Hemels vermaek

Hoe lekker is het om zo’n twee en een half uur later dan normaal, als de wekker gaat, wakker te worden. Hoe fijn is het dan als dan ook het zonnetje zich al luidkeels aankondigt en alles fel in het licht zet. Op het gemak ontbijten we buiten voor de camper. Nu de tractoren zijn verstomd, laten de vogels zich weer horen. Om ons heen ontwaken de bewoners van de camping één voor één. 

Met behulp van de fietsknooppuntennetwerk App maak ik een route. Wandelen, tenminste serieus wandelen, zit er voor Peet niet in, maar een stukje fietsen dat wil nog wel. Het wordt een ritje van zo’n dertig kilometer via Scherpenzeel, de Glind en Renswoude. 

Badend in het zonlicht toont de natuur het verse frisse groen en staan knotwilgen zichzelf te bewonderen in hun weerspiegeling van het water. De berken laten hun witte bast schitteren in de zon. De verwachtte horden fietsers blijven gelukkig uit. Een enkeling groet ons in het voorbijgaan. Dit is genieten met een hoofdletter ‘G’.

Het lijkt alsof de versoepelingen aan dit deel van land voorbij zijn gegaan, er is (nog) geen terrasje open. Maar, zoals een ‘wijs’ man ooit heeft gezegd: “Elk nadeel hep z’n voordeel”, we vonden een uiterst fraai alternatief. We zagen een bordje voor een Rustpunt, een die wél open was. 

Het pad langs de boerderij voerde ons richting een stel bijgebouwen. Weer een bord met een pijl, verder gaat onze zoektocht. Weer een pijl, die in het niets lijkt te wijzen. Maar dichterbij gekomen zien we een smalle doorgang. Deze leidt ons naar een vers gemaaid, omzoomd grasveld waar, in de zon een tafel met stoelen staat. Een idyllisch plekje verscholen achter de schuur waar we ons van koffie en thee kunnen voorzien. 

We hebben ondertussen gezelschap gekregen. Drie Jack Russels begroeten ons waggelend en zwiepend met hun staart. Ze zijn blij met de afleiding terwijl wij genieten van dit mooie plekje. En dat de koffie uit een Senseo apparaat komt, ach dat proef je op zo’n moment niet eens. 

De middag brengen we door voor de camper, heerlijk in de zon. De spijkerbroek heeft inmiddels plaats gemaakt voor een korte broek. Langzaam maar zeker druppelen ook de andere gasten binnen, samen met gasten van de gasten.

Bij onze overburen, die we gezien de oerdegelijke kleding ervan verdenken erg godsvruchtig te zijn, komt de zoon met zijn gezin op bezoek. Dan blijkt ook hoe godsvruchtig ze zijn. Er lijkt geen einde te komen aan de rij kleinkinderen die aan ons voorbij trekken. Het is gedaan met de rust. Het gekrakeel wordt af en toe onderbroken doordat de zwaartekracht z’n tol eist en één van de kids hier hardhandig getuige van is. Waar blijven die tractoren als je ze nodig hebt.