Pannerden en weer terug

De weergoden zijn wederom ons gunstig gezind. Vannacht heeft het geregend en vanochtend druppelt het nog wat na. Maar om negen uur is het droog en begint het wolkendek te breken. Achter de scherven is een diepblauw zichtbaar. Het lijkt weer een mooie dag te worden. 

Vandaag gunnen we onze fietsen wat rust, we willen gaan wandelen. Ik vind een wandeltocht die start in Pannerden. Op de fiets is dat ongeveer 10 min. van de camping, de fietsen worden dus toch nog van stal gehaald. Vanaf Pannerden lopen we langs de Rijn richting Millingen aan de Rijn. Ondertussen is het wolkendek opengescheurd en het blauw neemt steeds meer de overhand. 

Het zonlicht glinstert in het water terwijl er op dat moment een oude sleeper voorbij komt met dat trage, karakteristieke ‘tsjoenk-tsjoenk-tsjoenk’. Heel even pauzeren we hier, genieten van al het moois en koesteren ons aan de zon. 

Bij het pontje naar Millingen besluiten we, daar waar het drie jaar geleden tijdens het Pieterpad niet lukte, nu toch naar de overkant te gaan. Aan de overkant zoeken we een rustig plekje en bestellen we een kop mosterdsoep. Nu weten wij toevallig waar Abraham de mosterd haalt. Daar hebben we zo’n vijfentwintig jaar gewoond. 

We nemen het pontje weer terug naar de overkant, eindelijk hebben we het Pieterpad voltooid. Op het fietspad heb ik nog ruzie met een stel fietsers die menen gewoon met z’n tweeën naast elkaar te moeten blijven fietsen. Los van de anderhalve meter, rijden ze zo ongeveer de vouwen uit m’n broek. Wat, waarom? Ik snap dat gewoon niet. 

Maar de zon en het uitzicht over het water van de Bijland met z’n bootjes doet het ons weer snel vergeten. We gaan nu richting Herwen en komen pal langs Aerdt. Maar helaas we moeten eerst nog door naar Pannerden, daar staan onze fietsen immers. Deze wetenschap zorgt ervoor dat deze laatste kilometers nét iets zwaarder zijn dan anders (tenminste zo voelt dat tussen de oren). 

Maar een halfuur later zijn we in Pannerden waar de fietsen op ons staan te wachten. Met én het windje in de rug (het is wat harder gaan waaien) én het elektrische duwtje in de rug zijn we rond 15:30 terug bij de camper. Met een koud biertje in de zon, uit de wind kijken we de kwalificatie van de Formule 1 terug. Daarna vult de camper zich met lekkere luchten, het is tijd om te eten. De brandstof nodig om vijftien kilometer te wandelen moet weer worden aangevuld.