What happens in Prague ...

De dag van gisteren kende nog ‘n machtig slot. Toen ik gisteravond, op een onverlichte, doodstille camperplek midden in het bos naar buiten was gelopen om mijn verhaal te uploaden, werd ik getrakteerd op geweldige apotheose van deze indrukwekkende dag. Plotsklaps werd de stilte verscheurd door burlende herten die hun machtige paringsroep, weerkaatsend tussen de bergen, lieten klinken. Indrukwekkend!

Praag is het reisdoel van vandaag. We starten weer met ‘n achtbaanritje door de bergen. Spectaculair als altijd. Jammer dat de uitzichten wat minder weids zijn door de bewolking van vandaag. Rond het middaguur komen we aan bij onze bestemming. In Trojska vinden we de gezochte Autocamp. Maar het hek is dicht en op m’n aanbellen wordt niet gereageerd, ook al is er iemand aan de andere kant van het hek. Bij de buurman, die ook plekken beschikbaar is, is wel het hek open. In deze straat zijn er meerdere mensen die hun achtertuin ingericht hebben voor campers. 

De eigenaar neemt ruim de tijd om de dames van alles en nog wat te vertellen. Maar als ze dan (eindelijk) terug zijn, zijn ze gewapend met een plattegrond van de stad, één van de tramlijnen én kaartjes voor de tram. Na de lunch gaan we op pad. 

We vallen in het oude centrum van Praag in de ene verbazing in de andere. Wat is Praag groot, en wat een diversiteit aan oude gebouwen. Niet slechts een handjevol maar straat na straat. Wat ook opvalt is dat het ontzettend druk is. Niet de drukte die je zou verwachten zo laat in september. De Praagse middenstand speelt hier handig op in. Maar zo na al die dagen die we in de natuur hebben doorgebracht valt het toeristische karakter én de drukte ons wat rauw op het dak. Bijvoorbeeld op de Karlûv Most is het zo druk dat er geen foto te maken valt. Als we Karlova, de winkelstraat, inkijken vanaf de brug, zien we één deinende mensenmassa. In één van de zijstraten zoeken we een terras op. 

Als tegenhanger van alle cultuur die we gesnoven hebben gaan we dineren in het Hard Rock Café. Gewoon ‘n smakelijke hamburger met bier begeleid door lekkere muziek van de Eagles, Steely Dan en the Electric Light Orchestra. Hierna lopen we nog ‘n klein stukje door de stad, maar zoeken al snel de tram op. 

Met tramlijn 17, zouden we weer terug moeten komen bij de camping. Let wel “zouden we weer terug moeten komen”. Halverwege de rit verandert echter de nummering, en daarmee de route van de tram. Lijn 17 wordt 34 en in plaats dat we dichterbij komen, gaan we verder weg. De ingevallen duisternis maakt het navigeren in ‘n onbekende stad niet makkelijker. Als we daarna tramlijn 6, de verkeerde kant op nemen, raken we nog verder van ons doel af. Op ‘n donkere halte, omringt door graffiti moeten we, bij het licht van de mobiele telefoon, de juiste route plannen. Maar uiteindelijk lukt het ons om de juiste tramlijn te pakken. Met ‘n kop koffie en ‘n borreltje zijn we snel weer alles vergeten en plannen we het vervolg van onze reis.