Een hele mooie dag
Door: Paul Lans
Blijf op de hoogte en volg Paul
18 Juli 2015 | Frankrijk, Ouistreham
Vandaag bezoeken we in Arromanches-les-Baines het Musee du Debarquement en Arromanches 360, voordat we verder rijden langs de kust. Het eerste is een museum waar de nadruk ligt op de formatie van de kunstmatige haven en het tweede is een 360 graden bioscoop met originele beelden van de invasie die op 9 schermen rondom geprojecteerd worden.
Om met het museum te beginnen, hier werd aan de hand van een aantal maquettes en een film getoond hoe het destijds het idee ontstond, al in 1943 is dit idee ontstaan en is er gebouwd aan de betonnen caisons (zogenaamde Phoenix-caissons), aanmeerplatforms en drijvende “bruggen” die de aanmeerplatforms verbonden met het strand. De Phoenix-caissons werden in zee afgezonken en vormden samen met een aantal oude stoom schepen, die gevuld met zand en cement ook werden afgezonken, de golfbrekers voor de kunstmatige haven.
Het woord is al eerder gebruikt, maar het blijft toepasselijk op wat we hier gezien hebben: “INDRUKWEKKEND”. Om te zien dat kort na de invasie, op het moment dat de frontlinie zich landinwaarts bewoog er in 12 dagen een werkende haven was ontstaan die zelfs de driedaagse storm die toen opstak weerstond en de bevoorrading van de troepen ongehinderd door kon gaan.
Hetzelfde geld onverkort voor de film waarvoor we helemaal heuvelopwaarts moesten gaan naar het hoogst gelegen deel van Arromanches. Indrukwekkende originele beelden, gemixt met indrukwekkende muziek en geluid golfde over ons heen. Een werkelijk overdonderende voorstelling. Geen sensatie zoekende, bloedige beelden, maar ook niet de waarheid verhullend en dat dan in 360 graden beeld. Imposant!
Weer terug buiten, enigszins naar adem snakkend, konden we genieten van een heerlijk zonnetje. Het was net alsof we alles ineens intenser beleefde. Daarop hoogste punt van Arromanches hebben we eerst lopen genieten van het uitzicht ons koesterend aan de warmte van de zon. Wat kan vrijheid dan toch mooi zijn!
Terug beneden in het dorpje hebben we bij restaurant Marine, waar we gisteren ook hebben gezeten, aan de rand van het strand heerlijk genoten van een cappuccino en een kop thee; van de zon en van de branding van de zee die door de vloed ineens vlak bij ons was. Hierna hebben we de camper via de D514 naar Courseulles-sur-mer gereden.
Hier hebben we meer de toerist uitgehangen dan dat we op zoek waren naar zaken met betrekking tot de invasie. Het museum daar hebben we dan ook gelaten voor wat het was. We hebben wat langs het strand gelopen, langs de haven en hebben op een terrasje heerlijk geluncht. Jammer voor Petra waren we vergeten dat we he boekje “Hoe-zeg-ik-het-in-het-Frans” wél bij ons hadden. Anders had ze kunnen opzoeken dat Moules, mosselen waren en had ze dat kunnen bestellen.
De volgende bestemming was op onze reis was Colleville Montgomery. TomTom wilde ons op de snelste manier naar dit stadje loodsen, maar wij kozen voor de D514. Deze weg, die de afgelopen dagen een trouwe metgezel is gebleken, voert ons vanaf Point du Hoc langs de kust en geeft ons zo de mooiste kijkjes op de vroeger zo geteisterd kust en de blauwe zee erachter. Via Luc sur Mer, Lion sur Mer en Hermanville sur Mer komen we bij Blockhaus Hillman.
Hier ligt een enorm bunkercomplex met ondergrondse gangen en ruimten. Helaas is slechts een zeer beperkt gedeelte hiervan voor het publiek toegankelijk. Wat wel hartverwarmend was, was de ontvangst daar. Een knul van begin 20, zo schatten wij, die ons in Frans/Engels ontvangt en z’n best doet om het één en ander te vertellen. Uit de verhalen die hij aan een Frans stel doet, weet hij er heel veel van. Hij probeert ook aan ons de nodige aandacht te geven, maar z’n Engels is niet altijd toereikend. Om hem niet teveel tot ‘last’ te zijn, vertel ik hem dat we al vanaf Sainte-Mere-Eglise het verhaal volgen en dus al het nodige hebben opgestoken. Opgelucht laat hij zijn Fransen gasten verder genieten van zijn kennis.
