In beweging blijven

Vakantie hebben betekent ook flexibel zijn. Vandaag hadden we eigenlijk gepland om lopend het stadje Miehlen te verkennen. Het ligt nog geen twee kilometer van de camping. Maar van onze Nederlandse buurman begreep ik dat er helemaal niets is. Één winkeltje en nog geen terrasje of iets dergelijks om te bekijken. Hij gaf als tip om het dorpje Nassau, zo’n dertien kilometer verderop, te bekijken.

Omdat dit wandelend (heen én weer) iets te veel van het goede is. Koppelen we de camper van het stroom en laten, als de symbolische handdoek, de stoelen achter op de plek en gaan met de camper op pad.

Ook nu weer golven we als een sloep in zwaar weer door het landschap, met adembenemende uitzichten tot gevolg. De lappendeken van akkers golft door tot in het oneindige, terwijl de camper stijgingen (en dalingen) van 11 -12 procent aanvalt alsof het niets is.

Het stadje Nassau heet de bezoekende camperaars hartelijk welkom met een aantal, speciaal voor campers bedoelde, camperparkeerplekken. Dus geen gehannes qua ruimte, gewoon ‘neerkwakken’ dat ding en op zoek naar een bak koffie. Die we vinden bij Eiscafe Venezia. Dit keer zonder Küche oder etwas.

Met behulp van een kaartje opgepikt bij de plaatselijke VVV, ja we hangen vandaag echt de toerist uit, zwerven we wat rond. Het is alleraardigst, maar niet echt super bijzonder. Het kaartje maakt ook melding van de Steinsche Burg én de Burg Nassau-Oranien aan de andere kant van de rivier de Lahn. De eerste Burg is vanaf Nassau niet zichtbaar. Maar de tweede wel. Majestueus torent deze hoog boven de stad uit. Zelfs vanaf hier is te zien dat dit een gigantisch bouwwerk moet zijn.

De Steinsche Burg is de ruïne van een kasteel vlak onder de Burg Nassau-Oranien. Het ligt tussen de valleien van de Lahnn en de Mühlbach. De bouwdatum van dit kasteel is onbekend. De baronnen Vom und zum Stein hadden het kasteel in leen van de graven van Nassau. Dit kasteel was bedoeld om het hoofdkasteel van de familie Nassau te beschermen als een stroomopwaartse vesting. De Burg Nassau-Oranien is gebouwd rond 1093 op een rots 120 meter boven de Lahn en boven de Steinse Burg.

We besluiten de klim te maken naar de Burg Nassau-Oranien en gaan op pad. Het pad omhoog slingert zich tegen de berg op en is aangelegd met het doel om ook minder geoefende wandelaars naar boven te krijgen.

Als eerste zien we inderdaad de restanten van de Steinsche Burg. In eerste instantie lijkt er weinig van over. Maar als we via een smal paadje verder doordringen in de ruïne, wordt er meer onthuld dan we verwachten. Het feit dat alles behoorlijk overwoekerd is, draagt bij aan de bijna mythische sfeer hier.

Daarna is het verder omhoog. Nog steeds een redelijk “plezierige” stijging. Voor zover je hiervan kan spreken. Totdat we de voorlaatste bocht ronden. Het laatste stuk gaat best wel steil omhoog. Maar we worden bovenaan beloond met een immens hoge Burg, die duidelijk in betere staat is dan de zojuist gepasseerde ruïne. Ik maak wat foto’s en we eten onze broodjes beneden gekocht.

Helaas duurt het nog even voordat de Burg open gaat daarom draaien we om en dalen weer af naar waar het gepeupel woonde. Als we het steile gedeelte gehad hebben komen we de eerste bezoekers al hijgend en puffend tegen. Op dit tempo halen ze de openingstijd wel. En dan hebben ze het steilste stuk nog voor de boeg.

Nog één maal strijken we neer bij Eiscafe Venezia. Nu niet voor een koffie maar voor hun specialiteit, ijs. We bestellen allebei een flinke coupe en laten vervolgens de wereld ijskoud aan ons passeren. Na deze traktatie gaan we terug naar de camper, die Petra weer vaardig terug loodst naar de camping. Daar nemen we de vertrouwde houding weer in totdat het tijd is om met Mo te gaan wandelen. We maken een rondje rond het meer én de camping. Je moet tenslotte in beweging blijven.