The day before
Door: Paulus
Blijf op de hoogte en volg Paul
29 Juli 2010 | Frankrijk, Millau
2010-07-29 Vandaag is er weinig gepland. Johan heeft een gedetailleerde kaart van de omgeving gekocht om aan de hand daarvan wandelingen te gaan maken. De gekochte (franse) beschrijving van de wandeling (zie het verslag van 29 juli) was niet zo’n succes. Vandaag gaan we dus een wandeling maken. We (Johan, Petra en ondergetekende) hebben dus vanochtend een wandeling van ca. 11 km gemaakt. Om 10:50u zijn we vanaf de camping vertrokken.
De wandeling voerde ons langs de zijden van het riviertje de Dourrie. Dit is het riviertje dat langs de camping stroomt en vlak voorbij de camping in de Tarn overgaat. Dat het met een gedetailleerde kaart ook niet altijd goed gaat bleek al snel. Volgens de kaart moesten we daar waar het fietspad zich weer bij de rijbaan voegde oversteken en het pad bovenlangs volgen. Echter dit pas bovenlangs werd niet gevonden.
Na enige tijd besloten we op onze schreden terug te keren om te zien waar het was misgegaan. Toen bleek dat het punt waar het fietspad zich bij de weg voegt was verlegd waardoor we eerst iets terug hadden moeten lopen voor de oversteek naar het pad bovenlangs.
Dit pas liep langs huizen van allerlei pluimage en hoe verder we van de kern wegliepen hoe zonderlinger het af en toe werd. Zo troffen we een auto aan met een soort stoelbekleding van lege zakken hondenvoer, zagen we iets verderop ergens in het niets een oude auto staan en, natuurlijk ook de nodige verlaten huizen.
Na circa een uur bereikte we het verste punt van onze wandeling. Hier bevond zich ook een brug waarmee we de Dourbie overstaken om vervolgens aan de andere kant van de rivier terug te wandelen naar de camping. Direct na de brug moesten we een stukje omhoog, maar daar werden we beloond met een uitzichtpunt en een bankje. Hier hebben we even lekker gezeten, het meegenomen stokbrood genuttigd en genoten van het uitzicht.
De terugweg was net zo gevarieerd als de heenweg, zij het op een heel andere manier. Aan deze kant weinig bebouwing, pas het laatste stuk, en meer natuur. Wel troffen we nog een oude achterbank van een auto langs de kant van het pad. De bank was compleet bemost, maar de veiligheidsriemen waren nog zichtbaar. Toch vonden we dit niet voldoende om plaats te nemen op deze bank.
Rond 13:15u kwamen we aan bij het bruggetje dat ons weer naar de ‘goede’ kant van het riviertje zou brengen. Juist op dat moment passeerden Rianne en Popco. Zij waren op de fiets, op weg naar het centrum om wat te winkelen en om een terrasje te pikken. Wij gingen terug naar de camping.
Later die middag zijn Johan, Marleen en ondergetekende nog een soort rijtoer wezen maken, met de auto. Eerst zijn we naar het mogelijke afspringpunt gereden. Daar waar morgen waarschijnlijk Marleen, Rianne en Prisca gaan paragliden. Morgen wordt dus een spannende dag voor hen. Ik liep nog te twijfelen of ik wel/niet ook zou gaan paragliden. Maar nu ik de afsprong gezien heb, ben ik geloof ik wel genezen. Wel hadden we een werkelijk fantastisch uitzicht over Millau en de brug.
Na te hebben genoten van het uitzicht zijn we doorgereden naar Peyrelau, een rit door een geweldig mooi landschap. In Peyrelau hebben we even een terrasje gepikt en vervolgens zijn we via Peyrelade, langs het Chateau de Peyrelade (waar Johan en ik hebben gewandeld) terug gereden naar Millau.
Eerst hebben we nog wat boodschappen gedaan voor het avondeten. Bij het afrekenen ging het niet helemaal gladjes. Johan had een nieuwe fles CampingGaz gehaald en moest dus z’n lege fles inleveren. Bij de kassa bleek dat de lege fles bij de klantenservice moest worden ingeleverd, vertraging nummer 1. Vervolgens werden wel alvast de rest van de boodschappen gescand, maar bij de ham ging het mis. Er was klaarblijkelijk geen prijs bekend en er werd iemand op pad gestuurd op de prijs op te zoeken, vertraging nummer 2. Achter ons stond een oudere fransen ‘dame’, die luidruchtig haar misnoegen over deze vertragingen kenbaar begon te maken.
Uiteindelijk kon er geen prijs worden gevonden en kon dus de ham niet worden afgerekend. Johan ging dus de zaak weer in om nieuwe ham te gaan halen. Terwijl Marleen de andere boodschappen afrekende, dacht de franse mopperkont dat ze (eindelijk) aan de beurt was. Waar ze echter geen rekening mee had gehouden was, dat mijn boodschappen ook nog op de band stonden en afgerekend moesten worden, vertraging nummer 3. Op het moment dat ik op ‘OK’ drukte op het pinapparaat, dacht ze eindelijk haar kans schoon te zien. Helaas voor haar kwam toen net Johan terug met een ander pakje ham en die werd alsnog afgerekend, vertraging nummer 4. Toen ze eindelijk aan de beurt was was het gemopper niet van de lucht.
