Uitkijken

Zoals René ook al schreef in een commentaar op één van de verslagen: “soms wordt je comfort zone opgerekt”. Eigenlijk was dat vandaag ook een beetje het geval. We hebben voor het komende weekend een plekje geregeld bij Casa Tartufo in San Giovanni Rotonde. We hebben te horen gekregen dat we vanaf 16:00u hier terecht kunnen. Aangezien we maar iets meer dan een uurtje hoeven rijden is het bepaald niet noodzakelijk om bijtijds te vertrekken.

Dat druist een beetje tegen onze gewoonte in. Bovendien moet je vaak al bijtijds vertrekken omdat je de plek weer vrij moet maken. Vandaag is daar geen sprake van. We staan hier helemaal alleen, er is geen noodzaak om hals over kop de plaats vrij te maken. Het voelde dus toch, op de één of andere manier vreemd om op de dag van vertrek héél rustig aan te doen. Maar we hebben van de nood een deugd gemaakt en gingen pas om 9:30u aan het ontbijt.

We doen het dus rustig aan, eerder vertrekken en een stadje of iets dergelijks bezoeken heeft weinig zin. In de eerste plaats ligt er niet veel op de route en op de tweede plaats, doordat ook de Italianen een siësta kennen, is alles vanaf ongeveer 12:00u toch al gesloten. Dus nog even pas op de plaats maken vandaag.

Maar uiteindelijk neemt het gevoel van ‘meh, we moeten op pad de overhand’. De “onrust” wint het van de rust. Dus, na de lunch pakken we de laatste zaken in de camper en gaan op weg. Ook de route van vandaag heeft een moeilijkheidsfactor. Door de wateroverlast waar ze hier in september vorig jaar last van hebben gehad (met 12 doden hier in de omgeving tot gevolg) is de belangrijkste toegangsweg weggespoeld.

We hebben daarom uitvoerige aanwijzingen gekregen met betrekking tot de te volgen route. Aan de hand van het meegestuurde kaartje “bouw” ik in GoogleMaps met behulp van ‘pins’ de route na en kunnen we het navigeren automatisch laten gebeuren.

We maken één stop in Acqualanga voor een paar boodschappen en proberen ook in Cagli te stoppen voor wat sightseeing. Helaas vinden we daar geen parkeerplaats geschikt voor de camper en dus rijden we maar door. In Commune di Serra Sant’Abbondio, een piepklein gehucht lukt dat wel. We lopen er een rondje, maken wat foto’s en vervolgen daarna onze weg.

We klimmen gestaag richting San Giovanni Rotonde en komen bij de gevreesde, beruchte haarspeldbocht waaraan in de routebeschrijving zelfs een foto is gewijd. Deze ligt op 250m van de camping en is noodzakelijk omdat de oorspronkelijke toegangsweg (nog steeds) niet is gerepareerd. We zien inderdaad iets verderop de hekken en borden staan. Met één keer steken, ronden we de haarspeldbocht, nu kan niets ons meer tegenhouden.

Ondanks dat het “pas” 15:40u is, is de receptie geopend en worden we vriendelijk ontvangen door een Nederlandse gastvrouw. Zij, haar man en twee kinderen namen in 2007 het besluit: “Ik vertrek” én deden mee aan het gelijknamige televisieprogramma.

We mogen een plekje uitzoeken, het is nog echt niet druk (er is één andere camper). Hoe de appartementen bezet zijn heb ik geen idee. Maar wij hebben, vlak onder het zwembad en dichtbij het sanitair een schitterende plek met een uitzicht waar je “U” tegen zegt. Daar kan zelfs de vorige camping niet tegenop. We staan hier tot en met maandag. Enige ‘nadeel’ is dat we weer in de middle of nowhere staan. Ergens in onze zoektocht hadden we een camping gevonden vlak bij een stadje. Eerlijk gezegd dachten we dat dat deze was. Maar dat uitzicht!