Weer zon en zin

We verlaten onze groene grot in Zurow vandaag. Maar niet voordat we braaf aan onze verplichtingen hebben voldaan. Vanochtend vond Petra een bordje met Rezeption erop. Dus bij vertrek hebben we ons daar keurig gemeld met een in- en gevulde enveloppe. De dame bij de receptie was verbaasd over onze komst. We hadden, volgens mij, net zo makkelijk zonder af te rekenen kunnen wegrijden.

Nu ik dit zo schrijf en haar verbazing weer terughaal, hoop ik wel dat we bij de juiste balie hebben betaald. Misschien dacht zij, als ik niets zeg laat ik ‘Die blöde Holländer’ in die waan. Of neemt hier mijn fantasie weer een loopje met mij. We zullen het nooit weten.

Hoewel we starten met het restant grijs van gisteren, neemt de zon langzamerhand het heft weer in handen. We gaan op weg naar het metropool Lambrechtshagen. Gisterenavond heb ik hier telefonisch een plek gereserveerd. We staan op een hofboerderij met zowel Rostock als Bad Doberan binnen fietsafstand. We blijven hier daarom twee nachten om beide te bezoeken.

Onderweg hadden we nog een bijzondere “ontmoeting”. Onze voortgang werd tijdelijk onderbroken doordat we moesten stoppen bij een verkeerslicht. Op zich niets vreemds, maar nadat het circa drie auto’s groen was, ging het licht weer op rood. Let we,l we staan midden in het centrum van één of andere stad. Het duurt en het duurt totdat er een stoomfluit klinkt. Tot onze verbazing steekt er een stoomlocomotief, mét gevolg, de kruising over. Gelukkig ging snel daarna het licht op groen en konden we verder.

Rond half elf staan we voor de poort van Ferienhof Dubberke en om elf uur gaan we er, nu op de fiets, weer uit, op weg naar Rostock. Het bezoek aan Rostock is totaal onvoorbereid, dus mogelijk hebben we de nodige highlights gemist. Wat we wel hebben gezien was een deel van de Altstad (en wat geshopt) en de Stadshafen. Bij Starbucks hebben we een Caramel Frapuccino gedronken én Peet heeft een jas gescoord. Nu maar hopen dat ze die voorlopig niet nodig heeft.

Op de terugweg naar de camper passeren we een Lidl. Hier slaan we nog wat boodschappen in en zijn daarna in vier minuten bij de camper. Die staat te glimmen in de zon. Daar, in de zon, nemen wij ook plaats. Met de benen omhoog en een koude Skuumkoppe onder handbereik is het daar goed toeven. Ik heb weer zin in een nieuw verslag, en dit is het geworden.

P.s. Daar waar we onze encounter hadden met de stoomtrein, dat was in Bad Doberan, de bestemming voor morgen. Toeval bestaat niet.