Sjagerijn

Au jourd’hui il pleut. Of zoals ene P. Paulusma zou zeggen: “Regen, regen en nog eens regen”. Dat is eigenlijk het belangrijkste van deze dag. Het eerste wat ik vanochtend hoorde was het getik van die @#$%&*-druppels op het dak van de camper. Geïrriteerd draaide ik me nog maar een keer om. Hiervoor hoefde ik toch niet uit bed te komen. Ruim een uur heb ik dit volgehouden. Totdat Petra wel het bed uitging en besloot de camper gastvrij ter beschikking te stellen aan Johan en Marleen die ondertussen plaats hadden genomen onder de luifel.

Eerlijk gezegd heb ik het de afgelopen dagen nog steeds kunnen opbrengen om de regenbuien met een “het-glas-is-halfvol”-houding te bekijken, maar vandaag lukte dat niet. Behoorlijk sjagerijnig ben ik m’n bed uitgekomen, heb gezamenlijk ontbeten en heb me toen, na wat gemor toch maar aangekleed. Niet naar de douches, dat pokke stuk door de regen dat had ik geen zin in. We hangen wat in de camper, ik krijg kouwe voeten en er wordt wat gelezen, ik schrijf het verslag van gisteren en zo zijn we eigenlijk allemaal een beetje aan het lummelen.

Rond enen besluiten we op pad te gaan naar Chambéry. Onderweg maken we een (nood)-stop bij de Decathlon in St Alban Leysse. Petra en ik willen kijken of we nog een Quechua Base II tent kunnen aanschaffen. Dit is de pop-up tent waarin Johan en Marleen nu ook slapen en dat is gewoon een superhandige tent. Na wat zoeken vinden we toch nog een aantal exemplaren, maar schrikken ons een hoedje van de prijs. Zo’n drie keer zoveel als wij destijds voor onze huidige exemplaren hebben betaald. Die laten we dus maar staan. Behalve dat het droog is in de Decathlon is er verder weinig positiefs te vertellen over ons verblijf daar. We vonden er verder niets van onze gading en zijn doorgereden naar Chambéry.

Na wat gezoek vonden we in het centrum van deze stad een parkeerplaats. Dat wil zeggen we zagen dat er aan de andere kant één vrijkwam. Vlug stapte Petra uit om deze plek te claimen terwijl wij, samen met de auto voor ons moesten omrijden om weer bij de vrijgekomen plek te komen. Heimelijk maakte iedereen zich op voor een strijd van leven op dood voor deze parkeerplek. Maar toen de automobilist Petra pontificaal zag staan midden in het parkeervak ondernam hij niet eens een poging om deze in te nemen. Nadat we de paraplu’s hadden opgestoken konden we Chambéry onveilig gaan maken.

Chambéry is een alleraardigst stadje, maar wordt – wat ons betreft – meer geroemd om z’n oude geveltjes dan om z’n fantastische winkels. Wel bijzonder is dat links en rechts van de winkelstraat er poortjes waren naar het “achterland”. Soms gewoon een straatje of iets dergelijks maar soms ook naar een binnenplaats. Er was dus wel het één en ander te zien, zeker toen we langs een tassenwinkel kwamen met 50% korting kwamen. De dames waren binnen no time verdwenen.

Ondertussen liepen de heren nog te zoeken naar de plaatselijke Mac. Want, geloof het of niet, Johan had zin in een frietje bij de Mac. Daar konden we bovendien ook nog het verslag van gisteren uploaden. De Mac hebben we niet gevonden en we zijn neergestreken bij een vestiging van Quick Hamburger. Hier zou ook WiFi zijn. Wat een teleurstelling; de hamburgers waren van een magere kwaliteit (niet smerig of zo, maar ook niet reuze smaakvol) en, bijna nog belangrijkers, het lukte er niet om een WiFi-verbinding tot stand te brengen.

Op de terugweg naar de auto, zorgde Johan voor een tweede verrassing: hij raakte bij het zien van een winkel van LaFayette ineens in de “shopping-mode”. Het lukte hem zowaar om met een tweetal overhemden langs de kassa te komen. Langs het beveiligingspoortje komen was echter een ander ding. Een tweede beveiliging in de shirts was daar achtergebleven en loeiend gingen de poortjes af. Johan moest terug naar de “Securité”.

Terug op de camping zijn we uitgenodigd, met alle andere campinggasten, voor een borrel. We worden op 19:00u verwacht. We krijgen allemaal een glas witte wijn en op tafel staat een assortiment zoutjes. Er ontstaat een geanimeerd gesprek in Frans, Nederlands en in elke andere taal die voorhanden is. De gezelligheid stijgt naarmate het peil in de wijnflessen daalt. We raken ook nog in gesprek met een ander Nederlands stel die hier al het derde achtereenvolgende jaar komen. Rond 20:30u besluiten we de borrel te laten voor wat het is en trekken ons terug bij de camper. We gaan zo eerst nog wat eten, we hebben nog wat stokbrood en pizza’s liggen, kortom we redden we ons vanavond nog wel.