En wij, we doen wat euro’s in het potje, de entree is hier vrij en we richten de neus van de camper op Ouistreham. Hier zoeken we maar weer een camping Municipal op. Waar het in de regel prima toeven is. Helaas lijkt deze camping de uitzondering op de regel. De camping is behoorlijk groot en op het eerste gezicht wat onverzorgt. Maar, je moet nooit op je eerste indruk afgaan en bovendien is het maar voor één nacht. Wel plaatsen we de camper, voor het eerst, zó dat deze parallel aan het pad staat en de plek zodoende aan alle kanten is afgesloten.
Zo, nu eerst even wat drinken en wat rusten. De indrukken van vandaag moeten eerst even verwerkt worden. Zowel de ontspanning van het strand, de terrasjes, maar ook de uiterst indrukwekkende bezoeken van vanochtend in Arromanches-les-Baines. Een must voor iedereen die geïnteresseerd is geschiedenis.
Om met het museum te beginnen, hier werd aan de hand van een aantal maquettes en een film getoond hoe het destijds het idee ontstond, al in 1943 is dit idee ontstaan en is er gebouwd aan de betonnen caisons (zogenaamde Phoenix-caissons), aanmeerplatforms en drijvende “bruggen” die de aanmeerplatforms verbonden met het strand. De Phoenix-caissons werden in zee afgezonken en vormden samen met een aantal oude stoom schepen, die gevuld met zand en cement ook werden afgezonken, de golfbrekers voor de kunstmatige haven.
Het woord is al eerder gebruikt, maar het blijft toepasselijk op wat we hier gezien hebben: “INDRUKWEKKEND”. Om te zien dat kort na de invasie, op het moment dat de frontlinie zich landinwaarts bewoog er in 12 dagen een werkende haven was ontstaan die zelfs de driedaagse storm die toen opstak weerstond en de bevoorrading van de troepen ongehinderd door kon gaan.
Hetzelfde geld onverkort voor de film waarvoor we helemaal heuvelopwaarts moesten gaan naar het hoogst gelegen deel van Arromanches. Indrukwekkende originele beelden, gemixt met indrukwekkende muziek en geluid golfde over ons heen. Een werkelijk overdonderende voorstelling. Geen sensatie zoekende, bloedige beelden, maar ook niet de waarheid verhullend en dat dan in 360 graden beeld. Imposant!
Weer terug buiten, enigszins naar adem snakkend, konden we genieten van een heerlijk zonnetje. Het was net alsof we alles ineens intenser beleefde. Daarop hoogste punt van Arromanches hebben we eerst lopen genieten van het uitzicht ons koesterend aan de warmte van de zon. Wat kan vrijheid dan toch mooi zijn!
Terug beneden in het dorpje hebben we bij restaurant Marine, waar we gisteren ook hebben gezeten, aan de rand van het strand heerlijk genoten van een cappuccino en een kop thee; van de zon en van de branding van de zee die door de vloed ineens vlak bij ons was. Hierna hebben we de camper via de D514 naar Courseulles-sur-mer gereden.
Hier hebben we meer de toerist uitgehangen dan dat we op zoek waren naar zaken met betrekking tot de invasie. Het museum daar hebben we dan ook gelaten voor wat het was. We hebben wat langs het strand gelopen, langs de haven en hebben op een terrasje heerlijk geluncht. Jammer voor Petra waren we vergeten dat we he boekje “Hoe-zeg-ik-het-in-het-Frans” wél bij ons hadden. Anders had ze kunnen opzoeken dat Moules, mosselen waren en had ze dat kunnen bestellen.
De volgende bestemming was op onze reis was Colleville Montgomery. TomTom wilde ons op de snelste manier naar dit stadje loodsen, maar wij kozen voor de D514. Deze weg, die de afgelopen dagen een trouwe metgezel is gebleken, voert ons vanaf Point du Hoc langs de kust en geeft ons zo de mooiste kijkjes op de vroeger zo geteisterd kust en de blauwe zee erachter. Via Luc sur Mer, Lion sur Mer en Hermanville sur Mer komen we bij Blockhaus Hillman.
Hier ligt een enorm bunkercomplex met ondergrondse gangen en ruimten. Helaas is slechts een zeer beperkt gedeelte hiervan voor het publiek toegankelijk. Wat wel hartverwarmend was, was de ontvangst daar. Een knul van begin 20, zo schatten wij, die ons in Frans/Engels ontvangt en z’n best doet om het één en ander te vertellen. Uit de verhalen die hij aan een Frans stel doet, weet hij er heel veel van. Hij probeert ook aan ons de nodige aandacht te geven, maar z’n Engels is niet altijd toereikend. Om hem niet teveel tot ‘last’ te zijn, vertel ik hem dat we al vanaf Sainte-Mere-Eglise het verhaal volgen en dus al het nodige hebben opgestoken. Opgelucht laat hij zijn Fransen gasten verder genieten van zijn kennis.
