Uitgestorven

Na de regen van gisteren, is de blauwe lucht van vandaag weer ‘n verademing. Uit de wind én in het zonnetje ontbijten we buiten voor onze camper. Heerlijk! Rond half tien vertrekken we naar het centrum. Achter het voetbalstadium loopt de Yonne en die voert ons naar het centrum van Auxerre. Met ca. 15m. lopen zijn we bij de Eglisé de Saint-Pierre. Een prachtig silhouet, afstekend tegen de blauwe, gewolkte lucht. Het interieur is wat somber en, zoals altijd steken we daar ‘n kaarsje aan.

We lopen verder, wat ons wel opvalt is de rust op straat. Als we ‘n winkelstraat inlopen, hetzelfde beeld. Alles is rustig en alle winkeldeuren zijn gesloten. We zoeken in de etalages naar ‘n bordje met openingstijden. Als we die vinden, en met behulp van het talengidsje, vaststellen dat ze normaal dinsdagochtend open zouden moeten zijn, schiet ons te binnen dat het de dag van de Arbeid is. Dat is in Frankrijk een Nationale feestdag. Tja, dat verklaart een hoop.

Bij de Rue de l’Horloge, maak ik m’n laatste foto, ook de accu van m’n toestel neemt een vrije dag. De camera van m’n iPhone is alles wat mij rest. Van de mooie plekjes die we bezocht hebben de Église Saint-Eusèbe, de Cathédrale Saint-Étienne, de Abbaye Saint Germain en de Marine wijk, springt deze laatste er beslist uit. Jammer is wel dat behalve de Marine wijk alles gesloten is.

Mede daardoor zijn we rond half twee weer terug bij de camper. Maar met het verse stokbrood, de zon en het windstille plekje is dat ook geen straf. We lezen wat, we eten wat, we luieren wat, vakantie houden is zooooo zwaar.

Ook de camping is uitgestorven. Als we terugkomen waren wij één van de drie koppels op de camping. De “Engelsen” tegenover ons zijn nieuw. Tijdens het stokbrood arriveert ‘n ouder, Nederlands echtpaar met de camper.

Zoals gezegd, de camping is bijna leeg, als zij hun plekje mogen uitzoeken. Dat zou niet zo moeilijk moeten zijn, denk je. Nou, deze twee weten bijna overal ‘n probleem van te maken. Ze houden zelfs rekening met het feit als de camping volledig gevuld zou zijn (en dat gebeurt zelfs de komende weken niet)! Als ze dan eindelijk een plek hebben gekozen, is de vraag: “Hoe gaan we staan?”; vooruit, achteruit, aan de linkerkant of aan de rechterkant? Zelfs vanaf een afstand is het zeer vermakelijk om te volgen. En dan heb ik het nog niet eens gehad over het waterpas stellen van hun camper. Ga dat maar eens zelf bedenken! Ik denk dat dat beeld aardig overeenkomt met de werkelijkheid.

Onze overburen typeerde ik als “Engelsen”, maar uit het praatje dat we met ze maakte bleek dat het Noord-Ieren waren. Ze zijn sinds maart op pad en zijn van plan ‘n jaar (!) te toeren (aargh, wil ik ook!). We vertellen over onze plannen, tijdens onze twekelijkse vakantie (!). Daarna neemt iedereen weer de horizontale positie in, in de zon.