Wegmisbruikers

Ritmisch werden we vanochtend gewekt. Het getik van het gecondenseerde water dat onderhavig aan temperatuur én de zwaartekracht in druppelvorm de aarde bereikt, ook wel regen genoemd. “Regen, regen en nog eens regen” zou ene P. Paulisma zeggen. Wel horen we op de radio, de Top 2000 staat (natuurlijk) aan dat het vanmiddag droog zal worden. Een sprankje hoop gloort.

Eerst maken we in die miezer regen een rondje met de honden langs het Veluwemeer. Daarna stappen we in de Mini, we gaan eerst naar Harderwijk om boodschappen te doen. Met al die zondagen voor de boeg hier in de bible-belt willen we niet gokken op ‘n koopzondag. Die zal er waarschijnlijk niet zijn.

We parkeren de auto in een parkeergarage zodat de honden geen last zullen hebben van eventueel vuurwerk. Daarna gaan wij de stad even in. We starten, traditiegetrouw zou ik bijna zeggen, met ‘n cappuccino en iets lekkers. Een carrottaart deze keer. Die overigens uitstekend smaakt. Daarna dolen we wat door het centrum. De paraplu’s gaan beurtelings open en dicht. Het wil nog niet echt droog worden.

Onderweg naar Ermelo doen we nog “even” een Jumbo aan. Dat het er druk is bemerken we al op de parkeerplaats. Maar we zien ‘n dame de boodschappen in haar auto laden en besluiten even te wachten. Wat volgt had heel eenvoudig kunnen zijn. Zij draait rechts achteruit haar plekje uit, ons voldoende ruimte gevend om het vrijgevallen plekje in te nemen. Zodat zij achter ons langs de parkeerplaats kon verlaten. Maar al de manier waarop ze achteruit kwam rijden gaf direct geen goed gevoel. Sturend alsof de stuurbekrachtiging was uitgevallen, meters voor de auto achter haar stoppend werd het al duidelijk dat haar geloof in God groter was dan dat in haar eigen rijkunsten. Diagonaal staand in de vrije ruimte besloot ze dat ze al genoeg achteruit had gereden voor vandaag en maakte ons duidelijk dat ze wenste dat wij ruimte moesten maken om haar vrije doorgang te verlenen, onze gebaren ten spijt.

Tijdens deze parkeer impasse kwam er achter ons een plekje vrij en liet Peet zien hoe je wél achteruit moet rijden. Hoe lastig autorijden voor deze dame was bleek wel uit de tijd die ze nodig had om de parkeerplaats te verlaten. Dat gaf mij de mogelijkheid, ik moest er wel ‘n sprinter voor trekken, om vlak voor haar het zebrapad te betreden. Ze moest dus remmen, Peet, die geen sprintje trok deed het aanzienlijk rustiger. Maar net niet té rustig, de dame in kwestie moest dus nog langer wachten. Kinderachtig? Ja, dat wel, maar ook héél leuk.

Nadat we in overvolle, en deels leeg geplunderde Jumbo onze boodschappen hebben gedaan gaan we naar Ermelo. Daar zit, volgens Popco, ‘n heuse bierwinkel met 2.500 (!) verschillende soorten bier. Een waar bier Walhalla. Als we voor de deur staan herken ik de plek. In de naastgelegen kroeg heb ik met Johan en René na het wandelen een mooi biertje gedronken. In de Bierwinkel krijg ik acuut last van keuze-stress. Maar het lukt uiteindelijk om ‘n selectie samen te stellen.

We zetten koers naar Zeewolde, waar we nogmaals een mooie ronde maken langs het Veluwemeer en daarna de camping langzaam vol zien stromen. Vele hondenbezitters vinden hier een vuurwerkvrij toevluchtsoord. Met de kachel en de Top 2000 aan aanschouwen we de toestroom.