Tranquillo

Na de reisdagen even een dagje rust. Bovendien is er voor vandaag een dipje voorspelt in het weer, dat komt dus allemaal goed uit. Vannacht heeft het wat geregend maar als we, pas, rond negenen onze ogen openen is het droog. Op het gemak, het is tenslotte vakantie, ondergaan we het ochtendritueel. Tijdens de afwas zien we een stel Italianen worstelen met een Quecha-tent. Zo’n tent die je in 3 seconden opzet, maar waar je drie kwartier mee aan het worstelen bent als je ‘m weer moet opruimen. Ook zij krijgen het niet voor elkaar.

Na de afwas, en het opruimen ervan gaan we te voet naar het centrum van Levanto. We zien dat de Italianen nog steeds in gevecht zijn met de tent. Peet besluit te helpen. Popco heeft ook zo’n soort tent en die krijg zij wél (en ik niet) opgevouwen. De heren aanvaarden dankbaar haar hulp, maar het is nog niet zomaar 1-2-3 gedaan. Hoewel het principe hetzelfde is, is het toch niet helemaal hetzelfde systeem. Maar de aanhouder wint, en Peet krijgt voor elkaar wat drie Italiaanse haantjes niet lukte. De tent is opgevouwen en wel zo dat hij past in het meegeleverde foedraal.

Ondertussen doet de zon verwoede pogingen om door het lichtgrijze wolkendek te prikken. Maar we nemen toch voor de zekerheid de paraplu mee. Na circa 20 min. lopen bereiken we het centrum van Levanto. Hoewel het zondag is en 1 mei, de dag van de arbeid, zijn er wat winkeltjes open en staan er wat kraampjes her en der in de smalle en o zo karakteristieke Italiaanse straatjes. De zon krijgt steeds meer de overhand net zoals de vakantiesfeer.

We doen wat kleine boodschappen, kopen wat zakjes pastasaus-kruiden en een lokale fles wijn. Tegen de verwachting in vinden we zelfs de Telegraaf van gisteren. Ook die wordt gescoord. We lopen richting de kust en zetten, onder een blauwe hemel, nog even voet op het strand. Er zijn een flink aantal surfers in de branding te zien. Iets wat we overigens niet hier verwacht hadden.

We weerstaan de verlokkingen in een tweetal Gelateria, het is nog wat vroeg. Maar als we bij een Focacceria heerlijke foccia’s zien liggen gaan we toch overstag. We laten een stukje afsnijden en eten deze voor de deur onder de luifel lekker op. Echt lekker met ruccola, proscutto, en Parmigiano besprenkeld met een heerlijke olijfolie. Het loopt nu richting 13:00u en de winkeltjes gaan sluiten, net als de lucht overigens. De bewolking neemt weer de overhand en we besluiten terug te lopen naar de camper.

Precies op het moment dat we de sloten openen van de camper begint het te spetteren. Wat een mooie timing. Ondanks de regen wordt het een mooie middag. Met Laura Pausini, Toots Tielemans en soortgelijk sfeermuziek over de speakers en een krantje voor de neus wordt het het echte ouderwetse zondagmiddaggevoel. De regen, hoewel het druppelt meer dan dat het regent, deert ons niet en we hoeven vandaag gewoon helemaal niets. Terwijl de zanger rept over “Me and Misses Jones” denkt ik, wat is Nederland even lekker ver weg.

Rond 15:00 breekt het zonnetje weer door, alles ziet er fris (en fruitig) uit en we besluiten nog even naar het stadje te lopen, de gelato roept ons. In een heerlijk zonnetje lopen we terug naar het stadje. Onderweg pikken we onze gelato op, drie bolletjes elk. Op de boulevard vinden we een plekje op de lange bank tegen de zeewering, heerlijk in het zonnetje. Dit is GENIETEN met een hele grote “G”!!! We blijven hier lekker zitten, maar na enige tijd begint het weer te kriebelen. Gewapend met die eeuwige camera voor m’n buik zoek ik de kustlijn op om foto’s te maken van het aanrollend geweld. Petra zit nog steeds op dezelfde plek en verdedigt met verve mijn, nu vacante, plekje naast haar. Nog even genieten we samen van de zon, om daarna verder te lopen.

Maar voordat we goed en wel op pad zijn zien we in ons linkerooghoek fifty shades of grey (fading into black). De lucht landinwaarts heeft duidelijk iets anders in petto dan de blue sky waar we net ons in aan het verliezen waren. We besluiten het ommetje door de rest van de stad te laten voor wat het is en rechtsomkeert te maken. Halverwege worden we ingehaald door de regen. Gewapend met onze paraplu, onze zonnebril nog op en in het zonnetje lopen we verder. Het blijft, gelukkig, bij wat gespetter en tegen de tijd dat we de camper bereiken is het alweer droog.

We ontkurken de witte wijn die we tijdens deze ronde gekocht hebben en genieten lekker na van ons zonnige uitstapje naar de kust. Uiteraard alles nog steeds heel TRANQUILLO!!!