Een wereldreis naar de finish

Vandaag de finale van het Pieterpad. Maar wel één met 'n enorme "omweg". Hoe dat zo?

Vanochtend, in weerwil van de zomertijd, toch de wekker gezet om 6:50u. Want om 7:00u begint de Grand Prix Formula 1 van Australië. Nog lekker in bed, met de iPad op schoot kijken we de race. Op de iPhone, via de F1-app, de rondetijden en zo kunnen we de komende anderhalf uur wel weer aan.

Na de race, maken we nog even een ommetje via Amerika. We lezen het verslag van René die daar met Jasper aan het motorrijden is. We hebben dus al een complete wereldreis achter de rug zondet dat we zelfs maar uit ons bed (in Valkenburg) uit zijn geweest.

Terug in Valkenburg nemen we afscheid van Joy, onze Haarlemse gastvrouw, en bedanken haar voor de heerlijke maaltijd van gisteren en 'n prima verblijf daar.

Om 9:10u trekken we de voordeur achter ons dicht en gaan op weg naar Strabeek. Het zonnetje staat al hoog, maar het windje vereist nog wel een jasje. Al snel komen we bij de Geul en dit riviertje volgen we een flink stuk door het Geuldal. Genieten met een grote G, het zicht op het glinsterende water, het geklater in de oren en het zonnetje in je gezicht; hoeveel beter kan het worden?

Die eerste kilometers vliegen onder onze voeten door. Ondanks het glooiende landschap lopen we rond de 5,5-6 km/u. Maar desondanks is er nog meer dan genoeg tijd om te genieten van al het moois dat Limburg ons te bieden heeft.

Dit zijn wel de mooiste etappes die het Pieterpad ons heeft voorgeschoteld. Al moet natuurlijk wel gezegd worden dat het ontzettend mooie weer alles in een uitermate gunstig daglicht zet.

Rond 12:00/12:30 bereiken we de stadsgrens van Maastricht. Uiteraard doet dat het uitzicht veranderen. Uiteindelijk geraken we ook nog even tussen het winkelende publiek in het centrum van de stad. Nu wordt echt duidelijk wat het verschil is tussen ons wandeltempo en de slenteraars van het winkelend publiek.

Hoewel wij geen hekel aan winkelen zijn we blij als we de grote drukte weer achter ons kunnen laten en op weg kunnen naar Fort St Pieter. Wat 'n contrast met de rust van het Geuldal.

Vlak voorbij het fort, maar niet nadat we nog een gemeen klimmetje mochten doen, bereiken we het uitkijkplatform boven de mergelgroeve, die sinds kort het einde vormt van het Pieterpad.

Het uitzicht is geweldig, wel vreemd dat het nu ineens over is. Zo'n 500 km hebben we gelopen. Op een terrasje neem ik er een biertje op. Daarna is het tijd om de terugreis te aanvaarden. We hebben geluk, de bus en de overstap staan klaar bij aankomst aan de halte en met amper 10 min. daarna zitten we in de trein. Vanaf de eerste bus zijn we 41 minuten onderweg naar Sittard. Daar hebben we twee (2!) dagen over gelopen!

Weer is er een vinkje geplaatst, een doel gehaald. Dit weekend was, qua omgeving en qua weer, een finale waardig. Wat 'n mooie afsluiting van het Pieterpad.