Camper Kerst
Door: Paul Lans
Blijf op de hoogte en volg Paul
25 December 2017 | Nederland, Haarlem
Terwijl boven mij de wolken voorbij razen naar onbekende bestemmingen, zie ik grote grijze vogels, met hun lampen aan om mij te begroeten, op weg naar ‘n bekende bestemming, Schiphol. Hun geweld gaat verloren in de wind en als dan verderop over het weiland twee zwanen in sync aankomen vliegen is het surreële plaatje compleet. Ondanks dat ik hier, letterlijk onder de rook van Schiphol loop heerst er ‘n serene rust enkel verstoort door ‘n eend die wild weg fladdert als we te dichtbij komen.
Als in de camper terug ben, staat het Kerst ontbijt al op tafel. Met naast m’n bord ‘n kerstcadeau. De vorm, de sticker van Gall & Gall, verraadt ‘n beetje de inhoud. Die laten we dus nog even ongemoeid, die inhoud dus, het is nog wat vroeg voor whisky. Op ons gemak ontbijten we om daarna wat leeswerk ter hande te nemen. Bart en Troy zoeken ‘n rustig plekje, ook zij doen het rustig aan. We bereiden ons geestelijk voor op de middag en avond met mijn moeder.
De rust wordt abrupt verstoord door de telefoon. Petra wordt gebeld door m’n broertje, hij belt altijd naar Peet, want hij heeft moeders gesproken. Ze was weer op oorlogspad, ze zag Paul en Petra nooit; Paul was gisteren wel geweest maar die had geen tijd of zo. Kortom, het belooft ‘n interessante Eerste Kerstdag te worden. Hoewel, grote kans dat ze het vanmiddag weer vergeten is.
Na dit telefoontje gaan we weer in de ZEN-modus en storten we ons weer op het lezen. Op de achtergrond, hoe kan het ook anders, klinkt de top 2000 uit de speakers. Even nog rust, nog even niets.
Bij moeders, waar het gesprek steeds vaker, steeds sneller stokt, biedt André Rieu op TV voor d’r nodige afleiding. Knabbelend aan kaasstengels, die we maar hebben meegenomen, neemt buiten de duisternis het over en wordt ook buiten de wereld steeds kleiner.
Eenmaal in het restaurant zorgt het menu (het Kerstmenu of ‘n pannenkoek) voor verwarring. Maar als het eten eenmaal op tafel staat valt ze onmiddellijk aan. De pannenkoek is in no time verdwenen. Zelfs de schijfjes limoen, die Petra van haar cocktail verdwijnen hap-slik-weg. We hebben er hartelijk om gelachen. Daarna bij haar thuis de Eerste Kerstdag afgesloten met ‘n bakje koffie. Nu nog even met de benen omhoog in de camper. Met de gordijnen sluiten we de wereld even buiten.
Als in de camper terug ben, staat het Kerst ontbijt al op tafel. Met naast m’n bord ‘n kerstcadeau. De vorm, de sticker van Gall & Gall, verraadt ‘n beetje de inhoud. Die laten we dus nog even ongemoeid, die inhoud dus, het is nog wat vroeg voor whisky. Op ons gemak ontbijten we om daarna wat leeswerk ter hande te nemen. Bart en Troy zoeken ‘n rustig plekje, ook zij doen het rustig aan. We bereiden ons geestelijk voor op de middag en avond met mijn moeder.
De rust wordt abrupt verstoord door de telefoon. Petra wordt gebeld door m’n broertje, hij belt altijd naar Peet, want hij heeft moeders gesproken. Ze was weer op oorlogspad, ze zag Paul en Petra nooit; Paul was gisteren wel geweest maar die had geen tijd of zo. Kortom, het belooft ‘n interessante Eerste Kerstdag te worden. Hoewel, grote kans dat ze het vanmiddag weer vergeten is.
Na dit telefoontje gaan we weer in de ZEN-modus en storten we ons weer op het lezen. Op de achtergrond, hoe kan het ook anders, klinkt de top 2000 uit de speakers. Even nog rust, nog even niets.
Bij moeders, waar het gesprek steeds vaker, steeds sneller stokt, biedt André Rieu op TV voor d’r nodige afleiding. Knabbelend aan kaasstengels, die we maar hebben meegenomen, neemt buiten de duisternis het over en wordt ook buiten de wereld steeds kleiner.
Eenmaal in het restaurant zorgt het menu (het Kerstmenu of ‘n pannenkoek) voor verwarring. Maar als het eten eenmaal op tafel staat valt ze onmiddellijk aan. De pannenkoek is in no time verdwenen. Zelfs de schijfjes limoen, die Petra van haar cocktail verdwijnen hap-slik-weg. We hebben er hartelijk om gelachen. Daarna bij haar thuis de Eerste Kerstdag afgesloten met ‘n bakje koffie. Nu nog even met de benen omhoog in de camper. Met de gordijnen sluiten we de wereld even buiten.
-
26 December 2017 - 11:04
Cees Sleven:
Het blijft vreemd, die doordeweekse dagen die voor een zondag moeten doorgaan. Je doet andere dingen dan anders, je vertrouwde tv-programma’s zijn er niet en de visite verschijnt in feestkleding. Snel maar weer terug naar het vertrouwde leven...
En voor jullie: geniet nog maar even van jullie aparte vakantie. Vanaf nu met een zonnetje! -
26 December 2017 - 14:45
Johan Noppe:
Hier is het kerstleven eigenlijk heel eenvoudig. Gewoon ‘s ochtends met lift de berg op en lekker gaan skieen. Er is natuurlijk wel een soort kerstsfeer in het dorp, met veel verlichte dennenbomen (die staan hier toch al), maar verder is alles wintersport wat de klok slaat.
Gaat inmiddels goed met Jose. Ze mag vaandaag een paar uur naar huis en dan vanavond weer terug naar het revalidatiecentrum. Een soort kerstverlof. Groetjes van ons
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
