Boerenprotest

Wat vandaag een korte verbindingsroute zou moeten worden is uitgedraaid op een dag in de auto, onderweg naar. Pas rond 17:00u waren we op een camping gearriveerd. Maar laat ik het verhaal van voren af aan vertellen.

Vanochtend wakker geworden op de camperplaats in Le Tréport. Lekker op het gemak het hele ochtendritueel afgewerkt om vervolgens de motor te starten en op pad te gaan. Omdat we, op de weg terug naar huis nog even langs kampeerwinkel De Wit in Schijndel langs willen hebben we daar de route op geplot. Een rit van zo’n 4-, 5 honderd kilometer, dat is mooi te doen in een viertal etappes. We gaan op pad en volgen onze nieuwe trouwe vriend de D925.

De eerste kilometers gaan voorspoedig en al snel naderen we Abbeville. Daar lijkt het verkeer te stokken, totdat we, vlak voor een rotonde in de buurt van de aansluiting met de A28, volledig tot stilstand komen. Petra heeft vanaf haar plek zicht op de rotonde en ziet een aantal tractoren en veel mensen lopen. Ze denkt aan een ongeluk. Ondertussen komt al het verkeer op de rotonde tot stilstand. Op alle toevoerwegen staat het verkeer stil en er komt niemand meer over de rotonde.

Na enige tijd besluit ik om eens een kijkje te gaan nemen bij de rotonde. Om m’n gemak kuier ik langs de file totdat ik bij de rotonde aankom. Tot mijn ontzetting zie ik dat er geenszins sprake is van een ongeluk, maar van een protestactie. Met tal van tractoren is de toegang tot de rotonde verspert en de “heren” staan om hun gemak te wachten op wat komen gaat en dat is bar weinig.

Na een half uur, komt er ineens beweging in de file. Hebben de “heren” al genoeg van hun actie? Nou nee dus! Op het moment dat Petra de rotonde op wil draaien stap zo’n @#$%^& weer de weg op en gebaart ons te stoppen, met een air van heb-ik-jou-daar. Er wordt weer een tractor achteruit gereden en we staan weer stil. Ook de inmiddels gearriveerde gendarmerie, in een vorig verslag nog door mij ‘de sterke arm’ genoemd, kunnen geen beweging krijgen in de massa, of willen het gewoon niet.

Na nog tig-minuten wordt eindelijk de tractor voor onze neus weggereden, maar in plaats van we door mogen rijden worden we gesommeerd om te draaien en via de andere weghelft weer terug te keren op onze schreden. Protesteren helpt niet. Het boertje dat ons gebaart terug te rijden laten we nog wel even springen. Met een korte polsbeweging naar rechts, die eigenlijk niet nodig was, stuurt ze op de man af. Tja, zo’n camper is lastig manoeuvreren en je hebt wel ruimte nodig om te draaien. Voordat de man in de gaten had wat er gebeurde had Peet al gasgegeven en waren we weer op de weg terug. Uiteindelijk zijn we via Noyelles sur Mer, Nouvion en Crézy en Ponthieu weer op de D928 terecht gekomen en konden we weer de route richting Lille oppakken.

We zijn weer terecht gekomen in de “graanschuur” van Frankrijk, al ontbreekt het vandaag aan de gouden glans vandaag. Het zonnetje wil nog steeds niet echt doorbreken. Maar het glooiende landschap is, ondanks dat er niet minder om. Bij Arras besluiten we om daar even een Mac op te zoeken zodat we via het internet eens kunnen kijken hoe het weerbeeld er voor Frankrijk uitziet. En als je er dan toch zit …..
We zien dat de Noord-Oost hoek van Frankrijk nog het beste resultaat geeft op mooi weer. We besluiten dus om nog even door te rijden. Maar eerst nog een paar sjorbanden halen, want de fietsendrager lijkt wat moeite te hebben met het torsen van onze fietsen. Met behulp van de sjorbanden hebben we hem een beetje ontzien van die zware last.

Vlak voor Lille, lijkt het weer mis te gaan. Overal zien we de remlichten opflitsen voor ons en we besluiten de eerste de beste afslag, die gelukkig snel voorhanden is, te nemen en op zoek te gaan naar een camping. Wanneer we die vinden staan we voor een gesloten slagboom, bevindt zich het kantoor achter een groot mechanisch schuifhek, is er nergens een bel te vinden en is de plek bedoelt voor campers een grindplaat waar tussen het grind het onkruid groeit. We wachten dus niet langer of er iemand genegen is om zich te melden en besluiten door te rijden.

Gevolg van dit besluiten is wel dat, in een niet zo toeristisch gebied, de volgende camping niet om de hoek ligt. Maar we vinden in Waarengem een tweetal campings. Notabene dus als in België. We stellen de TomTom in en gaan op pad. Het is nog ruim 45 min rijden maar á la, dan vandaag maar iets langer in de auto. Als het mooie camping is dan blijven we gewoon een dagje langer. Groot is dan ook onze verbazing als blijkt dat er op de plek waar de campings zich zouden moeten bevinden alleen een voetbalstadion aantreffen.

We moeten dus opnieuw op zoek naar een camping. Dat wordt uiteindelijk VKT Gerstenkot in Waasmunster. Een redelijk camping, waar het WiFi gratis is maar voor het water betaald moet worden?!?! Met een magneetkaart moet je de kraan activeren en dan krijg je warm of koud stromend water. Héél bijzonder. Maar eigenlijk wel een passend slot aan een hele eigenaardige dag. Overigens zitten we wel in het zonnetje en heeft Petra ook al gedoucht, dat gaat wel van ons “water”-tegoed, ad E 5,--, af.