Afscheid
Door: Paul Lans
Blijf op de hoogte en volg Paul
21 September 2018 | Duitsland, Bielefeld
Met ‘n bezwaard hart nemen we vandaag afscheid van de Harz. Maar wél met de belofte dat we terug zullen keren. Er zijn nog zoveel onbewandelde paden, onbekeken vakwerkhuizen en niet bezochte plaatsen. Ook de natuur treurt, ‘n klein beetje, mee. Vandaag geen strak blauwe hemel, maar ‘n gesluierd zonnetje dat zich af en toe laat zien.
Omdat we geen al te grote afstanden per dag willen afleggen, het tempo van de afgelopen dagen is prima bevallen, dus weer richting huis. Door de komende dagen zo’n 150 km per dag te maken komen we ook thuis, vandaar.
Langzamerhand gaat het bergachtige over in het heuvelachtige. Hierdoor verbreedt de horizon zich meer en worden d’r vergezichten over het glooiende landschap weer talrijker. Duitsland toont z’n uitgestrektheid aan ons.
Bij Bödexeter Tal slaat het weer om. De harde wind verandert in striemende regen en het Gästhaus waar we stoppen voor de lunch heeft een besloten feestje. Dus maar weer door. De Klosterkrug bij Marienmünster is ook geen succes. De krug in de naam suggereerde een andere prijsstelling dan de kaart bij de deur aangeeft. Dussss, maar weer door. In Steinheim lukt het uiteindelijk wel, entlich.
In Bielefeld, op de wohnmobilstellplatz auf dem Johannisberg, vinden we een plekje voor de nacht. Omwille van het mindere weer hebben vandaag toch wat meer kilometers gemaakt. Nu hebben we nog maar 200 km voor de boeg. Hier hebben we twee dagen voor, lekker geriefelijk.
Na het “verplichte” bakkie koffie, breekt de lucht open en toont het ons het blauwe blauw van de afgelopen dagen. Te voet gaan we de altstad verkennen, gelegen op slechts 1500m van de camperplaats.
De altstad is een vreemde verzameling van oude en nieuwe gebouwen. De schoonheidscommissie heeft hier, in mijn ogen, wat missers gemaakt. We sluiten de avond af bij Italiaans restaurant San Rocco. Zowel het eten als de bediening is uitstekend. Al is het wel wat veel dat elke vijf minuten een ober komt kijken of alles goed is. Weer een mooi einde aan een goed besteedde regendag.
Omdat we geen al te grote afstanden per dag willen afleggen, het tempo van de afgelopen dagen is prima bevallen, dus weer richting huis. Door de komende dagen zo’n 150 km per dag te maken komen we ook thuis, vandaar.
Langzamerhand gaat het bergachtige over in het heuvelachtige. Hierdoor verbreedt de horizon zich meer en worden d’r vergezichten over het glooiende landschap weer talrijker. Duitsland toont z’n uitgestrektheid aan ons.
Bij Bödexeter Tal slaat het weer om. De harde wind verandert in striemende regen en het Gästhaus waar we stoppen voor de lunch heeft een besloten feestje. Dus maar weer door. De Klosterkrug bij Marienmünster is ook geen succes. De krug in de naam suggereerde een andere prijsstelling dan de kaart bij de deur aangeeft. Dussss, maar weer door. In Steinheim lukt het uiteindelijk wel, entlich.
In Bielefeld, op de wohnmobilstellplatz auf dem Johannisberg, vinden we een plekje voor de nacht. Omwille van het mindere weer hebben vandaag toch wat meer kilometers gemaakt. Nu hebben we nog maar 200 km voor de boeg. Hier hebben we twee dagen voor, lekker geriefelijk.
Na het “verplichte” bakkie koffie, breekt de lucht open en toont het ons het blauwe blauw van de afgelopen dagen. Te voet gaan we de altstad verkennen, gelegen op slechts 1500m van de camperplaats.
De altstad is een vreemde verzameling van oude en nieuwe gebouwen. De schoonheidscommissie heeft hier, in mijn ogen, wat missers gemaakt. We sluiten de avond af bij Italiaans restaurant San Rocco. Zowel het eten als de bediening is uitstekend. Al is het wel wat veel dat elke vijf minuten een ober komt kijken of alles goed is. Weer een mooi einde aan een goed besteedde regendag.
-
22 September 2018 - 06:45
Cees Sleven:
Beetje weemoed klinkt door. Duidt op geslaagde vakantie. Goede terugreis! Groet!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
