(On)rust
Blijf op de hoogte en volg Paul
11 Augustus 2019 | Verenigde Staten, Honolulu
Na de inspanningen van gisteren hebben we de ochtend rust gepland. Tenminste dat was de bedoeling. Petra kreeg het idee om alvast de dingen die we niet meer nodig hebben in de koffer te doen. Weg rust! Een hoop gedoe, nu al uitzoeken welke kleding ik morgen en overmorgen wil dragen. Wat ik al schreef: “ Dáág rust”.
Om toch, daarnaast, nog even actief te zijn gaan we op zoek naar de Alapena Pool and Kapena Falls Trail. Dat gaat niet zonder slag of stoot. Zowel Google Maps als een andere App, blijken niet in staat ons naar het juiste startpunt te brengen. Één leidt ons naar een soort parkeerplek, a Scienic Point, langs de snelweg en de ander één afslag te vroeg bij ‘n begraafplaats.
Als we dan de juiste plek gevonden hebben, staat bij de parkeerplaats dat deze om zes uur sluit, en het is 17:25. Ondanks wat de lange naam doet vermoeden zou het maar ‘n korte wandeling zijn. Dat klopt in ieder geval wel. Ook blijkt dat dit plekje ‘n plek is waar dak- en thuislozen graag vertoeven. Te oordelen aan de rommel die hier en daar ligt en de “tent” die is opgebouwd.
Maar, te oordelen aan het geruis is er ‘n waterval. De eerste die we ontwaren in deze ware jungle, heeft een verval van maar liefst 20 cm. We klauteren verder over de rotsen, langs de “tent” en horen nog ‘n waterval. Deze is zelfs zo’n twee (2!) meter hoog. We zijn ondertussen al zo’n zeven minuten onderweg. Hier houdt het trail op. Boven ons zien we nog net de parkeerplaats (de Scienic Point) waar we net stonden. Hier houdt het trail op. We kunnen niet verder. We zijn dus ruim voor zessen weer terug bij de auto en ‘n illusie armer.
We sluiten de dat af bij Moku voor het diner en treffen daar Max. Max is onze ober vanavond en doet dat uitstekend. Is gedienstig zonder dat hij ‘glijerig’ is, voelt de stemming goed aan en maakt ook ‘n grapje. Als Pris ‘n cocktail besteld en Max om haar Id vraagt, wordt er door ons gelachen. Als we uitleggen dat ze net 21 is geworden, stelt hij haar alvast een gratis toetje in het vooruitzicht. Met dat toetje sluiten we deze dag af en wordt de partituur van de zwanenzang van deze vakantie alvast opgezocht. Aan alles komt ‘n eind. Nog twee dagen!
-
12 Augustus 2019 - 17:06
René:
Als je maar lang genoeg in zo´n prachtige omgeving vertoeft, dan kan zelfs een waterval van 2 meter in een oerwoudomgeving een desillusie worden. Je ziet nieuwe dingen, maakt van alles mee en onwillekeurig ontstaan er referentiepunten. Momenten en ervaringen waaraan je de rest van je belevenissen gaat toetsen. Soms is het beter, dan ontstaat een nieuw referentiepunt, soms valt het tegen.
Als je de balans opmaakt van jullie reis die nu bijna te einde loopt dan is het een aaneenschakeling geweest van nieuwe, nog niet eerder ervaren referentiepunten. Voor jullie inmiddels ´gewoon´, voor ons, de lezers, een ongekend boeiende reis naar een plek waar velen alleen maar van kunnen dromen.
He huakaʻi hele a nani me nā moʻolelo nani. E ʻike iā ʻoe ma Hawaii
(Het was een mooie reis met mooie verhalen. Tot ziens Hawai)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
