Grijsachtig blauw

Vanochtend werden we eens niet wakker om 7:00u (om 730u), vanochtend werden we niet wakker met het zonnetje op de tent, vanochtend wisten we daarom niet zeker of de wandeling wel door zou gaan.

Want eenmaal buiten de tent zag alles er grijs en grauw uit met een zweem van mist. Alles voelde klam aan, dan vind ik kamperen (in Nederland) ineens weer minder. Terwijl Petra een lekkere warme douche nam, bedacht ik mij ineens dat via dat rare USB-antennetje ik niet alleen digitale TV-zenders kan ontvangen, maar ook radio. Dus de Netbook opgestart en gezocht naar Radio Drenthe. Ik was precies op tijd om het weerbericht te horen: “perioden met zon maar in de middag toenemende kans op een bui”. Met deze vooruitzichten zijn we ons toch maar gaan klaarmaken voor de wandeling van Schoonloo naar Sleen.

Nu dus niet uitgebreid ontbeten, maar snel een boterham en een kop koffie staand genuttigd. Rond 9:30u zitten we in de auto op weg naar Schoonloo. Om 10:00u zijn we startklaar en gaan we op weg. Voor de langste etappe tot nu toe, 24 km lang maar liefst. Ondertussen heeft het grijze grauwe plaats gemaakt voor een stralend zonnetje en een strak blauwe lucht. Het is al zo warm dat we al meteen starten in ons T-shirt. Wel hebben we, voor de zekerheid, een paraplu bij ons gestoken.

Al heel snel zijn we Schoonloo uit en lopen we door het bos. Vandaag zouden we zo’n 75% van de tijd in het bos lopen, afgewisseld door heidevelden met vennetjes, een geweldig mooi landschap. We starten in het Schooloër Veld, rare naam voor een bos, en lopen zo naar De Tweelingen. Dit is een heideveld met een aantal vennetjes. Vervolgens duiken we weer het bos in en schampen het Ellerts Veld. Hierna gaan we richting de Meeuwenplassen.

Ondertussen zijn we al zo’n 8 km onderweg en hebben we nauwelijks bebouwing of iets dergelijks gezien. Deze wandeling gaat voor zo’n 90% door het buitengebied. Het is heerlijk rustig in het bos, geluid van verkeer is dan ook niet te horen. Alleen het gekwetter van vogeltjes en het ruisen van de wind door de toppen van de bomen. Schreef ik gisteren dat zo’n vroeg-voorjaarsbos weinig beschutting vormt tegen de regen. Nou, ook de zon heeft er weinig moeite mee om de bodem te bereiken. Wel beschut voor de wind is het af en toe behoorlijk warm, gelukkig hebben we voldoende water bij ons.

Onderweg naar de Meeuwenplassen moeten we nog een omheind stuk bos oversteken. Bij het toegangshek staat dat dit gedeelte van het bos begraasd wordt door Galloway runderen. Bovendien staat er de geruststellende tekst dat deze runderen onvoorspelbaar kunnen reageren, dat ze niet geaaid mogen worden (was ik ook niet van plan) en dat je ze op zo’n 25 meter afstand moet passeren. Tja, da’s lekker, drie van die jongens staan pontificaal midden op het pad en moeders staat op zo’n 10 – 15 meter afstand. De enige mogelijkheid om enige afstand te bewaren is om tussen hen beide door te gaan.

Hoewel ik normaal gesproken niet bang ben voor deze beesten, wel voorzichtig, was ik ietwat gespannen. Hoe zouden die beesten reageren op de aanwezigheid van Bart en Troy? Daarom zijn we met gezwinde spoed, ook weer niet te snel, dit gebied doorgelopen. Zonder kleerscheuren hebben we het andere hek bereikt.

Zoals gezegd, deze route liep bijna geheel door het buitengebied, slechts eenmaal zouden we iets van horeca tegenkomen. Onze enige kans vandaag om weer een zelfstandige voor nop een maaltijd uit de zak te kloppen. Maar helaas voor ons, gelukkig voor deze uitbater, de tent was gesloten.