Terwijl nu de lucht van pizza de tent vult zit ik nu dus dit verhaal te schrijven. Morgen zal in het teken staan van de luchtdoop van de dames. Daar hierover later in dit theater.
De wandeling voerde ons langs de zijden van het riviertje de Dourrie. Dit is het riviertje dat langs de camping stroomt en vlak voorbij de camping in de Tarn overgaat. Dat het met een gedetailleerde kaart ook niet altijd goed gaat bleek al snel. Volgens de kaart moesten we daar waar het fietspad zich weer bij de rijbaan voegde oversteken en het pad bovenlangs volgen. Echter dit pas bovenlangs werd niet gevonden.
Na enige tijd besloten we op onze schreden terug te keren om te zien waar het was misgegaan. Toen bleek dat het punt waar het fietspad zich bij de weg voegt was verlegd waardoor we eerst iets terug hadden moeten lopen voor de oversteek naar het pad bovenlangs.
Dit pas liep langs huizen van allerlei pluimage en hoe verder we van de kern wegliepen hoe zonderlinger het af en toe werd. Zo troffen we een auto aan met een soort stoelbekleding van lege zakken hondenvoer, zagen we iets verderop ergens in het niets een oude auto staan en, natuurlijk ook de nodige verlaten huizen.
Na circa een uur bereikte we het verste punt van onze wandeling. Hier bevond zich ook een brug waarmee we de Dourbie overstaken om vervolgens aan de andere kant van de rivier terug te wandelen naar de camping. Direct na de brug moesten we een stukje omhoog, maar daar werden we beloond met een uitzichtpunt en een bankje. Hier hebben we even lekker gezeten, het meegenomen stokbrood genuttigd en genoten van het uitzicht.
De terugweg was net zo gevarieerd als de heenweg, zij het op een heel andere manier. Aan deze kant weinig bebouwing, pas het laatste stuk, en meer natuur. Wel troffen we nog een oude achterbank van een auto langs de kant van het pad. De bank was compleet bemost, maar de veiligheidsriemen waren nog zichtbaar. Toch vonden we dit niet voldoende om plaats te nemen op deze bank.
Rond 13:15u kwamen we aan bij het bruggetje dat ons weer naar de ‘goede’ kant van het riviertje zou brengen. Juist op dat moment passeerden Rianne en Popco. Zij waren op de fiets, op weg naar het centrum om wat te winkelen en om een terrasje te pikken. Wij gingen terug naar de camping.
Later die middag zijn Johan, Marleen en ondergetekende nog een soort rijtoer wezen maken, met de auto. Eerst zijn we naar het mogelijke afspringpunt gereden. Daar waar morgen waarschijnlijk Marleen, Rianne en Prisca gaan paragliden. Morgen wordt dus een spannende dag voor hen. Ik liep nog te twijfelen of ik wel/niet ook zou gaan paragliden. Maar nu ik de afsprong gezien heb, ben ik geloof ik wel genezen. Wel hadden we een werkelijk fantastisch uitzicht over Millau en de brug.
Na te hebben genoten van het uitzicht zijn we doorgereden naar Peyrelau, een rit door een geweldig mooi landschap. In Peyrelau hebben we even een terrasje gepikt en vervolgens zijn we via Peyrelade, langs het Chateau de Peyrelade (waar Johan en ik hebben gewandeld) terug gereden naar Millau.
Eerst hebben we nog wat boodschappen gedaan voor het avondeten. Bij het afrekenen ging het niet helemaal gladjes. Johan had een nieuwe fles CampingGaz gehaald en moest dus z’n lege fles inleveren. Bij de kassa bleek dat de lege fles bij de klantenservice moest worden ingeleverd, vertraging nummer 1. Vervolgens werden wel alvast de rest van de boodschappen gescand, maar bij de ham ging het mis. Er was klaarblijkelijk geen prijs bekend en er werd iemand op pad gestuurd op de prijs op te zoeken, vertraging nummer 2. Achter ons stond een oudere fransen ‘dame’, die luidruchtig haar misnoegen over deze vertragingen kenbaar begon te maken.
Uiteindelijk kon er geen prijs worden gevonden en kon dus de ham niet worden afgerekend. Johan ging dus de zaak weer in om nieuwe ham te gaan halen. Terwijl Marleen de andere boodschappen afrekende, dacht de franse mopperkont dat ze (eindelijk) aan de beurt was. Waar ze echter geen rekening mee had gehouden was, dat mijn boodschappen ook nog op de band stonden en afgerekend moesten worden, vertraging nummer 3. Op het moment dat ik op ‘OK’ drukte op het pinapparaat, dacht ze eindelijk haar kans schoon te zien. Helaas voor haar kwam toen net Johan terug met een ander pakje ham en die werd alsnog afgerekend, vertraging nummer 4. Toen ze eindelijk aan de beurt was was het gemopper niet van de lucht.
Terwijl nu de lucht van pizza de tent vult zit ik nu dus dit verhaal te schrijven. Morgen zal in het teken staan van de luchtdoop van de dames. Daar hierover later in dit theater.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
