Bier brouwen, vakantie houwen

Zoals vaak tijdens de vakantie begint de dag met een lekkere warme douche. Vandaag waren er op de camping “Bij de Losse Begonia” voldoende douches voorhanden, dus waarom breken met die gewoonte. Maar er waren meer kampeerders die er zo over dachten. Maar de invalide-douche kwam net vrij dus die ruimte heb ik, tijdelijk, in gebruik genomen. In een enorme ruimte, met ergens in de hoek een douche en in de andere hoek een zitje, voelde ik me een beetje verloren. Helemaal als je daar in je geboortepak staat. Ik had telkens het idee dat ik stond te douchen in de openbare bibliotheek. Maar met de ogen dicht, is het water nog steeds lekker warm en voelt die enorme douche ineens niet meer zo groot.

Hierna zijn we met z’n vieren gaan ontbijten. We hadden gisteren gezien dat dat mogelijk was. Weer eens iets anders dan ontbijten bij een Zweedse meubelgigant. Juist op het moment dat we aan kwamen lopen ging de tent open en konden we aan tafel. De jonge, iets te stevige, dame die ons hielp, vond het klaarblijkelijk nog wel wat aan de vroege kant voor klanten. Met een nors gezicht werden we bediend. Er kon werkelijk geen lachje af en dat op zich was reuze vermakelijk. Vanachter de bar, waar ze zich veilig waande, bespiedde ze ons. Terwijl wij dat andersom ook haar begluurde. Kortom de fantasie ging weer met ons op de loop en de mooiste verhalen werden verzonnen.

Na het ontbijt was het tijd voor ons bezoek aan Hertog Jan. Popco en ik reden op de fiets naar de brouwerij, het laatste stuk in een striemende regen. Bij de brouwerij werden we door de gids Sjaak rondgeleid. Sjaak was een rondborstige brouwer op leeftijd die met zeer welluidende stem z’n verhaal afstak. Op het eerste gezicht leek het op een uit het hoofd geleerd programma dat hij op zakelijke toon afdraaide. Maar later ontdooide hij en kwam er iets menselijks in z’n verhaal. Tijdens de toer mochten we eenmaal Weisener proeven uit piepkleine bierglazen en eenmaal de Grand Prestige.

Daarna gingen we naar het proeflokaal aan de overkant, eigenlijk een commerciële kroeg waarvoor we een muntje kregen voor een pilsje naar keuze. Maar wij hadden andere plannen. We wilden een Dubbel en een Trippel, daarvoor moest dan wel bijbetaald worden. Tot onze verbazing werd dit niet een glas maar een kruikje. Afgesproken werd dat we na het eerste glas zouden wisselen van fles, zodat we beide bieren konden proeven.

Nu zijn dit beide zware bieren die je niet zomaar achterover giet. Er was dus tijd genoeg voor een goed gesprek. Zo’n gesprek dat je eigenlijk wel vaker met je zoon zou willen hebben. Vele onderwerpen passeerden de revue, zelfs de Haarlemse Honkbalweek kwam op een gegeven moment aan bod. Maar wat schetst mijn verbazing als ik op de toilet een man tegenkom met achterop zijn jas “Haarlemse Honkbalweek 2014”. Het bleek een honkbal fan uit Amsterdam die regelmatig de Honkbalweek bezocht. We hebben zo nog wat verhalen uitgewisseld. En dan beweren dat toeval niet bestaat.

Ondertussen zijn Anne en Petra naar de Kasteeltuinen van Arcen geweest en hebben zich daar prima vermaakt. We treffen elkaar weer bij de uitgang van de tuinen en gaan naar het centrum voor een broodje of een tosti. Via de camper gaan we, met Popco’s auto, naar Venlo. Gewoon om wat te shoppen. Hoewel ik dacht dat Venlo nog Nederlands grondgebied was, lijkt het erop dat deze stad (alweer) geannexeerd is door de Duitsers. Vele reclameborden zijn in het Duits en het lijkt ook wel de voertaal te zijn op straat.

Nadat we de stad hebben doorkruist en Popco, na wat vijven en zessen een horloge heeft gekocht (heeft hij de horloge-tic van z’n vader overgenomen?) gaan we weer terug naar de camping. Daar zitten we even lekker in het zonnetje en start ik met verslag. Totdat Popco op z’n nieuwe aanwinst kijkt, dat deed hij eigenlijk voortdurend maar zonder zich gewaar te zijn van de immer wegtikkende tijd, en opmerkt dat het al rond zeven uur is en er nog gegeten moet worden.

Uiteindelijk zoeken we het centrum van Arcen weer op en vinden een plekje bij ’T Zoete Genot. Onder het genot van een heerlijke maaltijd is het reuze gezellig. Wel stoort Popco zich aan de spatiëring van de Bierkaart die overal op tafel staat. De A-s van ‘kaart’ staan namelijk aan elkaar vast. Glimlachend zet hij de kaart op tafel achterstevoren. Maar verderop staan de kaarten hem overal aan te starten.

Wat ook nog een issue is, dat is de portie-grootte. De dames, maar ook Popco hebben moeite met het leegmaken van hun bordjes. Daarom wordt ervoor gekozen om maar geen Dessert te nemen, maar een koffie. Achterin de menu kaart staan bijzondere koffies en daaruit wordt door Popco en Petra een keuzen gemaakt. Ik neem een Irish coffee en Anne niets, die is al halverwege het hoofdgerecht afgehaakt.

Iedereen lijkt tevreden met de keus, totdat de “vazen” koffie voor Popco en Petra op tafel komen. De glazen zijn van bovengemiddeld formaat, voor een flink deel gevuld met slagroom, likeur, siroop en vooral koffie. Na het nodige gezucht en gesteun zijn eindelijk de glazen leeg, kan de rekening betaald worden en kunnen de luiken van het restaurant dicht. Het is inmiddels bijna negen uur en we zijn, vanwege de sluitingstijd van acht uur, ruimschoots de laatste klanten. Overigens hebben we geen enkel moment het idee gehad dat we de deur uitgekeken werden.

In de camper was het dus uitbuiken geblazen en was er weinig activiteit te bespeuren. Onze persoonlijke hotspot was actief, dus de smartphones maakten weer overuren en kon ik mij op dit verslag storten. Morgen verlaten we Arcen, gaan Anne en Popco weer richting Doesburg en gaan wij eerst naar Schijndel, naar een grote campingartikelenzaak en zien we daarna wel waar we weer neerstrijken.