Omdat het toch zo vreselijk rustig was gaat je brein met je aan de haal en komen de meest vreemde zaken naar voren. Zo bedacht ik: “Hoeveel mensen zouden op dit moment, ergens op het totale traject van het Pieterpad lopen”. Wij liepen in ieder geval met nog twee andere stellen vanuit Schoonloo naar Sleen. Regelmatig zie je elkaar wanneer de één rust en de ander niet. Gezien het feit dat er 27 etappes zijn, zouden er dus ongeveer 162 mensen vandaag het Pieterpad moeten lopen.

Overigens heb ik gaandeweg de wandeling deze prognose bijgesteld omdat er klaarblijkelijk (herkenbaar aan de Pieterpad-boekjes) meer mensen deze etappe liepen. Uiteindelijk hebben we van 13 mensen kunnen vaststellen dat zij deze etappe liepen. Over het geheel zouden dat er dan (27 X 13) 351 moeten zijn.

Ondertussen vorderde de tocht via Heeren Kamp, achterlangs Schoonoord, het Sleenerzand (al hebben we geen zand gezien) en het Zweelooër Veld. Nog steeds liepen we dwars door het bos en waren er geen geluiden te horen die niet bij een bos hoorden. Enkel vogels, het ontluikende groen tegen een hemelsblauwe lucht en een tweetal wandelaars met hun hondjes. Puur geluk.

Hoewel wij ondertussen zo’n 12 km hebben afgelegd, heeft Bart inmiddels minstens het dubbele gelopen. Net als gisteren mogen op hele grote stukken de honden los, en waar het niet mag doen we het soms ook. Ze hebben dus de tijd van hun leven. Hoewel Troy steeds in de buurt blijft loopt Bart regelmatig een end vooruit. Maar hij blijft netjes op het pad, houd alles goed in de gaten en komt af en toe vrolijk terugrennen alsof hij zegt: “Kom mee, verderop is het ook heel erg mooi!”. Ze doen het allebei voortreffelijk en lijken er weinig moeite mee te hebben. Bij de stops die we regelmatig maken krijgen zij ook wat lekkers en wat water. Al heeft Bart daar het minste behoefte aan. Elk beetje water dat hij onderweg vind, of het een plas, een vennetje of een sloot is, hij staat er in en drinkt dat het een lieve lust is.

Pas bij de Kampmaten, ter hoogte van Noord-Sleen komen we het bos uit. We hebben nog zo’n 8 km te gaan en de kerktoren van Sleen is al zichtbaar. Dit is het langste stuk dat we niet in een bos lopen. Langzaam maar zeker komt Sleen dichterbij en om 15:45u ploffen we neer op een terrasje in Sleen. Voor Petra een Bitter Lemon en ik neem een Kloosterbiertje (of er een engeltje over je tong …).

Veel te snel nemen we afscheid van Sleen, van dit terras. We moeten de bus halen terug naar Schoonloo. Volgens mijn uitdraai van OV9292.nl en volgens de kroegbaas gaat die bus om 13 over heel en het is als 16:10u. Snel staan we op van ons tafeltje, rekent Petra af (nu wel) en gaan we richting de bushalte. Precies op tijd staan we bij de bushalte en lezen de informatie op het bordje. Klaarblijkelijk hadden zowel de kroegbaas als ik, via internet, de verkeerde tijden. De bus gaat pas om 16:48u, nog ruim een half uur dus @#$%&*.

Deze bushalte ligt echter pal in de zon en heeft geen bushokje. Die schuin aan de overkant ligt in de schaduw en heeft wel een bushokje. Dus overgestoken met het idee om op het bankje in het bushokje plaats te nemen. Waarschijnlijk kent Sleen slechts één abonnementhouder voor deze bus, want het ienie mini bushokje had maar één zitplaats. Om de beurt hebben we dus hier gezeten totdat de bus arriveerde. Ondertussen waren ook de twee andere stellen waarmee we vandaag regelmatig van stuivertje wisselden ook gearriveerd. De buschauffeur had nog nooit zoveel mensen tegelijkertijd bij de bushalte zien staan.

In Rolde hebben we vervolgens een vette hap genomen, we wilden gewoon even lekker gemakkelijk doen en rond 18:30u waren we weer terug op de camping. Na alles te hebben uitgepakt ben ik achter mijn Netbook gekropen en heb dit verhaal aan het toetsenbord toevertrouwd.