Genieten met een grote G

Vandaag werden we, bijna schandalig, laat wakker. Rond half negen keek ik voor het eerst op de klok (zo’n drie uur later als normaal doordeweeks) en dat terwijl we het gisteren niet eens zo laat hadden gemaakt. Waarschijnlijk rozig van de zon, was de nachtrust weldadig. Wat ook weldadig is, is de omgeving hier. Na het ontbijt trekken we onze wandelschoenen aan en gaan we, gewapend met een routebeschrijving gekregen van onze gastvrouw, op pad.

Terwijl de grote luchtkunstenaar z’n magie weer loslaat op de hemel, strakblauwe platen omzoomd door schilderachtige wolken, lopen we eerst naar het dorpje. Dat ligt vijf tot tien minuten lopen vanaf de camping. Badend in het zonlicht ziet het eruit zoals een Frans dorpje eruit hoort te zien, inclusief een klein stroompje door de kern en een veel te grote kerk die prachtig afsteekt tegen de kunsten van de luchtkunstenaar. Nadat we bij de Boulangerie een heerlijk vers stokbrood hebben gekocht gaan we starten met de wandeling.

De wandeling, keurig (bijna on-Frans goed) aangegeven met paaltjes voert ons eerst omhoog en daarna maken we een grote boog om Matton-et-Clémency heen. Terwijl de zon met ons een spelletje speelt, een variant op “Petje-op-petje-af”, maar dan “Vestje-uit-vestje-aan” vergapen we ons aan de omgeving. De natuur toont zich vandaag hier op z’n best. Prachtig glooiende heuvels getooid in vers groen, omzoomd door grote bomen, gelardeerd met kleine dorpjes en hier en daar een kerkje. Elke bocht is weer goed voor een nieuw kijkje om dit werkelijk schitterende landschap. We vergapen ons aan al dat moois, woorden zijn niet genoeg om dit te kunnen beschrijven. De foto’s zullen dit onderschrijven.

Na de wandeling strekken we nu letterlijk de benen, maar nu gezeten op een stoel en met een krukje onder de voeten. Het spelletje “Vestje-aan-vestje-uit” gaat onverminderd door, maar we zitten nog steeds lekker buiten en doen ons te goed aan het gekochte stokbrood. Misschien is de variëteit aan brood hier minder groot dan in Nederland, maar, zelfs uit zo’n eenvoudig stokbrood, spreekt meer ambachtschap. Maar dat zal ook wel de ambiance zijn en de uitstraling van zo’n dorps Boulangerie. Maar wat geeft het, dit onderstreept des te meer het ‘vakantie-gevoel’. En dan smaakt een glaasje wijn, zelfs als het uit een plastic flesje komt van de Aldi, nog uitstekend.

Eind van de middag wint “Vestje-aan” het van “Vestje-uit” en laat het blauw zich verdrijven. We trekken ons terug naar binnen en lezen rustig verder in de meegebrachte literatuur. Wat kan vakantie toch slecht zijn. Wij genieten er in ieder geval met volle teugen van.