Droomplek

Gisteravond na het plaatsen van het verslag kregen we nog een kadootje. Tjerk, boer en eigenaar van de camping, nodigde ons uit om in de stal te komen kijken. Als een kind zo blij liet hij ons zijn nieuwe “speeltje” zien: een volledig geautomatiseerde melkrobot. Geweldig om te zien hoe zo’n schijnbaar stugge man, zo met passie en enthousiasme kan vertellen hierover. Hoe de robot aan de stappenteller van de koe kan zien of het dier meer loopt dan gemiddeld. Dat zou kunnen duiden dat ze tochtig wordt, of dat de coördinaten van de spenen per koe vastliggen, en dat .... Een stortvloed aan informatie maar vooral enthousiasme overspoeld ons. Hartverwarmend en reuze interessant. 

Maar dat was gisteren, vandaag is het weer tijd voor een verplaatsing. En weer is het een monster etappe van zo’n 30 km. We maken dus geen haast met het vertrek en zijn desondanks al om 11:30 op Landgoed Hizzard in Lollum. Een kleinschalige camperplaats die er op de foto’s er geweldig uitziet. Maar de foto’s tarten de werkelijkheid. Een werkelijk schitterende plek, met wilde bloemen, een vijver en mooie groene plekken. 

Ook de ontvangst is aller hartelijkst en we worden meteen uitgenodigd voor een kop koffie in de voormalige deel. Hierin is een deel van het huis uitgebouwd terwijl daarboven her oude gebinte van het dak nog zichtbaar zijn. Erg smaakvol en erg fraai. 

Nadat we kwartier hebben gemaakt, pakken we de fiets naar Harlingen. Daar nemen we koffie en zien we dat sommige mensen wel erg veel moeite hebben met de 1,5 m. Naast ons komen twee stellen zitten, ze schuiven de tafels bij elkaar en wachten op wat komen gaat. Dan blijkt dat ze op het terras van de overbuurman zitten, en die is gesloten vandaag. Als onze gastvrouw ze daarop attendeert en ze wijst op twee tafeltjes van haar die vrij zijn, hebben ze klaarblijkelijk erg véél moeite met de onderlinge afstand. Ze verdwijnen naar een volgend terras waar ze gezamenlijk aan één tafel kunnen zitten. Wij rijden naar de haven en bekijken de werkloze bruine vloot die daar ligt. 

Met goed een half uur fietsen zijn we weer terug bij de campers. Héél voorzichtig komt het zonnetje af en toe door het wolkendek kijken en gunnen de wolken ons een blik op het blauw. Met een drankje en wat te knabbelen genieten we van de prachtige plek en vooral van de rust. 

Daarna lopen we een rondje over het landgoed. Met de maaier zijn er tussen alle wilde bloemen en langs de watertjes paden geëffend die de contouren van het land volgen. Alles van een schoonheid die elke beschrijving tarten. Mijn camera maakt ondertussen overuren, de kleurenpracht is overweldigend én ... het is nog steeds droog.