Depannage

Vandaag staat de oversteek van Zwitserland op het programma. Na 'n heerlijke maaltijd gisteravond, die helaas verstoord werd doordat onze Hollandse buurvrouw (we stonden uiteindelijk dus toch niet alleen) tijden het eten tegen de vlakte ging. Maar na tussenkomst van de Notartz, de ambulance en het ziekenhuis bleek het 'n gevalletje "bevangen-door-de-hitte".

Dus voor vertrek even geïnformeerd hoe het ging en daarna op pad gegaan. Al snel begon het wat te spetteren en, eenmaal in Zwitserland, ging het regenen. Maar we zagen blauw in de verte en, inderdaad, bij Bern werd het droog en reden we in 'n stralend zonnetje. Nu is Zwitserland al erg mooi, maar in de zon.

Bij het meer van Genève maken we even 'n stop. Wat 'n geweldig uitzicht hebben we hier. Tot hier toe loopt alles gesmeerd, de Zwitsers rijden, ook in de regen, erg gedisciplineerd waardoor wegwerkzaamheden e.d. niet meteen tot files leiden.

Bij Martigny, vlak voor de grens, stuurt onze navigatie ons de Route de la Forclaz op. Dat is een pas die behoorlijk hoog is. Achter een auto met 'n caravan nemen we bocht na bocht omhoog. Echter op 'n hoogte van bijna 1.200 gaat er plots 'n oranje gekleurd motor-symbool branden in het dashboard en stopt de motor ermee.

Dat is best lastig als je aan 'n smalle (2-baans) en steile beklimming bezig bent. Want dan is die motor van levensbelang. Bijna net zo vervelend is het dat ook je stuur- en rembekrachtiging dan niet meer werken. Maar gelukkig gebeurde dit op 'n tiental meters afstand van 'n soort parkeerplaats vlakbij weer 'n nieuwe haarspeldbocht. Petra kon de camper nog net hierop sturen voordat de vaart helemaal eruit was.

Tja, wat nu? Eerst in het instructieboekje opgezocht wat dat lampje betekende. Iets met emissie, lijkt niet echt 'n "fatale" storing. Dus semi interessant onder de motorkap loeren. Niets bijzonders te zien.

Daarom de pechhulpdienst van de NKC (Ned. Kampeerauto Club) gebeld, maar niet nadat ik via m'n navigatieapparatuur had vastgesteld waar we stonden compleet met gps-coordinaten. Bij de dienst Mobiliteit kwam ik langdurig in de wacht, er stonden er meer met pech. Eenmaal daar doorheen werd ik vakkundig geholpen en na nogmaals via WhatsApp m'n locatie te hebben gedeeld en de tekst uit het instructieboekje te hebben opgestuurd, begon het wachten. In de brandende zon en geen enkele schaduw.

Na 1u45m vanaf het moment dat Peet de weg afstuurde, kwam het telefoontje dat er met ca. 30 min. iemand zo komen. Wat duurt dat dan lang zeg! Maar daar kwam 'n klein takelwagentje, met twee lepels achterop, aangereden. Er stapte 'n jong binkie uit, rond 25 jr. Hij spreekt 'n beetje Duits en nog minder Engels (ik had me nooit gerealiseerd dat ze hier Frans spraken). Mijn verhaal over de storing was uitstekend overgekomen, ik hoefde niets te vertellen.

Hij vertelde ons wel dat de camper naar beneden, naar Martigny, moest. Ik maakte hem duidelijk dat wij niet dat hele stuk met de camper gingen rijden. Hij stelde voor om de camper te rijden en wij in zijn takelwagen erachter. Zo gezegd, zo gedaan.

Rustig aan, met de alarmlichten aan zagen we ONZE camper voor ons afdalen. Peet zegt nog: "Hij remt helemaal niet", waarop ik antwoord: "Hij is zo ervaren, hij weet hoe het moet". Onderweg naar beneden gaat hij twee keer aan de kant om achterop komend verkeer voorbij te laten.

Maar de derde blijft hij staan. Hij legt ons uit dat we even moeten wachten. Ik merk op dat ik de remlichten van de camper geen enkele keer heb zien oplichten. Waarop hij antwoordt: "Hij staat ook niet op contact!!!!!!". Hij is dus in 'n soort vrije val, zonder rem- of stuurbekrachtiging naar beneden aan het rijden. Daarom ook de pauze, de remmen moeten koelen. Wat 'n held.

Beneden gekomen draaien we de rollen om en sleept hij ons naar de Citroën-dealer. Daar blijkt dat de EGR-klep 'n storing gaf, maar alles is gereset, er is 'n testritje gemaakt (ook de remmen zijn getest) en alles is Ok.

Nou ja, Ok!?! De storing zou eventueel nog eens kunnen optreden, maar dat kan ook over tig maanden kunnen zijn of nog langer. Bovendien kun je er mee doorrijden (tenminste als je motor het nog doet) en is het onderdeel niet op voorraad. Zeven-en-veertig euro armer rijden we de poort uit.

Het gevolg van dit akkefietje is:
dat we in Martigny overnachten
niet naar Italië doorrijden en
teruggaan om in Duitsland ons vertier te zoeken.
Waar in Duitsland moeten we nog gaan bekijken. Het vertrouwen in onze camper heeft 'n deuk opgelopen en we willen niet nog verder van huis komen te zitten in 'n land waarvan ik de taal helemaal niet spreek.

Op dit moment maken gitzwarte wolken een donderend einde aan deze rare dag.