Omsk is een mooie stad

03 Omsk is ‘n mooie stad

Na ‘n korte, voor sommige doorwaakte, nacht hebben we om 3:37u de bus naar Schiphol en zijn we ruim voor vieren aanwezig. Na ‘n korte ploegen sprint staan we als EERSTE bij de balie van Lufthansa. Helaas is de balie nog dicht. Om 4:30 gaat de balie open en ca. 20 m. later zijn we door de checks. Nu nog zo’n drie (3!) uur wachten voordat we vertrekken. Dus eerst ontbijten, en wachten tot het boarden begint (en dat duurt best wel lang).

Daarna gaat het snel. De vlucht naar Frankfurt zit erop voordat we het in de gaten hebben. We gaan van boord bij gate A38 en onze aansluitende vlucht staat bij gate Z66 (niet alleen aan de andere kant van het alfabet!). Een half uur lopen, plus paspoortcontrole én als bonus, een extra Security check voor ondergetekende, Yeah!.

In gedachte zie ik al zo’n degelijke Duitse dame, type Oostblok, met lange plastic handschoenen achter me staan terwijl ik voorover over de tafel lig. Maar de dame blijkt een heer te zijn, de handschoenen heeft hij wel aan, maar ze komen niet tot aan z’n ellebogen. In z’n handen heeft hij een plastic strip die hij over de inhoud van m’n handbagage strijkt. Ook m’n schoenen worden bevoeld, maar m’n broek blijft omhoog, de tafel wordt gebruikt voor m’n bagage en van de dokter mag ik gewoon weer fietsen. 

Met gezwinde spoed gaan we naar gate Z66. We staan ondanks alles behoorlijk voorin in de rij. Op het moment dat ik board gaan de alarm bellen af. Maar dat was alleen het sein voor de crew om te melden dat de resultaten van de check OK waren. Poeh. 

Rond 22:45, Nederlandse tijd, staan we bij de paspoortcontrole in SAN Francisco. Hier zijn we niet bepaald alleen. Wachtend in de rij lezen we over de brandstofproblemen op Schiphol, 190 tot 200 vluchten zijn geannuleerd. Gelukkig waren wij toen al weg. 

De paspoort en Esta-check (een soort visum voor kort verblijf) gaat zonder problemen, ook het inchecken van de ruim bagage gaat goed. Echter bij de security-check lijkt het weer ‘n herhaling van zetten. Ondanks dat we geen schoenen uit of broekriemen af hoeven te doen gaat het poortje bij mij af. 

Eerst m’n armband en m’n horloge af. Nog gaan alle bellen af, de riem moet toch uit de broek, maar met de broek op de enkels kom ik er toch door. Dacht ik. Want alsnog gaan de alarmbellen weet af. Uiteindelijk moet ik, en Petra ook, onze telefoon nog apart laten scannen en dan mogen we eindelijk door. Nu is het wachten op het boarden van de vlucht naar Hawaii. Deze is in ieder geval 30 min. vertraagd. 

Na een tal van onduidelijke berichten vanaf de balie van American United volgen we toch het advies op van Van Olde Barneveld en gaan we de lucht in. Weer ruim vier, bijna vijf uur. Deze wordt door iedereen van ons gezelschap grotendeels slapend doorgebracht. 

Om 21:00 staan we, gereden met onze Kia Soul (de huurauto) in ons appartement. Dat ziet er prima uit. We hebben er een dag opzitten van zo’n 30 uur. Onwillekeurig moet ik aan drs. P. denken: “Omsk is ‘n mooie stad. Maar net iets te ver weg”.