Vélo Rail

(27-07-2010) Vandaag stond dus in het teken van de Velo Rail. Een stuk spoorbaan dat in ongebruik is geraakt en waar je nu met een soort fietskar overheen kunt rijden. Startpunt is Ste Eulalie de Cernon. Vandaar uit kun je twee trajecten kiezen, eentje bergop en een bergafwaarts. Omdat het tenslotte vakantie is hebben we gekozen voor het traject bergwafwaarts.

Het is dan de bedoeling dat je het traject op de fietskar aflegt tot aan het eindpunt. Wanneer de laatste uit de rij daar is aangekomen wordt de machinist bij het startpunt hiervan op de hoogte gesteld en komt hij de hele bups weer ophalen. De mensen in een soort open veewagen met bankjes en alle fietskarren in een lange sleep erachteraan.

We hadden eergisteren al besloten om de laatste twee karretjes te nemen, zo waren we meer in staat om ons eigen tempo aan te houden. Dus meteen na aankomst werden de kinderen naar de laatste twee gedirigeerd, terwijl wij de financiële kant van de zaak gingen regelen. De tassen en zo meer werden vervolgens in de karretjes gedeponeerd en nu was het wachten op het ‘startschot’. Maar voor het zover was kregen we eerst nog een uitleg. Eerst in het Frans, er leek geen einde aan te komen, en toen in het Engels, een verrassend kort verhaaltje.

De verdeling over de karretjes was als volgt:
- Kar-1: Johan, Marleen, Petra en Paul (de eerste en de laatste op de pedalen) en
- Kar-2: Maikel, Popco, Prisca, Rianne en Sanne (met een wisselende bezetting op de pedalen)

Bij vertrek werd, met je eigen fototoestel, nog een foto van je gemaakt door iemand van Velo Rail. De man liet iedereen zwaaien!?!? We hadden al besloten om dus NIET te gaan zwaaien, staat toch behoorlijk dom. Maar de man liet uitgerekend ons dus niet zwaaien, maar goed ook.

Al snel bleek dat bergafwaarts de pedalen niet erg vaak beroerd hoefde te worden en al gauw denderden we met een redelijk vaart de spoorbaan af. Over spectaculaire bruggen en door donkere tunnels (tot ruim 200 m lang) en langs magnifieke vergezichten gingen het vervolgens naar het eindpunt. Een heel bijzondere gebeurtenis die zich lastig in woorden laat vangen. Iedereen was het erover eens, dit hadden we niet willen missen. Onderweg zijn door vele fotograven filmpjes en vele, vele foto’s gemaakt.

Op de terugweg zijn we nog bij een uitkijkpunt over Millau en met zicht op het Viaduct. Werkelijk heel spectaculair. Ook hier weer verschillende foto’s gemaakt. Hierna hebben we de neus richting de camping gericht en hebben we de rest van de middag genoten van een heerlijk zonnetje aangevuld met een lekker briesje, zodat de gevoelstemperatuur niet te hoog opliep. Al met al een geslaagde dag, en het leuke is morgen hebben we nog zo’n dag en dan nog een en …

Nog even een nieuwtje op het mechanische front: het bijvullen van de remvloeistof heeft z’n effect gehad. Tijdens het dalen vandaag heeft geen enkele keer de lampjes geflikkerd. Iedereen weer gerust dus. Morgen bezoeken we de markt van Millau, dat kunnen we overigens lekker op de fiets doen.

De volgende keer meer in dit theater, hopelijk hapert de internet-verbinding niet meer en kunnen bijtijds de updates worden ge-upload.