En wij, we doen wat euro’s in het potje, de entree is hier vrij en we richten de neus van de camper op Ouistreham. Hier zoeken we maar weer een camping Municipal op. Waar het in de regel prima toeven is. Helaas lijkt deze camping de uitzondering op de regel. De camping is behoorlijk groot en op het eerste gezicht wat onverzorgt. Maar, je moet nooit op je eerste indruk afgaan en bovendien is het maar voor één nacht. Wel plaatsen we de camper, voor het eerst, zó dat deze parallel aan het pad staat en de plek zodoende aan alle kanten is afgesloten.
Zo, nu eerst even wat drinken en wat rusten. De indrukken van vandaag moeten eerst even verwerkt worden. Zowel de ontspanning van het strand, de terrasjes, maar ook de uiterst indrukwekkende bezoeken van vanochtend in Arromanches-les-Baines. Een must voor iedereen die geïnteresseerd is geschiedenis.
-
18 Juli 2015 - 23:53
Johan Noppe:
Ha Paul en Petra,
Jullie verhalen over de invasie zijn indrukwekkend en herkenbaar. We hebben een aantal jaar geleden dezelfde omgeving bezocht en waren net als jullie behoorlijk onder de indruk van alles wat we daar beleefden. Steeds realiseer je je dat het toen uiteindelijk ook om onze vrijheid nu gaat!
Wij hebben vandaag een groot deel van de dag besteed aan het in orde maken van onze 'back to basic' kampeeruitrusting. We gaan immers met twee kleine tentjes kamperen in Corsica. Alles gepast in de Peugeot, want we willen wel de comfortabele stoelen mee en natuurlijk het pannetje. Lijkt allemaal te passen!
Van de week is de nieuwe Skoda Superb besteld bij de leasemaatschappij. Het is nog even afwachten of de uitvoering en de opties geaccepteerd worden. Maar bovenal of de auto nog dit jaar kan worden afgeleverd. Het schijnt met stip de meest populaire leaseauto te zijn op dit moment. Als de levering dit jaar niet meer kan plaatsvinden, ga ik voor een andere auto, want deze auto valt volgend jaar in een ongunstiger belastingtarief.
Door jullie verhalen en onze voorbereidingen van de Corsica trip, krijg ik wel behoorlijk zin in vakantie. Maar moet nog 3,5 week werken. Dus morgen maar even naar Obelink om wat laatste zaken aan te schaffen. Jullie nog veel plezier en groet van ons. -
19 Juli 2015 - 01:09
Cees Sleven:
Vanavond naar een toneelvoorstelling geweest over hoe we onze vrijheid verkloot hebben door afspraken en regeltjes in de handen van één leider te leggen. Jullie bezochten de plek waar deze vrijheid in 1944 begon en konden direct ervaren wat deze vrijheid waard is. De vrije keuze een terras kiezen of zelfs de vrijheid om op een tegenvallende camping te gaan staan. Maar we zijn het eens: de vrijheid om van die vrijheid te kunnen genieten maakt ons tot een dankbaar mens. Een mooie gedachte om te gaan slapen... Groet! -
19 Juli 2015 - 12:52
Harry:
Jullie vermaken je zo te lezen behoorlijk goed en steken een heleboel kennis op, al dan niet in het Frans of Engels, het maakt jullie allemaal niets uit :-)
Leuk om een beetje mee te maken wat jullie allemaal zien en meemaken. Geniet lekker verder, wij zijn inmiddels weer veilig thuis. -
19 Juli 2015 - 18:19
Rene:
Een prachtige reis tot zover, te oordelen naar de verhalen. Het is natuurlijk ook indrukwekkend om 70 jaar na dato de plaatsen te bezoeken die aan de basis hebben gelegen van de bevrijding van Europa. Als je dan even je ogen sluit en probeert om je te verplaatsen in de tijd, als je je dan realiseert hoeveel jonge militairen hier hun leven hebben gegeven voor onze vrijheid en als je je dan realiseert dat in de wereld nog steeds zulke oorlogen worden uitgevochten, dan kan ik me voorstellen dat het indrukwekkend is.
Jenny en ik hebben een paar jaar geleden een deel van jullie route gereden tijdens onze vakantie aan Normandie en Bretagne en een paar van de stranden bezocht en ik deel je ervaringen: onbeschrijflijk.
Wij maken ons op voor de grote reis. Dit weekend hebben we alles gepoetst en geboend, de tassen in orde gemaakt en de laatste puntjes op de i gezet. Nog twee dagen werken en dan vertrekken we. Ik zal ook verslag doen van onze reis via deze fantastische site.
Veel plezier en ik hoop nog heel veel mooie indrukken.
groetjes, René en Jenny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
