Vervlogen herinneringen

Later dan normaal starten we de dag, Peet iets eerder dan ik, nadat ze de honden heeft uitgelaten gaat ze met de auto naar Spaarndam, boodschappen doen voor het ontbijt. Tja, zoals ik al eens eerder heb geschreven, bij Peet is er geen sprake van ontwaken, die is meteen AAN en gaat gelijk full speed ahead. Ik ben, wat dat betreft, ’s ochtends meer een diesel. Eerst voorgloeien en dan rustig warm draaien.

Buiten is het grijs en licht vochtig (het miezert een beetje), maar binnen staat de thee en koffie klaar en staan er twee zacht gekookte eitjes op tafel te dampen als Petra met de croissants binnen komt waaien. Op het gemak gebruiken we het ontbijt en drinken als afsluiter nog een bakje koffie.

Daarna besluiten we de grijze lucht en de miezer regen te trotseren om te gaan wandelen op het strand van Zandvoort. Met de honden achterin is het stukje naar Zandvoort ook een trip down memory lane. Veel, heel veel plekjes roepen herinneringen op uit lang vervlogen jaren. Langs het Prinsen Bolwerk waar ik vroeger sleedde, langs het Stoop zwembad, waar ik anderhalf jaar achter een plankje mocht zwemmen. Daarna via de Zeeweg, waar ook vele fietssporen van me liggen naar het strand.

Op de kop van de Zeeweg, zetten we de auto langs de boulevard neer. Het is inmiddels droog. Beneden ons jagen de schuimkoppen elkaar het strand op en trotseren twee kits-surfers de branding. Huizenhoge sprongen maken ze geholpen door de wind. Diezelfde krachtige wind, waait alle spinnenwebben uit ons brein om zo ruimte te maken voor de nieuwe herinneringen die we vandaag weer maken.

Onwetend van dit gemijmer over vroeger, genieten Troy en Bart van het strand, de ruimte en de frisse lucht. Bart draaft als een renpaard heen en weer en Troy weet zich van opwinding niets anders te bedenken dan minutenlang te lopen keffen. Ineens is ons dromertje weer druk in de weer. Hij is zelfs zo druk dat hij niet eens in de gaten heeft dat hij een ondiepe geul met zeewater in loopt. Ineens is hij weer op aarde en met opgetrokken poten komt hij weer naar het ‘droge’.

Na te zijn uitgewaaid op het strand gaan we nog even naar het centrum van Zandvoort. We strijken ergens neer voor iets warms, maar helaas ze hebben er geen erwtensoep, een must na zo’n standwandeling, en ook de overige soepen staan ons niet aan. Een cappuccino dus en op de terugweg naar de auto pikken we een blikje erwtensoep op. In de camper genieten we van een warm bakkie soep, een kaasstengel en een toastje met smeerzooi.

Dan gaat het alarm af, het is de ringtone die me ‘waarschuwt’ dat mijn moeder belt. Ze heeft weer op de verkeerde knoppen van de afstandbediening gedrukt en nu ‘ziet’ de TV het KPN-kastje niet meer. Het gevolg is dat ze alleen maar wintersport kan volgen (heel veel sneeuw). Ik besluit maar even langs te gaan en de boel te regelen. Ze is dan ook stomverbaasd als ik ineens voor de deur sta. Na op de juiste knoppen te hebben gedrukt en een bak koffie ga ik weer naar de camper.

Onder het genot van een lekker glaasje rode wijn vertrouw ik deze dag aan het toetsenbord toe. We hebben weer mooie nieuwe herinneringen gemaakt die we, hopelijk, over 20 jaar weer net zo naar boven kunnen halen, voordat ze weer weggevaagd worden.