Heen en weer

Vandaag toch 'n beetje een spannende dag. Doet 'ie het, of doet 'ie het niet? Na de inspannende dag van gisteren hebben we wel goed geslapen. Maar toch bijtijds wakker, dat is eigenlijk ook niets vreemds voor ons. Na 'n lekkere warme douche en een goed ontbijt, rijden we even voor negenen de poort uit. Met, in gedachten, de vingers gekruist.

Al bij de eerste helling, een wat steiler viaduct, constateert Petra dat de camper minder goed trekt dan normaal. Maar we komen zonder problemen en brandende waarschuwingslampjes boven. We leven nog. Wel hoort Petra elke piepje, kraakje of rammeltje. Dan moet de muziek uit en er geluisterd worden of ....

Zonder noemenswaardige problemen behalve de afgenomen trekkracht en de zwarte roetwolken die we uitstoten bij het gas geven, komen we Zwitserland door. Onmiddellijk na de grensovergang, terug in Duitsland, zetten we de camper aan de kant. We stellen vast dat Bexbach ons nieuwe reisdoel wordt. Bexbach ligt vlakbij Saarbrücken.

De navigatie hierop ingesteld en die volgen we rechtstreeks Frankrijk in! Dat was helemaal niet de bedoeling! Ingeval van weer 'n storing kan ik me beter redden in het Duits dan in het Frans. Vlak voor de grens komen we in 'n file terecht ('n kleintje). Er is voor de grenscontrole een soort fuik opgezet bewaakt door zwaar bewapende militairen. Dat geeft een grimmig sfeertje.

Rond 15:30 komen we bij de camperplaats aan. Dat wil zeggen, we zien de camperplaats liggen aan de andere kant van het hek. Via een draaihek, waar de camper nooit doorheen past, loop ik er heen. Zo weet ik in ieder geval hoe we wel moeten rijden.

We vinden het heerlijk rustige plek, in het groen, met stroom. We zetten de boel neer en ploffen, in de schaduw van de luifel, in onze stoelen. We zien wat jongelui bij de centrale picknick tafel als we op zoek gaan naar 'n plekje om wat te eten.

Nu kan er veel gezegd worden van Bexbach, maar NIET dat het 'n bruisend centrum heeft. Na wat zoeken vinden we 'n steakhouse dat behoorlijk gevuld is. We vragen 'n tafeltje tussen alle 'reservierte' tafeltjes. We krijgen 'n tafeltje buiten aan de voorkant en kunnen het wachten bekorten met het bekijken van de voorbijgangers.

Bij terugkomst bij de camper is er wat "gedoe" rondom de jongelui. De baas van de camperplaats had klachten ontvangen van de gasten en was op hoge poten verhaal komen halen. Toen dat dreigde te escaleren heeft hij de burgemeester (!) erbij gehaald. Deze was net de boel aan het sussen toen wij aankwamen. Hij kwam ook nog bij ons om te vragen of we er last van hadden als de jongelui, rustig, zouden blijven zitten. Petra begreep het niet helemaal en dacht dat de man kwam afrekenen.

Wel verontschuldigde hij zich voor de religieuze groep kampeerders die even verderop bleken te staan, compleet met geluidsinstallatie! Een soort EO-jongerendag, maar dan anders. Dus af en toe doorbraken de heilige liedjes de stilte. Tja, zo zie je maar 'Never a dull moment".