Oudejaarsdag

Het vakantietempo gaat nu ook vat krijgen op het tijdstip van ontwaken. We worden rond 8:30 wakker. Omdat Petra op Buienradar ziet dat het straks weer gaat regenen, gaat ze meteen de honden uitlaten. Ik start iets minder snel en besluit in het mooie sanitair gebouw te gaan douchen.

Heerlijk onder de royale stortdouche sta ik samen met Olivia Newton John. Over de speakers klinkt de Foute Top 500, vandaar. Nu ben ik geen zanger, zelfs niet onder de douche, maar fluiten doe ik wel. Keihard fluit ik de guilty pleasures uit “de Foute” mee.

Na het douchen en het ontbijt gaan we ‘n stuk lopen met de honden. Eenmaal buiten zien we ‘n vreemd lucht dat al het grijs verjaagd. Het is de zon! Even terug uit haar winterslaap trakteert ze ons op grote blauwe scherven en verhoogt, en passant, de temperatuur met ‘n paar graden.

Wij hebben rood-witte bordjes gezien die we kennen van het Pieterpad. Ze duiden een lange afstand wandelpad aan (LAW), waarschijnlijk het Zuiderzee pad. Het plan is om een stuk dit pad te volgen. Maar al na enkele tientallen meters gaat het mis. Het bordje op het hek is onverbiddelijk: “Honden niet toegestaan”. We keren terug op onze schreden en lopen langs de toegangsweg op zoek naar ‘n alternatief pad. Maar telkens die onverbiddelijke bordjes. Totdat ... we ‘n bordje zien “Verboden voor loslopende honden”, ahhhh ‘n opening in dit schijnbaar onneembare bastion. Maar, helaas, het bijbehorende hekje is dicht, afgesloten én op slot.

We lopen verder en komen weer bij ‘n doorgang. We zijn inmiddels ‘n expert geworden in het herkennen van de bordjes. Maar dit keer wint de burgerlijke ongehoorzaamheid het. We betreden de Laakse slenk, een moerasachtig gebied, en lopen op ‘n dijkje tussen de nattigheid door. De honden houden we aan de lijn, je moet het lot niet tarten.

We slingeren door het gebied met links water en rechts moerasland. Er heerst hier de Essensterfte, veel bomen leggen het loodje als gevolg hiervan, de gevallene zorgen voor ‘n surreëel landschap. We slingeren verder over het pad en het tot zo’n 200 m voor het eind houden we het redelijk droog.

Vanaf hier neemt het water ook bezit van het pad. Dit tot groot verdriet van Troy. Trekkend en bokkend aan de riem probeert hij te ontkomen aan het water. Maar er is geen alternatief. Met “lakschoentjes” aan halen we het hek vlakbij de camperplaats.

We besluiten nog even naar het Veluwemeer door te lopen om die lakschoentjes af te spoelen. Troy moet er dus toch nog ‘n keer aan geloven. Na te hebben pootje-gebaadt gaat hij door het gras zich droog schurken. Alsof hij volledig kopje onder is geweest.

Eenmaal terug in de camper en al lang en breed aan de koffie, breekt de hemel weer open. Nu geen blauwe scherven, maar dikke druppels zijn ons deel. De zon gaat weer in z’n winterslaap zo lijkt het.

De lunch bestaat uit stokbrood (bruin, dat dan weer wel) met Boursin, tonijn-of pittige kip salade. Al lezende en Top 2000 luisterend vordert de dag. Rond drieën trakteer ik mezelf op ‘n Straffe Hendrik. Een Brugs quadrupel biertje van 11%. Peet wil ook proeven en nipt voorzichtig aan het bier. “Hmmm, ‘n beetje bitter”, zegt ze. “Neem dan nog ‘n slokje”, antwoord ik en meteen drinkt ze het bodempje uit het glas. Onmiddellijk slaat haar stemming om. Jolig, terwijl de tranen al over haar wangen lopen, vertelt ze dat ik waarschijnlijk alleen de honden uit moet laten. Ennuh ... of ik de camper stil wil houden. Dit is wel erg efficiënt bierdrinken.

Uiteindelijk gaan we toch samen de honden uitlaten. Onze timing is perfect als de schuifdeur weer achter ons dicht davert, begint het weer te regenen. Na ‘n spelletje Carcassonne gaan we het eten klaarmaken. Vanavond eerst ‘n film kijken en daarna waarschijnlijk met de radio aftellen naar het nieuwe jaar.

Voor diegene die dit nog in 2017 lezen: “Een hele fijne jaarwisseling” en uiteraard voor al mijn lezers de aller, aller beste wensen voor 2018, ook namens Petra natuurlijk