De ‘Kordate’ en de ‘Zorgzame’

Vandaag verlaten we de duur-betaalde, stoffige zandplaat bij Naturcamp Pruchten. Bij het uitchecken wordt ook nog eens €4 gerekend voor het wasje dat Petra heeft gedaan. Als we vertellen dat de dame die ons incheckte ons zei dat dat kosteloos was, werd ik, zonder dat ze het letterlijk uitsprak, voor leugenaar uitgemaakt. Maar ach, het is vakantie en we hebben nog twee weken voor de boeg. We starten de camper en gaan richting Stralsund. Een wereldreis weer deze etappe, we zijn zo’n drie kwartier onderweg.

Op Wohnmobilstellplatz Stralsund vinden we een plekje, hangen de bus aan het stroom en stappen op de fiets naar de Altstad. We “parkeren” de fietsen daar en gaan te voet verder. Tegenover de Marienkirche vinden we een tafeltje voor wat koffie en een broodje. Terwijl Petra bezig is, het is ook hier zelfbediening, doe ik wat ik het leukste vind, mensen kijken.

Mijn oog valt op een soort taxibusje die, dubbel geparkeerd ouderen staat uit te laden. De rolstoelen en rollators worden op de stoep gedrapeerd en vervolgens worden de eigenaren hiervan naar hun respectievelijke hulpmiddel gebracht. Er zijn twee ‘vrijwilligsters’ aanwezig. Een zorgzaam type en een, laat ik vriendelijk zeggen, kordaat type. Als uiteindelijk iedereen uit het busje is én bij zijn of haar hulpmiddel is, is er al heel water water door de Rijn gevloeid. Zelfs bij de huidige lage waterstand.

Nu is het zaak dat het busje netjes wordt ingeparkeerd. Want zo laten staan dat gaat de Hermandaat vast niet goed vinden. Zoals te viel verwachten (o jee, daar zijn we weer) stapte de ‘Kordate’ achter het stuur. De ‘Zorgzame’ gaat aanwijzingen geven. De ‘Kordate’ steekt de bus dusdanig achteruit dat ze rechts meters ruimte heeft en links nauwelijks. “Gelukkig” geeft de ‘Zorgzame’ aanwijzingen. Alleen ze staat aan de rechterzijde van de bus, daar waar meters ruimte is. Ze gebaart “Kom maar, kom maar”, terwijl links de spiegels elkaar bijna raken.

De ‘Kordate’ zit, niet zichtbaar voor de ‘Zorgzame’ eerst druk te gebaren. Daarna heft zij beide armen naar de hemel, alsof ze wacht op een goddelijk ingrijpen. Als er niets gebeurd, trapt ze schielijk op de rem. De bus schudt van deze abrupte tempowisseling. Nu heft de ‘Zorgzame’ de armen ten hemel. Er was toch immers ruimte genoeg. Op dat moment kwam Petra net terug met de koffie en het brood. Toen dat eenmaal op tafel stond, stond ook het busje keurig op z’n plaats en zag ik de ‘Kordate’ verhit een sigaret opsteken. Deze ontbrandde bijna spontaan.

Na de lunch gaan we de Altstad verkennen. We lopen richting het Rathausen en komen via de arcaden hiervan op de Alter Markt. De huizen aan het marktplein zijn allemaal getooid met prachtige gevels. Hoewel alles op dat moment baadt in het zonlicht is uitgerekend het Rathausen nauwelijks te fotograferen. Doordat ik recht tegen de zon in moet fotograferen is een knappe foto bij voorbaat gedoemd te mislukken. We wachten nog even op een wolk die een fotomomentje mogelijk maakt, tevergeefs. Met m’n mobiel maak ik een panorama foto. Via de stadshaven en langs de Knieperteich, een grote vijver, lopen we terug naar de fietsen. Onderweg doen we nog wat boodschappen en de rest van de middag zitten we heerlijk in het zonnetje te lezen. Een glaasje wijn en een nootje complementeren het geheel.