblijkelijk het water nog maar nauwelijks opgewarmd. Bovendien maakt datzelfde windje dat het net nog aangenaam maakte nu dat het gewoon koud aanvoelt. Dus weer terug naar de tent om af te drogen.
Inmiddels druppelen de “overnachters” binnen, het merendeel is Nederlander. Hier en daar verlenen we assistentie, caravan op de plek zetten e.d., en maken we een praatje. De camping ontwaakt, maar ook het weer lijkt te ontwaken. Donkere wolken pakken zich samen achter de bergen rondom ons en het zachte briesje neemt duidelijk in kracht toe.
Uiteindelijk begint het zo hard te waaien dat we zelfs besluiten om de luifel van de tent te halen. We staan namelijk precies met de luifel in de wind. Ook wordt de voorkant van de tent voorzien van extra haringen, extra scheerlijnen en uiteindelijk wordt ook de stormband nog aangebracht. Onder al die spankracht lijkt de linkerstok van de vouwwagen het te begeven. Deze stok schuift langzaam in en reduceert daarmee de hoogte van de tent behoorlijk. Dus de lijnen en de haringen weer losgemaakt, de stelschroef van deze buis ook losgemaakt, de buis weer uitgeschoven en weer alle haringen en lijnen vastgemaakt. Nu blijft wel alles staan.
Hoewel de donkerste wolken langs ons heen lijken te waaien blijft de wind aanwakkeren en klappert de stormband “vrolijk” op het dak van de vouwwagen. Nog steeds komen er nieuwe gasten binnen en verlenen we nog een keer assistentie bij een Nederlands stel dat pogingen doet om het grondzeil waarop hun De Waard-tent moet komen te staan, op z’n plek te houden. Vlak voordat zij de laatste scheerlijnen kunnen aanspannen begint het te regenen.
Voordeel van de regen is wel dat daarmee de wind u afneemt, het geklapper van de stormband neemt af. We hebben alles binnen in de tent opgesteld en gaan het eten klaarmaken. Als snel vult de tent zich met de lucht van gebakken kip en pannenkoeken. Uiteindelijk staat de boel zo blauw dat we toch maar een stukje van de rits openzetten.
Deze dag besluiten we met een DvD-tje. De stoelen worden in bioscoop-opstelling neergezet, we zetten koffie en draaien “Night at the museum – 2”. Na afloop besluiten we onder de wol te kruipen, maar niet voordat we een adempauze tussen de regenbuien door gebruiken om nog even te plassen.
-
18 Juli 2011 - 13:28
Cees Sleven:
Weet dat wij jullie op de voet volgen!
Hier wordt het stiller en stiller: de grote uittocht is begonnen... Het mooie zomerweer is ook hier nog niet terug, eerder herfst. En nog een natte ook!
Veel vakantieplezier en tot het volgende verslag! -
18 Juli 2011 - 19:24
René:
Onbarmhartig, dat Oostenrijkse weer. Het zou rekening moeten houden met die arme hardwerkende Hollanders die in de drie weken dat ze vakantie hebben, hun mentale energievoorraden weer op peil proberen te krijgen. Ik hoop voor jullie dat de regen die valt een andere plek uitkiest dan Oostenrijk.
Ik kan niet wachten tot je volgende relaas van de Alpenweide.
greetz -
19 Juli 2011 - 07:57
Harry:
Het blijft toch iets aparts, dan weer erg warm en dan weer storm. Maar ja, elke dag rustig zomerweer is ook weer saai, toch? Vandaag (het is nu al weer dinsdag) weer een reisdag voor jullie, doe rustig aan en een goede reis. Ik wacht op het volgende verslag en ben benieuwd hoe de reis is verlopen. -
19 Juli 2011 - 14:18
Linda:
Leuk, weer vakantieverslagen. Grappig dat jullie in Abtenau staan, unsere heimat. We weten hoe veranderlijk het weer daar kan zijn. Geniet ervan en we wachten op het volgende verslag
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
