Pieterpad

De ritmesectie die ons, n paar jaar geleden op de Romantische Strasse ook begeleide, is ons vannacht weer komen vergezellen. We worden dan ook door hun rustig tikkende ritme gewekt. Die regen maakte geen deel uit van de plannen. Terwijl de geur van verse koffie de camper vult controleren we Buienradar: rond 09:00u is het (ergste) leed geleden, zo lezen we. Pieterpad, 'here we come'!

Helaas hadden we n bui die nog geen buienradar had gezien. Dus om 9:20u was het getik verstomt, al was het nog wel wat druilerig. Eerst te voet naar Montfort, waar we nog twee stellen zich klaar zagen maken voor de wandeling naar Sittard.

Ondanks de grijze lucht waaronder we liepen, werd het 'n mooie wandeling. Door het bos, langs akkerbouwgronden omzoomd door prachtige windsingels. Veel, heel veel van de kilometers gingen door onbebouwd gebied, pas op 2/3 van de wandeling kwamen we door n dorpje.

Een afwisselende wandeling, die we niet alleen hoefde te maken. We hebben vandaag zo'n 13 Pieterpadwandelaars gezien. Die zie je door de dag heen regelmatig. In de afgelopen weken hebben we tijdens al die etappes bij elkaar niet zoveel wandelaars gezien.

Rond enen begint de zon het van de bewolking te winnen en wordt het langzamerhand beter weer. De zon zet letterlijk en figuurlijk de omgeving in een beter daglicht.

We zijn ondertussen in Duitsland belandt en bij Sittard komen we weer over de grens. Het is overigens verwonderlijk hoe diep we Sittard in kunnen lopen zonder dat we ons in de bebouwde kom wanen. We lopen langs een watertje waar de eenden elkaar waarschuwen dat er weer wandelaars in aantocht zijn.

Op het moment dat we "boven-water" kwamen, zaten we meteen midden in het zaterdagse gekrakeel in de winkelstraten van Sittard. Een groter contrast is niet denkbaar. We strijken neer op n terrasje op de markt en zien winkelend Sittard aan ons voorbij trekken.

Dan is het tijd om terug te keren naar Montfort. We lopen naar het station om de Sprinter naar Roermond te nemen. Deze sprinter staat volgens de informatieborden en de omroepster op spoor 1b, in plaats van 3b. We lopen dus naar spoor 1b en zien verderop, op spoor 1a een sprinter staan. Maar de stem uit de speaker bevestigt nogmaals dat we op 1b moeten zijn. We blijven zitten, maar aan de overzijde van het perron wordt ons verteld dat we toch die sprinter moeten hebben. Met nog één minuut te gaan.........

Maar we hadden ons net zogoed niet hoeven haasten. We moeten eerst de intercity voorlaten en lopen in no-time vertraging op. Één minuut te laat voor de aansluitende bus naar Montfort komen we in Echt. Nu kunnen we dus 59 minuten wachten!

Zo wordt de avond nog verder ingekort. Want na ruim 28 km, incl. het heen en weer lopen naar de camping, wordt een avond sowieso niet zo lang. En dat klopte, want wat is het heerlijk om met de benen omhoog langzaam in een soort vergetelheid te zakken.