Je kunt niet altijd zes gooien

Het is weer tijd om de haspel in te rollen en de wielblokken weg te halen. We zoeken weer een nieuwe stek. Aerdt is ons einddoel dit keer. Aangespoord door de omgeving van de afgelopen dagen zoeken we het nog steeds in de buurt. 

Na het mooie weer van de afgelopen dagen is het niet verwonderlijk dat er ook een mindere dag tussen zit. Je kunt tenslotte niet altijd zes gooien. Mede onder de invloed van het weer stoppen we onderweg bij een Meubelzaak. Waar we leren dat drie maal vijf zomaar eens zestien kan zijn. 

We vinden hier namelijk drie wandconsoles voor in de gang thuis. Op het kaartje staat ‘minder dan 5 weken levertijd’. Met het idee dat ze dit soort artikelen vaak in voorraad hebben wagen we de sprong. Dan blijkt dat de levering én het opvragen ervan (twee computers en een telefoon zijn er voor nodig) erg moeilijk is. De levertijd komt uit op zestien weken! We gaan er nog even over nadenken. 

We rijden door naar Aerdt, waar we een leuk plekje bij de vijver wordt aangewezen. Én of we iets naar achteren willen gaan staan in verband met een pas ingezaaid stukje. Als ik Peet aankijk en zeg:”roggel jij dat ff?”, zie ik de gezichtsuitdrukking van de campingbaas veranderen. Helemaal als Peet kundig de camper achteruit de plek op steekt, daarbij het ingezaaide stuk prachtig vermijdend. In camperland is het stuur nog steeds het domein van de man. Zo staan we in een mum van tijd op de plek, aangehaakt aan het elektriciteitsnet. 

Dat het ook anders kan zien we daarna. De eerstvolgende gast heeft er klaarblijkelijk meer moeite mee. Langdurig is hij in gesprek met de eigenaar die, als in een mimespel, telkens aangeeft in welke richting hij de camper wil hebben staan. Zo lastig is dat toch niet? Uiteindelijk lijkt de man het te snappen en wordt de camper op de plek gedirigeerd. 

Maar het schouwspel was nog niet ten einde. We verplaatsen onze blik een paar campers verderop en zien hoe het nog weer anders kan. Eerst wordt er, schijnbaar, ontelbare keren voor- en achteruit gereden tot eindelijk de perfecte plek is vastgesteld. Dan blijkt dat de camper niet precies waterpas staat en dus op de blokken moet. Om niet teveel af te wijken van de perfecte plek wordt nu de camper de lengte van de blokken achteruit gereden, waarna zorgvuldig de blokken worden geplaatst. Bij deze equipe geldt overigens wél de traditionele verdeling, en stapt hij weer achter het stuur, terwijl zij de aanwijzingen geeft (waar hij overigens toch niet op let). Éénmaal op de blokken is het haar beurt om kritisch te zijn. Ze heeft vastgesteld dat het linker voorwiel een paar centimeter uit het midden van het blok staat. Zo te zien, ontstaat er een discussie. Wat er precies gezegd wordt? Geen idee, maar tot opluchting van de directe buren wordt de diesel niet meer opnieuw gestart. De huidige status quo blijft gehandhaafd. Ook nu geldt weer: je kunt niet altijd zes gooien.