Reünie

Vandaag alweer onze laatste dag in Epen. We nemen zonnig afscheid van onze buren en de camping. Maar niet voordat er weer de nodige non-informatie is uitgewisseld. We weten nu dat de medewerkers van de Dierenambulance uit Assen in staat zijn om dwergpapegaaien tot leven kunnen schudden wanneer ze voor dood onderin het kooitje liggen, dat je jonge eendjes wel zelf kunt opvoeden en over een steenmarter met enorme hoofdpijn. We hebben ontzettend gelachen, maar het voert echt te ver om maar te proberen deze verhalen hier te herhalen. Rond 10:20u rijden we de poort uit op weg naar Arcen.

Dit is onze volgende stop. We verblijven op een camping met een lastige naam “Bij de losse Begonia” of zoiets (Nabij de Fossa Eugenia). We starten lekker, de A76 richting Eindhoven is voor een deel afgesloten. We rijden dus weer kilometers met een stem uit het dashboard: “Probeer om te keren”. TomTom is het dus weer niet eens met de route die we nemen. Uiteindelijk vindt hij toch een alternatieve route die overeenkomt met de route die we rijden. Rust.

Na een kleine anderhalf uur zijn we in Arcen en net als we een plekje hebben uitgezocht of Popco zien we de camping oplopen. Hij en Anne voegen zich bij ons de komende dagen. Morgen gaan Popco en ik naar de Hertog Jan voor een excursie en daarna een proeferij. Tot dinsdag verblijven wij hier en daarna gaan Popco en Anne weer terug naar Doesburg en hebben wij nog een paar dagen voordat we vrijdag thuiskomen.

Na het opstellen van het kampement hebben we te voet het centrum van Arcen bezocht. Een gezellig druk centrum met vele terrasjes, waar we nog even gauw een lunch scoren. Daarna maken we een ronde door Arcen en zien ineens door een poortje het water van de Maas. We lopen heerlijk een stukje langs de Maas en zien ineens heel veel mensen met ijs. We gaan op zoek naar de bron en komen in een ijssalon waar we zo’n 8 jaar terug ook hebben gezeten.

Nu neem ik een klein ijsje, drie bolletjes, maar de vorige keer had ik hier een ijs coupe voor de liefhebber. Dat bleek een ijs coupe van, schrik niet, zo’n veertig (40) centimeter hoog! Zelfs met z’n allen was het onmogelijk om al het ijs te verorberen. Dat was deze keer dus niet het geval. De smaak was overigens nog steeds ongeëvenaard. Dat bleek ook wel, het was er ontzettend druk.

Morgen willen we, voordat Popco en ik naar Hertog Jan gaan, in Arcen gaan ontbijten. Die tijd hebben we nog net. Maar hoe dat allemaal gaat daarover morgen meer.